11 Ie ellèndege en ainzoame stad,
beukt deur störm, gain moud insproken.

Ik baauw joe op mit stainen van turkoois,

leg joen fonnementen op saffier.

12 Joen weergangen moak ik van robijn,
van karbonkelstain joen poorten,

joen haile ringmuur van edelstain.

13 Aal joen zeuns leren heur waark van de HEER,
joen kinder zellen leven in paais en vree,

01Jubel, onvruchtboare,
dij nooit kinder kregen het,

breek in jubeln oet en zing van joechaai,

al heb ie nooit vloagen kind.

Want verloaten vraauw het meer kinder

as vraauw, dij n man het – zegt de HEER.

02Moak meer roemte in joen tènt,
zet zaail van tènt wied open,

dou nait zuneg aan.

Moak joen schoorlienen laanger,

sloag joen tèntpinnen goud vaast.

03Want ie zellen joe oetdijen noar links en noar rechts,
joen noazoaten zellen boas worden over volken,

wonen goan ze in steden dij verloaten wazzen.

07Rinkjevield wer e, mor hai gaf hom deel,
dee mond nait open,

net as n schoap noar slachtbaank tou.

As n ooi, stom onder handen van schoapscheerders,

dee e mond nait open.

08Oppakt wer e en veroordaild: t kostte hom de dood.
Wèl ston stil bie zien löt,

ofsneden as e wer oet t laand van leventegen,

doodsloagen om rebulie van mien volk?

09Men dee hom n graf bie misdoadegers,
n grafstee maank rieke lu.

Toch haar e niks verkeerds doan,

nooit n onwoar woord zegd.

13 Kiek, mien knecht zel der greep op kriegen,
aal meer in reken kommen, haile hoog verheven wezen.

14 Wat wazzen lu verbalderd,
tamtaaierd as e was en schonden,

mor naauw meer n mensk,

15 t verstand van volken staait ter bie stil
en keunenks stoan sproakeloos.

Ze zain wat heur nait verteld was,

besevven doar ze niks van vernomen haren.

07Hou welkom binnen op baargen
vouten van bode dij goud nijs meldt,

van bode dij vree aanzegt,

n goud bericht brengt en zegt tegen Sion:

“Joen God is keunenk!”

08Luster! Joen toornwachters roupen aal haarder,
mitnkander jubeln ze t oet,

want ze zain mit aigen ogen

hou de HEER noar Sion weerom komt.

09Jubel en joechaai, altmoal mitnkander,
puunbulten van Jeruzalem,

want de HEER het zien volk moud insproken,

hai het Jeruzalem verlöst,

01Wor wakker, wor wakker,
rap dien krachten bie nkander, Sion!

Dou dien mooiste goud aan,

Jeruzalem, haailege stad!

Nee, van nou òf aan komt ter gainain meer bie joe in

dij onbesneden is of onnuur.

02Klop t stof van joe òf,
kom in t èn, Jeruzalem!

Goa op dien troon zitten.

Moak kettens lös bie die om nek,

gevangene, dochter Sion.

17 In t èn, in t èn, wakker worden, Jeruzalem!
Ie hebben oet haand van de HEER,

oet beker van zien kwoadens dronken,

leegdronken heb ie kelk van bedwelmen

aan leste drup tou.

18 Van aal dij zeuns dij zai in wereld brochde,
was ter gainain om heur t pad te wiezen,

gainent pakte heur bie haand,

van aal dij zeuns dij zai grootbrochde.

19 Twij rampen binnen joe overkommen:
vernailen en verdaarf – wèl zol joe bekloagen?

honger en sweerd – wèl zol joe troosten?

20 Sevveloos liggen joen zeuns
op houken en hörns van stroat,

as antilopen in t net.

Overmand deur kwoadens van de HEER,

verlamd deur draaigen van joen God.

09In t èn, in t èn!
Moak joe staark, aarm van de HEER!

In t èn as in doagen van aleer,

as in laankmanstieden.

Was ie t nait dij Rahab in braiten haauwden,

en droak doodstoken hebben?

10 Heb ie t nait west dij zee opdreugen dee,
t wotter van grode, daibe kolk,

dij deur zee n pad boande,

dat verlösten der langs konden?

11 Dij vrijmoakt binnen deur de HEER kommen weerom,
jubelnd zellen ze Sion ingoan,

mit kroon van aiwege bliedschop op kop.

Joa, bliedschop en vreugde kommen over heur,

wieken zellen last en lieden.

01Luster noar mie,
ie dij achter t haail aan goan,

dij noar de HEER op zuik binnen.

Kiek noar rots doar men joe oetkapt het,

noar stainkoel doar ie oet opgroaven binnen.

02Kiek noar Abraham, joen voader,
noar Sara, dij joe in wereld brochde;

dou ik hom raip, was e allenneg,

mor zegend heb ik hom en aanwinnen loaten.

04God, de HEER, het mie leerd hou of k proaten mout,
om weer op te fleuren lu, dij aan t èn binnen.

Mit ain woord moakt hai mie smörgens wakker,

smörgens schaarpt hai mien oren

dat ik as n schouljong goud lustern zel.

05God, de HEER, het mie t oor open doan
en ik heb mie nait verweerd,

ik bin der nait veur weken.