1 Samuël Raais noar Silo (1: 1-19)

1 Samuël 01

⁰¹Der was n man oet Rama, oet femilie Suf, in t baarglaand van Efraïm. Hai haitte Elkana, en was n zeun van Jerocham, zeun van Elihu, zeun van Tochu, zeun van de Efraïmiet Suf.
⁰²Hai haar twij vraauwen: aine haitte Hanna, aander Peninna. Peninna haar kinder, mor Hanna haar gainent.
⁰³Dij man ging elk joar weer tou zien stad oet om zok in Silo veur de HEER van hemelse machten te boegen en hom n ovver te brengen. Doar wazzen baaide zeuns van Eli, Chofni en Pinechas, priester van de HEER.
⁰⁴Op dag dat Elkana n ovver brochde, gaf hai n dail aan zien vraauw Peninna en aal heur zeuns en dochters.
⁰⁵Mor Hanna kreeg n moal zoveul, want hai gaf veul om Hanna, al haar de HEER ook moakt dat ze gain kinder kregen haar.
⁰⁶En den zat vraauw tegen dij zai opbaiden mos heur te taargen en heur de kop gek te moaken, omdat God heur gain kinder kriegen luit.
⁰⁷En dat ging ale joaren zo. Zo voak as zai noar de HEER zien tempel ging, den taargde zai heur en den schraifde Hanna en den kon ze gain hap deur keel kriegen.
⁰⁸Dou vruig Elkana, heur man: “Hanna, woarom schraifst doe zo? Woarom etst nait? Woarom bist zo verdraiteg? Bin ik die nait meer weerd as tien zeuns?”
⁰⁹n Keer, dou t etendrinken doan was in Silo, ging Hanna noar tempel van de HEER, doar priester Eli op zien stoul zat bie deurpost.
¹⁰ In aal heur verdrait beedde zai tou de HEER en ze schraifde mor aalweg.
¹¹ Zai beloofde: “HEER van hemelse machten, as ie woarliek acht geven op joen dainstmaaid heur ellèn en om heur denken, heur nait vergeten en heur n jonkje geven, den zel zai hom aan de HEER geven veur hail zien levent. En gain scheermès zel aan zien kop kommen.”
¹² Dou ze laank aan t beden bleef veur de HEER, keek Eli ais goud noar heur mond.
¹³ Hanna pruit ja in zokzulm en enkeld heur lippen wazzen in bewegen, heur stem kon je nait heuren. Doarom dochde Eli dat ze doen was.
¹⁴ Hai zee tegen heur: “Hou laank stelst die nog aan ofst dronken bist. Wor nöchtern.”
¹⁵ “Nee meneer, t gemoud is mie zo vol,” antwoordde Hanna. “Wien of staarke draank heb k nait had. Mor k heb mien haart oetstört veur de HEER.
¹⁶ Zai joen dainstmaaid nait aan veur n niksnut. t Is deur aal mien zörg en verdrait dat ik zo laank sproken heb.”
¹⁷ “Goa in vree,” zee Eli. “De God van Israël zel joe geven wat of ie hom vroagd hebben.”
¹⁸ “Joen dainstmaaid is dankboar veur joen vrundelkhaid,” zee ze. Dou ging dij vraauw vot. Zai at, en aan heur gezicht was niks meer te zain.
¹⁹ Aanderdoagsmörgens stonden ze vroug op en bogen zok veur de HEER. Dou gingen ze weer noar hoes tou, in Rama. Elkana slaip bie Hanna, zien vraauw, en de HEER dochde om heur.