Job J
01Mor nou hebben ze de gugel mit mie,
lu dij veul jonger binnen as ik,
heur voaders wol k nog nait as heddershond bie mien schoapen hebben!
02Boetendes – wat mout ik mit heur:
ze hebben ja gain kracht in handen.
03Onmachteg van krapte en honger strunen ze t onlaand òf,
in duustern vol onhaail en ellèn.
04Ze zuiken mèl en bloaren van stroeken,
worrels van brem as heur eterij.
05Ze worden tou gemainschop oetstöt,
achternoaroupen of wazzen t daiven,
06ze mouten wonen in roegte van slootswaal,
in holen onder grond en in rotsen.
07Ze roupen en reren in stroekerij,
kroepen bie nkander onder stiekels,
08kerels zunder verstand, volk van niks,
votjagd tou heur laand oet.
09Mor nou hebben ze de spot mit mie,
bin ik t mikpunt van heur proatjes.
10 Ze schudden zok veur mie, moaken dat ze votkommen,
joa, ze spijen mie alderdeegs liek in t gezicht.
11 Want God het mien boog onkloar moakt
en mie in t onlee brocht,
ze binnen nait meer te holden.
12 Aan mien rechterhaand dringt t repallie op,
ze steuten mie bainen onder t gat vot,
ze valen mie aan, moaken mie òf.
13 Ze snieden mie de pas òf, binnen op mien ongelok oet,
en gainain holdt heur tegen.
14 Ze kommen der aan of broesden ze deur n gat in muur,
dwaars deur t puun hèn kommen ze aanrollen.
15 Schrik op schrik van aal zieden,
krekt as deur n störm is mien eer votbloazen,
as n wolk is mien gelok vervlogen.
16 Der zit gain krieg meer in bie mie,
ellèn het mie aal doag in zien greep.
17 Snaachts jagt God mie helse pienen deur de bonken,
t holdt nooit n moal op.
18 Mit ale kracht gript hai mie bie kroag,
hai knipt mie de keel dicht.
19 In t bragel het hai mie smeten,
stof en aask – meer bin ik nait.
20 Ik roup joe aan om hulp, God, mor ie geven gain beschaaid,
ik stoa veur joe, mor ie willen mie nait zain.
21 Ie binnen verniend op mie worden,
ie zitten achter mie heer mit aal joen kracht.
22 Ie tillen mie op en bìnzeln mie vot in störm,
n orkoan schudt mie hènneweer.
23 Joa, k wait wel dat ie mie dood injoagen,
noar t dodenriek doar aal wat leeft hèngaait.
24 Hai stekt gain haand oet noar n mensk in nood,
as dij om hulp ropt in zien ongelok.
25 Mor heb ik zulm nait schraifd om ain dij in nood zat,
was ik nait begoan mit n aarm mensk?
26 Joa, ik rekende op wat gouds, mor t kwoaie kwam,
ik zat te wachten op licht, mor wat ter kwam was duusternis.
27 Ik bin haildaal oetstuur, ik heb gain vree,
dag op dag zai k allenneg mor ellèn op mie ofkommen.
28 Haildaal in t swaart loop ik rond, gain stroaltje licht,
as ik opstoa in vergoadern is t allain mor om om hulp te roupen.
29 Jakhaals is mien bruier, struusvogel mien kammeroad,
dat is ter van mie worden.
30 t Vèl is mie swaart worden en let lös,
t haile lief braandt mie van koors.
31 Mien haarp let niks as kloagtonen heuren,
en mien floit allenneg treurmeziek.
01k Heb mie haaileg veurnomen:
nooit zel k noar de wichter kieken.
02Want wat het God in hemel veur mit mie,
wat zel Aalmachtege doarboven mie toupaarten?
03Toch niks as ellèn veur wèl t verkeerde pad opgaait,
en ongelok veur heur dij kwoad doun?
04Zugt hai nait aal wat ik dou,
en aal mien stappen – telt e dij nait?
05Heb k mie ooit mit leugens inloaten,
heb k ooit op bedrog oetwèst?
06Loat hai mie mor wegen op n sekure schoal,
den zel e mien onschuld gewoarworden.
07As k ofweken bin van t rechte pad,
as mien haart mien ogen achternoagoan is,
as k mien handen voelmoakt heb,
08den mag n aander opeten wat ik zaaid heb
en tou grond oettrekken wat ik poot heb.
09As k gek worden bin op n vraauw,
en ik op loer legen heb bie aandermans deur,
10 loat mien vraauw den mor koorn moalen veur n aander kerel,
en loat aandern mor mit heur sloapen.
11 Dat zol ja schoamachteg wezen,
n misdrief dij veur rechter kommen mout,
12 n vuur dat deurvret en ain in ofgrond drift,
en aal mien bezit finoal opbraandt.
13 As k mien knecht of maaid ooit heur recht ontzegd heb
as wie spul haren mit nkander,
14 woar mout ik den hèn as God in t èn komt,
as hai mie rekenschop vragt – wat zel k den antwoorden?
15 Dij mie in mouderschoot moakt het, het hai heur ook nait moakt,
het nait ain-en-dezulfde ons vörmd in moeke heur lief?
16 Heb k aan aarme lu waaigerd wat ze neudeg wazzen,
heb k n wedevraauw ooit verkommern loaten?
17 At ik mien pozzie allenneg op,
zunder n weeskind mit-eten te loaten?
18 k Was ja van jongs òf aan n voader veur hom,
van kind òf heb k wedevraauwen biestoan.
19 As k n swaarver zag, schoamel in t goud,
of n aarme mit niks om aan te trekken,
20 was e mie den nait deurhèn dankboar,
as e waarm worden kon mit wol van mien schoapen?
21 As k mien voest omhoogstoken heb tegen n onschuldege,
omdat ik wel zag dat k rechters in poort achter mie haar,
22 den mag mien scholder tou t lid oet schaiten,
en mien aarm middendeur breken –
23 want God zien straf doar bin k doodsbenaauwd veur,
tegen zien aalmacht kin k nait op.
24 Heb k ooit mien verwachten zet op gold,
van zuver gold ooit zegd: 'Doar vertraauw k op'?
25 Heb k mie ooit blied moakt om mien dik kaptoal,
dat ik mit aigen handen zoveul bie nkander kregen heb?
26 As ik noar zun keek mit zien stroalende glaans,
noar moan dij zo stoateg zien pad volgt in aal zien pracht,
27 heb k mie den ooit verlaaiden loaten,
om heur stiekem te vereren?
28 Dat zol ja óók n misdrief west hebben dij veur rechter mos,
want den zol k God doarboven nait meer kend hebben wild.
29 Heb k mie ooit blied moakt om ondergang van mien vijand,
en joechaai roupen as hom kwoad overkwam?
30 Nee, nooit heb k hom vervlökt of hom dood wènst,
zukswat kwam mie nait over lippen.
31 Mien aigen volk kin getugen:
'Elk kon zok zat eten aan t vlaais van zien daaiern.'
32 Gain vremde huifde boeten te sloapen,
veur elk dij bie pad was, was deur altied lös.
33 Heb k ooit, zo as n mensk dat dut, mien gebreken verburgen,
en mien schuld votmovveld
34 oet benaauwdens veur mensken,
baang veur minachten van aandern,
dat k mie stil huil en gain stap boeten deur dee?
38 va 35-40va* f + Volgens t veurstel bie Hebreeuwse tekst heb wie vers 35 t/m 37 noa vers 40 zet.f* As mien baauwlaand zok over mie bekloagd het
ale vurgen over mie jammerd hebben,
39 va va* as ik ale vruchten opmoakt heb zunder n sènt te betoalen,
zodat mien aarbaiders mor pokkeln mozzen,
40 va va* den maggen der stiekels opschaiten in stee van waait,
en roet in stee van gaarst.
35 va va* Och, wol der nou mor ain noar mie lustern!
Dit is mien leste woord,
nou is t woord aan Aalmachtege,
loat hai dij mie beschuldegd het zien klacht mor op schrift zetten!
36 va va* Joa, den zol ik dij op scholders droagen,
en mie t as n kraans om kop binden.
37 va va* Van elke stap zol k hom rekenschop geven,
as n vorst zol k hom in muit treden.”
Dit is t èn van Job zien reloas.
01Dou huilen dij drij manlu der mit op tegen Job in te goan: hai bleef ja toch volholden dat e onschuldeg was.
02Mor dou wer Elihu, zeun van Barachel oet Buz, oet Ram zien femilie, kwoad op Job, omdat e mainde tegen God over in zien recht te stoan.
03Hai wer ook grammiedeg op Job zien drij vrunden, omdat ze niks tegen Job inbrengen konden en hom toch schuldeg verkloarden.
04Elihu haar zok eerst stilholden tot Job oetsproken was, omreden zai wazzen aalmoal older as hai.
05Mor dou e gewoar wer dat dij drij aandern niks weerom te zeggen haren, wer e haildaal vergrèld
06en zee:
“Ik bin nog jonk en ie binnen al op joaren,
doarom heb k mie woard om te zeggen hou of ik ter over denk.
07Ik zee bie miezulm: Loat olderdom mor aan t woord,
loat de joaren heur wieshaid verkundegen.
08Mor t is allenneg God zien gaist in n mensk,
oam van Aalmachtege dij hom inzicht geft.
09Lu op joaren hebben wieshaid nait in pacht,
ol mensken hebben nait altied n goud oordail.
10 Doarom zeg ik joe: luster noar mie,
loat mie ook ais zeggen hou of ik ter over denk.
11 Nou den, ik heb wacht tot ie oetproat wazzen,
ik heb joen verhoalen aanheurd,
tot ie verlet om woorden kregen.
12 k Heb goud acht geven op wat ie zeden,
mor gainent van joe kon Job op stee zetten,
gainain kon hom weerwoord geven.
13 Nou mout ie nait zeggen: 'Wie hebben de wieshaid:
allenneg God kin hom aan, n mensk nait!'
14 Tegen mie het hai ja nog gain woord zegd,
ik zel nait bie hom aankommen mit wat ie betoogd hebben.
15 Zai binnen ja riddersloagen, Job,
ze waiten niks meer te zeggen,
ze stoan mit mond vol tanden.
16 Mout ik nog laanger op heur wachten?
Ze binnen ja oetproat,
ze stoan doar mor en geven gain beschaaid meer.
17 Nou bin ik aan bod om wat te zeggen,
ik zel joe oetstokken hou of t zit.
18 Ik zit aan haals tou vol:
t mout ter oet!
19 Vanbinnen bin k as jonge wien dij der oet wil,
net as n zak vol wien dij op knappen staait.
20 Ik mout proaten, dat zel mie lucht geven,
ik mout mond opendoun en zeggen wat of k denk.
21 Ik kiek gain mensk noar ogen,
ik proat gainent noar mond.
22 Smaigeln, doar wil k niks mit te doun hebben,
hai dij mie moakt het, zol mie votdoalek aan zied vegen.
01Nou den, Job, luster noar mien woorden,
knup die goud in oren wat ik aalmoal te zeggen heb.
02Let op, ik dou mien mond open,
woorden liggen mie op tipke van tong.
03Ze kommen mie recht oet t haart,
k zel liekoet zeggen hou of k ter over denk.
04Gaist van God het mie moakt,
oam van Aalmachtege dut mie leven.
05Geef mie beschaaid astoe kinst,
zet die schrap en goa tegen mie in.
06Dou der denk om: doe en ik binnen veur God geliek,
doe bist net as ik, moakt van n klaaikloet.
07Moak die mor nait benaauwd,
k zel die t nait stoer moaken.
08Joa, k ston der bie doustoe zeest
– en ik heur die t nog zeggen -:
09'Ik bin onschuldeg, k heb niks misdoan,
ik bin zuver, k heb gain schuld.
10 Toch het God n reden vonden om mie aan te pakken,
hai behandelt mie as zien vijand.
11 Hai zet mie vouten in t blok,
hai gaait aal mien gangen noa.'
12 Mor doe hest t mis, dat kin k die wel vertellen:
God staait ja vèr boven n mensk.
13 Woarom moakst hom verwieten,
woarom zegstoe: 'Hai zegt niks weerom as ain t tegen hom het'?
14 God zegt wel degelk wat weerom, op meer as ain menaaier,
mor gainain dij der acht op geft.
15 In dreumen, in viziounen bie naacht,
as mensken daip in sloap binnen,
of as ze op bèr liggen te doddern,
16 den flustert hai mensken wat in t oor,
of let heur schrikken – n nachtmerrie,
17 om heur òf te holden van minne doaden,
om heur veur grootseghaid te bewoaren.
18 Hai redt hom van t graf
en oversteek van doodsrevier.
19 n Aander leert zien les as e mit kripsie op bèr te liggen komt
en zien liggoam aalaan vecht tegen koors.
20 Eten schudt e zok veur,
al is t ook zien lekkerste kost.
21 Zien liggoam teert vot doar je bie stoan,
vèl over bonk, nait om aan te zain.
22 Hai staait al mit ain bain in t graf,
is op staarven noa dood.
23 Mor as ter ain is dij veur hom opkomt,
ain van God zien doezenden engels,
om hom weer op t rechte pad te brengen,
24 en as God hom den genoadeg is en zegt:
'Loat hom lopen, loat hom nait in t graf terecht kommen,
hai het genog leergeld betoald,'
25 den wordt e weer jonk en staark,
hai komt in zien twijde jeugd.
26 Hai kin weer beden tou God en dij is hom tougedoan,
vol bliedschop kin e hom onder ogen kommen,
God het hom zien welwezen weeromgeven.
27 Den zingt e t oet en zegt tegen elk:
'k Haar zundegd en verkeerd doan,
mor hai het mie t nait aanrekend.
28 Hai het mie red van t graf,
ik mag leven en t licht weer zain.'
29 Joa wis, dat aalmoal dut God,
aal mor weer dut e dat veur n mensk:
30 hai hoalt hom bie t graf vandoan,
zien levent krigt weer glaans.
31 Luster goud, Job! Heur mie aan,
hol die even stil en loat mie mien verhoal doun.
32 Astoe den wat te zeggen hest, kom der mit veurndag,
zeg t gerust – ik geef die geern geliek.
33 Mor astoe niks te zeggen waist, luster den noar mie,
hol die stil en loat mie die t den mor vertellen.”
01En Elihu ging wieder:
02“Ie wieze manlu, heur noar mien woorden,
ie dij ales waiten, luster goud!
03t Oor keurt woorden ja,
zo as tong t eten pruift.
04Loat wie den mitnkander oetzuiken wat recht is,
en mit mekoar oetvinden wat goud is.
05Job het ja zegd: 'Ik stoa in mien recht,
mor God geft mie mien recht nait.
06Ik heb geliek en hai het logen,
n piel dij mie de dood dut het mie roakt, ook al heb ik niks doan.'
07Heb ie ooit zo'n man as Job zain,
dij n lasterproat het of t niks is,
08dij mit misdoadegers op en deel gaait,
en zok ofgeft mit min volk?
09Hai het ja zegd:
'Wat heb ie der aan as je goud opschaiten kinnen mit God?'
10 Ie, dij zo klouk binnen, luster doarom noar mie:
God het niks mit kwoad van doun,
Aalmachtege dut nooit gain onrecht.
11 Nee, elk krigt van hom juust loon noar waarken,
en al noar zien doun is, wordt hom t thoesbrocht.
12 Woarachteg, God dut gain minne dingen,
Aalmachtege dut gain onrecht.
13 Is ter wel ain dij hom t bestuur van wereld in handen geven het,
en hom macht geven over haile wereld?
14 As hai bloots aandacht haar veur zokzulm,
en zien gaist en levensoam terog roupen zol,
15 den was t in ainmoal doan mit t haile mensdom,
en mensk zol weer stof worden.
16 Nou Job, astoe nou verstandeg bist, luster,
zet dien oren wiedwoagen open veur wat ik zeg.
17 Zol ain dij t recht niks in reken het, regaaiern kinnen?
Hou duurstoe hom veroordailen dij machteg en rechtveerdeg is,
18 dij tegen n keunenk zegt: 'Doe kerel van niks!'
en 'Minhoed!' tegen lu van oadel?
19 Dij vorsten nait noar ogen kikt,
en meerderman nait veurtrekt bie minderman?
Hai het heur ja aalmoal moakt mit aigen handen.
20 Inains binnen ze weg, joa, midden in naacht,
vernoamen kommen om en t is doan mit heur,
machtegen worden zunder gedounte aan zied schoven.
21 Want Gods ogen goan over mensk zien wegen,
en aal zien stappen zugt e.
22 t Is nooit zo duuster, zo swaart,
dat minhoeden doar bezied kroepen kinnen.
23 Hai let ja gainain in t veuren waiten,
wanneer dat e veur Gods gericht verschienen mout.
24 Hai moakt kòrte metten mit grode heren
en zet aandern in heur stee.
25 Hai het ja wel deur wat ze doun,
midden in naacht roamt e heur ondersteboven,
doar liggen ze, vermorzeld.
26 Om heur minne doaden vergraimt e heur,
en elk staait ter bie en kikt ter noar.
27 Ze gingen ja heur aigen gaang,
deden nait wat of e zegd haar,
28 om héúr raipen aarme lu hom aan om hulp,
hai heurde t jammern van dij der onderdeur gingen.
29 Mor as hai t swiegen der tou dut, wèl kin doar wat van zeggen?
As hai zok verschoelt, wèl vernemt den wat van hom?
Netgliek of t nou gaait om n hail volk of bloots om ain man:
30 t mout toch nait kinnen dat zo'n minhoed keunenk wordt,
ain dij t volk vangt in zien struup!
31 Stel die nou ais veur, dat ain tegen God zegt:
'Ik heb mie mishad, mor k zel t nait weer doun.
32 Wat ik nog nait deurheb, breng mie dat bie,
as k wat verkeerds doan heb: t zel nait weer gebeuren' –
33 mout God t den volgens die toch vergelden?
Mor dóé hest toch kapsie moakt op zien doun?
Doe hest t mor veur t kaizen, ik hol mie der boeten.
Zeg nou wastoe denkst!
34 Verstandege lu zellen tegen mie zeggen,
en n klouk man dij noar mie lustert:
35 'Job? Dij prat noardat e verstand het,
hai wait nait woar of hai t over het.
36 Wer e nog mor meer oetperbaaierd,
hai revelt ja as ain dij van God en gebod niks hebben mout.'
37 Bie zien aander zunden wordt e ook nog balstureg,
doar wie bie zitten, vrift e zok in handen,
en zet n grode mond op tegen God.”
01En Elihu ging wieder:
02“Mainst echt dastoe geliek hest,
astoe t hest over 'mien recht tegen God over'?
03En dastoe zegst: 'Wat wor ie der beter van, God,
en wat wor ik ter wiezer van as k nait zundeg?'
04k Wil die doar wel n antwoord op geven
en dien vrunden mit die:
05Kiek ais goud noar hemel
en noar wolken, hoog boven die.
06Astoe verkeerd dust, wat moakt God dat oet?
Astoe aalaan zundegst, wat kin hom dat aigelks verschelen?
07Astoe rechtveerdeg bist, wat perfiet het e doarvan,
wat wordt hai doar beter van?
08Dien minne doaden –
doar het allenneg n mensk zo astoe zulm bist van te lieden,
en t goie dastoe dust, levert bloots n aander wat op.
09Mensken dij der haile bot onder zitten, jammern t oet,
ze roupen en reren om t geweld van machtege lu.
10 Mor gainain dij zegt: 'Woar is God dij mie moakt het,
dij mie in naacht lofzangen ingeft,
11 dij ons meer biebrengt as daaiern in t veld doun,
ons wiezer moakt as vogels in lucht?'
12 Den kinnen ze roupen blieven zunder dat e beschaaid geft,
vanwege grootshaid van minne lu.
13 Mor t is aalmoal om sunt, God lustert ter nait noar,
Aalmachtege het ter gain bosschop aan.
14 Mor noar die zel hai in gain gevaal lustern,
omdastoe zegst: 'Men krigt hom nait te zain.
Mien zoak ligt bie hom veur – k mout mor op hom wachten.'
15 Mor nou, omdat zien kwoadhaid die nog nait aanpakt het,
omdat hai gain aandacht het veur dien opstandeghaid,
16 nou zet Job n grode mond op
mit lege, dikke proat.”
01Elihu ging wieder:
02“Heb nog eefkes geduld mit mie, den leg ik die oet,
dat ter nog meer veur God te zeggen is.
03Aal wat ik wait, zel k opdaipen
en hom dij mie moakt het, recht doun.
04Want wis en woarachteg, wat ik te zeggen heb is zuvere woarhaid,
veur die staait ain dij wait woar of e t over het.
05Dou der denk om: God is machteg, toch is gain mensk hom te min,
meroakel groot is zien verstand.
06Minne lu let e nait in t levent,
aarme stumpers geft e heur recht.
07Hai verlust rechtveerdegen nait oet t oog,
nee, hai zet heur veur aaid bie keunenks op troon,
hoog stoan ze in aanzain.
08En as mensken in kettens klonken binnen,
kneveld deur koorden van ellèn,
09den let e heur zain wat ze oethoald hebben,
heur misstappen, oet grootseghaid doan.
10 Hai let heur zien woarschaauwen in oren klinken
en zegt, dat ze opholden mouten mit kwoad doun.
11 As ze lustern willen en hom onderdoaneg binnen,
den slieten ze heur doagen in gelok,
brengen heur joaren deur in weelde.
12 Mor lustern ze nait, den zellen ze doodsrevier oversteken
en staarven in onverstand.
13 Dij niks van God waiten willen, blieven opstandeg,
as hai heur knevelt, roupen ze nait om hulp.
14 Veur heur tied kommen ze aan heur èn
noa n levent in schaande.
15 Mor God redt dij der maal aan tou binnen,
juust deur heur ellèn dut e heur ogen opengoan.
16 Zo wol hai die ook votlokken oet dien ellèn en benaauwdens,
die in roemte brengen doarstoe vrij oamen kinst,
noar rust van dien toavel vol lekker eten.
17 Mor t oordail dat goddeloze treft, is ook over die kommen,
n oordail, dastoe verdaind hest.
18 Loat dien gram die nait mitslepen,
verkiek die nait op hoge pries dijstoe betoalen most.
19 Het dien riekdom, of aal dien schrippen en knooien,
die hulpen doustoe in nood zatst?
20 Longer nait noar dij naacht
as haile volken votjagd worden van heur stee.
21 Woar die! Geef die nait over aan t kwoad,
doar bistoe ja net deur in t ongelok te laande kommen.
22 Dou der denk om! Hoog is God in zien macht!
Wèl is n leermeester as hai?
23 Wèl kin hom veurschrieven wat e doun mout,
wèl kin zeggen: 'Dat dou ie verkeerd!'?
24 Wees ter op bedocht dat ie hoog opgeven over zien waark,
ale mensken zingen der ja over,
25 elkenain kikt ter noar op,
bewondert t – mor op ofstand.
26 Joa, God is groot, kinnen der mit t verstand nait bie,
nait noa te goan is t getal van zien joaren.
27 Wotterdruppen schept hai tou zee oet,
veraandert ze van dook in regen,
28 doar wolken van overstromen,
regen klettert deel op mensken.
29 Joa, wèl kin t bevatten: t zaailen van wolken,
t grommeln van dunder oet zien tènt?
30 Kiek, hemel let e boaden in zien licht,
t daipste van zeeën legt e bloot.
31 Zo oordailt hai over volken,
zo geft e mensken ook eten in overvloud.
32 In elke haand pakt e n weerlicht,
hai slingert ze liek op t doul òf.
33 Dundersloagen kundegen hom aan,
baisten vernemen ook: hai komt ter aan.
01Joa, t haart gaait mie der van te keer
en bonkt mie in haals.
02Luster! Luster toch noar t doavern van zien stem.
noar t grommeln dat tou zien mond oetkomt.
03Onder haile hemel let hai t heuren,
tot in ale houken van wereld tou is zien weerlicht te zain,
04Doar achteraan doavert zien dunder,
t machteg boldern van zien stem,
as e ainmoal begunt, komt ter nog veul meer lös.
05Meroakel dundert God mit zien stem,
hai dut grode dingen, kinnen der mit t verstand nait bie.
06Hai zegt tegen snij: 'Vaal deel op eerde!'
en tegen gobbe: 'Kom mit bakken vol noar beneden!'
07Zo legt e handen van ale mensken stil,
dat elk wait het van wat God kin.
08Wilde daaiern zuiken n hènkommen in heur holen,
ze kroepen vot in heur leger.
09Störmwind komt oet zien koamer in t zuden,
noordewinden brengen kolde.
10 God zien oazem geft ies,
wiede wottervlakte wordt spiekerhaard.
11 Joa, dikke wolken moakt e swoar van wotter,
hai smit zien weerlichten der dwaars deur hèn,
12 ze vlaigen aal kanten op, zo as hai ze stuurt,
ze doun wat hai zegt, over haile wereld.
13 Of t nou is om eerde te stravven,
of as bewies van zien goudens – hai stuurt ze liek op t doul òf.
14 Luster nou goud, Job,
stoa stil bie God zien wonders!
15 Waistoe wel hou God wolken bestelt,
hou of e weerlicht flitsen let?
16 Hestoe wel deur hou of wolken sweven,
hou hai dij ales wait, aal zokse wonders dut?
17 Klaaier worden die ja veuls te hait
as eerde in swiem ligt onder zudewind,
18 kinstoe den net as hai t hemelverwulf plathoamern
totdat dij zo haard is as n goten spaigel?
19 Vertel ons ais wat wie tegen hom te zeggen hebben;
wie kriegen t nait op n riegje, wie leven ja in t duustern.
20 Zol hom t verteld worden as ik wat zeg?
Wèl zegt dat woorden bie hom overkommen?
21 t Aine moment gaait zun schoel achter wolken,
t aander ogenblik stroalt e aan lucht –
wind het ales schoonveegd.
22 Oet t noorden komt n golden glaans:
God, in aal zien stoatsie – om baang van te worden.
23 d'Aalmachtege, doar kin we nait bie,
geweldeg is e in kracht en recht,
nooit dut hai tekòrt aan zien rechtveerdeghaid.
24 Doarom het elk ontzag veur hom;
hai toalt nait noar wèl wies is in aigen ogen.”
01Mor dou gaf de HEER Job beschaaid oet n störm vandoan. Hai zee:
02“Wèl is dat doar dij mien belaaid swaartmoakt
mit zien domme proat?
03Kom op, Job, wees n kerel,
geef mie ais antwoord op mien vroagen.
04Woar wastoe dou ik fonnement van eerde legd heb?
Vertel t ais astoe zo klouk bist.
05Wèl het hom oftreden? Dat waistoe toch?
Wèl het meetlat der bie langs legd?
06Woar binnen zien stiepen op zet,
of wèl het zien leste stain legd,
07dou mörgensteerns aalmoal jubelden
en zeuns van God joechaai raipen?
08Wèl het mit deuren zee ofsloten,
dou e oet schoot van moeke broesde,
09dou ik hom wolken aandee as n klaid,
en duustere dook as pakdouken?
10 Ik legde hom mien grènzen op,
zette hom achter slöt en grondel,
11 en zee: 'Tot hier aan tou en nait wieder,
hier mouten dien hoge golven ho holden.'
12 Hestoe ooit mörgentied opkomdaaierd,
t rodoagen zien stee wezen,
13 om eerde bie slippen te pakken
en minne lu der òf te schudden?
14 As laim onder n zegel, zo krigt eerde zien vörm weerom,
zien oppervlak wordt plooid as n klaid.
15 Mor minne lu heur daglicht wordt heur ontnomen,
heur omhoogstoken aarm wordt broken.
16 Hestoe ooit west bie wèllen van zee,
of rondkuierd in daipste daiptes van oceoan?
17 Binnen poorten van t dodenriek die teund,
deuren van t daipste duustern – hestoe dij zain?
18 Hestoe besef van eerde in aal zien lengte en brette?
Vertel op den, astoe t aalmoal waist!
19 Woar komt t licht vandoan,
en t duustern – woar holdt dij tou?
20 Kinstoe dij aan t waark zetten
en weerom noar hoes tou sturen?
21 Doe waist dat vanzulm aalmoal, dou wastoe ja al geboren,
hest ter al zoveul joaren opzitten!
22 Hestoe t pad vonden noar baargploatsen van snij,
hestoe opslagploatsen van hoagel zain,
23 dij ik aanlegd heb veur tieden van nood,
veur doagen van oorlog en stried?
24 Hou komstoe op t stee doar t licht zok verspraaidt,
doar oostewind oetwaait over eerde?
25 Wèl het n geul groaven veur stromende regen,
n pad aanlegd veur dunder en weerlicht,
26 om regen valen te loaten op laand doar gainent woont,
op onlaand doar gain mensk touholdt,
27 dat wildernis en onlaand deurnat worden
en dat doar ook jonk gras opschut?
28 Het regen sums n voader?
Of wèl het daauwdruppen verwekt?
29 Oet wèl heur schoot wordt ies geboren,
wèl geft levent aan iezel oet hemel,
30 zodat t wotter vaast wordt, haard as stain,
en wottervlakte stremt, ain en aal ies wordt?
31 Kinstoe Zeuvensteern aan nkander binden,
of kettens van Rief lösmoaken?
32 Kinstoe planeten op tied opkommen loaten,
en Beer mit zien jongen, kinstoe dij aanturen?
33 Hestoe wait van wetten van hemel,
kinstoe zien regels aan eerde opleggen?
34 Kinstoe wolken beroupen,
dat ter n dikke regenbui op die deelvaalt?
35 Stuurstoe weerlichten der op oet,
zeggen ze tegen die: “Hier bin we”?
36 Wèl het ibis zien wieshaid geven,
van wèl het hoan zien inzicht kregen?
37 Wèl kin wolken persies tellen,
en kroeken van hemel – wèl kantelt dij,
38 as grond zo haard worden is as iesder,
en kloeten aan nkander bakken?
39 Kinstoe veur laiw op roof oetgoan,
en honger van zien jongen stillen,
40 as ze votkropen binnen in heur hool,
op loer liggen onder stroeken en strevèllen?
41 Wèl bezörgt roaf zien oas,
as zien jongen tou God roupen,
omswinnen zunder eten?
01Waistoe tied dat stainbokken lammern?
Staaistoe der bie as herten kaalfkes kriegen?
02Waistoe houveul moand ze drachteg binnen
en wat tied ze persies ofkaalven mouten?
03Ze goan der bie liggen, ze brengen heur kaalfkes,
paarzen heur vrucht ter oet,
04heur jongen worden staark, gruien op in t wiede veld,
den goan ze der vandeur en kommen nait weerom.
05Wèl het wilde ezel zien vrijhaid geven,
wèl het hom t hèlster ofdoan?
06Ik luit hom wonen in wildernis,
zoltvlakte is zien stee.
07Hai het de gugel mit drokte van stad,
t gebeer van drievers heurt e nait.
08Hai struunt baargen òf, zien gruinlaand,
hai speurt doar noar elk spiertje gras.
09Zol wilde buvvel dien knecht wezen willen,
zol hai snaachts rusteg bie krub stoan blieven?
10 Kinstoe hom veur ploug zetten en vurgen trekken loaten,
zel e achter die aan lopen om daalgrond te aaiden?
11 Kinstoe op hom vertraauwen omdat e zo staark is,
kinstoe dien schrippen aan hom overloaten?
12 Rekenstoe der op dat hai inhoalt wastoe zaaid hest
en dat op dörsdeel oflevert?
13 Struusvogel staait blied mit vleugels te klappern,
mor zit ter wel veul zörg in dij pènnen en veren?
14 Hai let zien aaier zo mor op grond liggen,
en let ze oetbrouden deur waarmte van t zaand,
15 hai denkt ter nait om dat ain der op trappen kin,
of dat wilde daaiern ze verpoazen.
16 Vraid is e veur zien jongen, net of t zienent nait binnen,
t kin hom niks schelen as aal zien muite omsunt is,
17 want God het hom elk inzicht ontholden,
en hom gain wieshaid toupaart.
18 Mor as e in t èn springt en der vandeur gaait,
het e de gek mit peerd en ruter.
19 Gefstoe t peerd zien kracht,
versierstoe hom nek mit wappernde moan?
20 Letstoe hom springen as n sprinkhoan?
Schrikboarend is zien machteg snoeven!
21 Monter schraabt e over grond,
fier vlogt e der op òf, stried in muit.
22 Hai laagt om gevoar, is naargens benaauwd veur,
hai gaait nait op loop veur t sweerd.
23 Koker mit pielen rammelt hom op rug,
om hom tou flikkern laans en speer.
24 Mit dreunend gedoaver schut e veuroet,
hai is nait te holden as ramshoorn hoelt.
25 Zo voak as hoorn klinkt, vrènskt e vrezelk,
hai vernemt vechten al van vèrren,
t bandiezen van aanvoerders en t roazen van oorlog.
26 Is t aan dien inzicht te daanken dat vaalk opvlogt,
en zien vleugels oetslagt op weg noar t zuden?
27 Vlogt gier omhoog astoe hom bestelst,
om hoog in baargen zien nust te baauwen?
28 Hai woont boven op rotsen, ook snaachts holdt e doar tou,
op n riggel van baarg doar gainent bie kommen kin.
29 Doarvandoan loert e of ter wat te vangen is,
van vèrren kin e t al zain.
30 Zien jongen slobbern bloud;
doar lieken liggen, doar is hai ook.”
01En de HEER ging wieder:
02“Zel hai dij Aalmachtege aankloagd het, nou tougeven?
Loat hom, dij God op stee zet het, mor ais weerwoord geven!”
03Job gaf de HEER beschaaid:
04“k Heb veul te lichtveerdeg west.
Wat zel k joe weeromzeggen?
k Hol haand veur mond.
05Ik heb ainmoal wat zegd, mor dat dou k nait weer,
joa, twij moal – mor k goa der nait mit deur.”
06Dou antwoordde de HEER Job oet n störm vandoan:
07“Wees n kerel! Zet die te schrip!
Ik zel die ondervroagen,
breng doe mie t den ais onder t verstand.
08Wilstoe mien oordail aan zied vegen,
mie schuld geven om zulm geliek te kriegen?
09Bistoe aaltemets net zo staark as God,
hestoe net zo'n stem as zien dunder?
10 Sier die den op mit glaans en glorie,
trek die aan mit pracht en pronk.
11 Geef dien glìnne helleghaid vrij boan,
hol grootse lu in de goaten – verneder heur,
12 hol grootse lu in t oog – breng heur op knijen,
verpoas minne lu, woar of ze ook binnen.
13 Stop heur onder grond, aalmoal,
sloet heur op in onderwereld.
14 Astoe heur op aigen kracht boas worden kinst,
den zel ook ik die priezen.
15 Most ais kieken: t nijlpeerd, dat monsterdaaier,
dij ik moakt heb, krekt as die;
hai vret gras as n kou.
16 Kiek toch: dij machtege schonken,
aal dij spierkracht in zien pèns!
17 Zien steert staait stief in t èn as n cederboom,
spieren as koabeltaauwen lopen over zien billen,
18 zien bonken – kopern buizen,
zien knoaken – iesdern stangen.
19 Hai is ain van God zien eerste meesterwaarken,
dij schoapen is om boas te wezen over aander daaiern.
20 Zien gerak vindt e in baargen,
doar wilde daaiern rebentern.
21 Hai gaait liggen onder lotusstroeken,
bezied in raait en zompeg laand.
22 Lotusstroeken geven hom schoel mit heur schaar,
wilgenbomen in leegte geven hom beschut.
23 Of is revier ook nog zo wild, hai moakt zok nait drok,
hai wordt ter nait aans van of broest ter n wotterstroom hom in bek op.
24 Wèl duurt stoef bie hom kommen
en hom n ring deur neus hoalen?
25 Krokedil – kinstoe dij mit n hoak op waal kriegen
en zien bek mit n taauw in bedwang holden?
26 Kinstoe hom n raait deur neus hèn steken
en hom n stiekel deur koak hèn boren?
27 Zel hai die beden en smeken om hom weer lös te loaten,
en mooi mit die omsmaigeln?
28 Zel hai mit die akkoordjen,
dastoe hom veur aaid as knecht holden kinst?
29 Kinstoe mit hom omspeulen of was t n vogeltje,
hom aan tuur zetten veur dien wichterkes?
30 Zellen viskerlu over zien pries haandjebakken,
zellen kooplu hom in moten hakken?
31 Kinstoe speren in zien vèl prikken
en hom n vishoak deur kop steken?
32 Griep hom mor ais beet –
dou der denk om: zo'n gevecht, dat dust gain twijde moal!
01Astoe mainst hom boas worden te kinnen, komst bedrogen oet,
ast mor noar hom kikst, gaaist al ondersteboven.
02Wèl is zo domdriest om hom op te joagen?
Wèl kin tegen hom standholden?
03Wèl doagt hom oet zunder dat hom der wat van overkomt?
Onder haile hemel ja gainain!
04En den heb ik t èns nog nait over zien staarke schonken,
over zien kolesoale kracht en zien machteg lief.
05Wèl kin hom zien vèl ofstrupen?
Wèl kin deur zien dubbeldik paanzer hèn kommen?
06Wèl het de kracht om hom bek open te trekken,
mit rondom aal dij vrezelke koezentanden?
07Op zien rug het e riegen schilden,
nait deurhèn te kommen, of binnen ze verzegeld,
08ain zo stoef tegen aander aan,
dat ter gain spiertje wind tussendeur komt.
09Ze zitten stief aan nkander,
der zit gain glip tussen, ze binnen nait lös te kriegen.
10 As hai proest is t net weerlicht,
zien ogen gluien as t rodoagen.
11 Vlammen kommen hom tou bek oet as fakkels,
vonken knistern der van òf.
12 Rook en kwaalm komt hom tou neus oet,
as n kokende kedel op glìnhait vuur.
13 Zien oazem zet kolen in brand,
vuur slagt hom tou bek oet.
14 Zien nek staait bòl van kracht,
zien bek – ain en aal schrik en aalteroatsie.
15 Zien spieren sloeten vaast om hom tou,
der is gain bewegen in te kriegen.
16 Zien haart is zo haard as n vlint,
spiekerhaard, as onderste meulenstain.
17 Komt e in t èn, den binnen alderdeegs staarksten doodsbenaauwd,
waiten zok gain road en moaken dat ze votkommen.
18 n Haauw mit t sweerd,
ook n spies, speer of piel – t dut hom aalmoal niks.
19 Iesder is veur hom stro,
en koper as vermeukt holt.
20 Gain pielenboog jagt hom op loop,
slingerstainen – veur hom is t mor kaf.
21 n Knuppel is veur hom nait meer as n strospier,
t zoezen van n speer, doar laagt e om.
22 Zien pèns is punteg as n diggel,
as n dörsslee trekt e sporen deur t sliek.
23 Hai let wotterdaipte koken as n pot,
en zee gobbeln as n zaalfkedel.
24 n Spoor van licht komt achter hom aan,
zee is bedekt mit widde schoemkoppen.
25 Op eerde het e ziens gelieke nait,
n schepsel dat naargens baang veur is.
26 Op aal wat hoog is, kikt e deel,
hai is keunenk van ale trötse daaiern.”