t Evengelie volgens Marcus 07
24 Doarvandoan ging e noar kontrainen van Tyrus. Hai ging in n hoes en wol nait dat lu dat aan de wait kwammen. Mor hai kon t nait stilholden.
25 Votdoalek kwam der al n vraauw aan dij van hom heurd haar. Heur lutje wichtje haar n onnure gaist. Ze ging noar hom tou en vuil veur hom op knijen.
26 t Was n Griekse vraauw, van komòf oet Fenicië in Syrië. Ze smeekte hom onnure gaist tou heur dochtertje oet te drieven.
27 Hai zee tegen heur: “Eerst mouten kinder zat worden! t Is ja nait goud kinder heur brood òf te pakken en t hondjes tou te smieten.”
28 “Joa wis, Heer,” antwoordde zai, “mor hondjes eten krummels toch op onder toavel, dij kinder valen loaten.”
29 “Omdat ie dit zegd hebben,” zee Jezus tegen heur, “mag ie votgoan: duvel is tou joen wichtje oetgoan.”
30 Zai ging noar hoes tou, zag t kind op bèr liggen en – eerlieks woar: onnure gaist was verswonnen!
