2 Samuël 11
02Ais op n dag, David haar n zetje op baank legen, ging e hom wat vertreden op dak van zien pelaais. Doar vuil zien oog op n vraauw dij aan t boaden was. n Slim mooie vraauw.
03Hai dee noavroag wèl of dat was en vernam: “Dat is Batseba ja, dochter van Eliam en traauwd mit Hethiet Uria.”
04David stuurde n poar bodes om heur op te hoalen. Dou zai bie hom kommen was, haar hai gemainschop mit heur, (zai haar zok net wosken)f + “Dou ze heur wosken haar” – aandern vertoalen: “Dou ze heur juust raainegd haar noadat ze ongesteld west haar.”f* en dou ging ze weer noar hoes tou.
05Ze wer swanger en dee David doar bericht van.
06David gaf Joäb odder: “Stuur Uria noar mie tou!”
07Dou Uria kommen was, vruig David, hou ter bie ston mit Joäb en zien leger en hou of t mit oorlog ging.
08David zee dou tegen Uria: “Goa mor noar hoes tou en vris die wat op.” Dou Uria votging, stuurde David ain achter hom aan mit n lekker moal eten oet keuken van t pelaais.
09Mor Uria ging nait noar hoes tou. Hai zöchde hom n sloapstee bie schildwachten in poort van t pelaais.
10 Dou David vernam dat Uria nait noar hoes goan was, vruig e hom: “Hest toch n haile raais had, woarom gaaist nait noar hoes?”
11 Uria zee: “Aark en t volk van Israël en Juda hebben heur onderkommen in tènten, en Joäb, mien boas, en zien mensken liggen boeten in t open veld. Hou kin ik den noar hoes goan om te etendrinken en bie mien vraauw te sloapen? Gain denken aan, zo woar as ie leven!”
12 Aanderdoags zee David tegen Uria: “Blief vandoag ook nog hier. Den zel k die mörgen weeromsturen.” Dij dag bleef Uria doarom nog in Jeruzalem.
13 David nuigde hom om bie hom te eten en vouerde hom doen. Mor ook dij oavend ging Uria nait noar hoes, mor zöchde zien sloapstee weer op bie keunenk zien schildwachten.
14 Aanderdoagsmörgens schreef David n braif aan Joäb en gaf dij aan Uria mit.
15 In braif ston: “Most Uria veuraan zetten op n stee doar t slimste vochten wordt. Trek die den terog, zodat hai achterblift en sneuvelt.”
16 Dat zodounde bie t belegern van stad, zette Joäb Uria op n stee, doar zo as hom wel bekend was, vijanden op t staarkste wazzen.
17 Verdedegers deden n oetvaal en ruiken sloags mit Joäb zien soldoaten. Der sneuvelden n stokkewat van David zien manschoppen, Uria ook.
18-20 Joäb stuurde David bericht hou t aal tougoan was bie t vechten, en zee tegen man dij bosschop overbrengen mos: “Astoe van ales verslag doan hest, kin t best wezen dat keunenk kwoad wordt en zegt: 'Mor woarom bin ie ook zo dicht bie stad kommen? Ie konden toch wis wel begriepen dat ze den van muur òf op joe schaiten zollen!
21 Was ie den vergeten hou of Abimelech, zeun van Jerubbaäl, aan zien èn kommen is? n Vraauw oet Tebes het hom ja van muur òf n meulenstain op kop smeten en dood was e! Woarom bin ie ook zo dicht bie muur kommen?' Zeg den: 'Joen kommedant Uria de Hethiet is ook sneuveld.'”
22 Joäb zien bode ging op pad, kwam bie David en vertelde hom aal wat Joäb hom besteld haar.
23 Hai zee: “Onverwachts deden vijanden n oetvaal tegen ons. Eerst wazzen ze ons te staark, mor wie wozzen heur weerom te joagen aan poort tou.
24 Mor dou schoten ze op ons van boven van muur òf en gounent van joen ofsieren en soldoaten binnen sneuveld. Uria de Hethiet is ook omkommen.”
25 David zee tegen bode: “Zeg mor tegen Joäb: 'Trek die t mor nait aan. Zo gaait dat nou ainmoal in oorlog. Zukswat kin elk overkommen. Kom op! Dou mor weer n krachtege aanvaal op stad, neem heur in en moak ter n puunbult van!'”
26 Dou Uria zien vraauw tieden kreeg dat heur man dood was, raauwde zai.
27 Dou raauwtied verbie was, huil David heur bie hom in hoes. Zai wer zien vraauw en gaf hom n zeun.
Mor wat David oethoald haar, was de HEER min noar t zin.
01De HEER stuurde profeet Natan noar David tou. Dij zee tegen hom: “Twij manlu woonden in aigenste stad. Ain was riek, aander aarm.
02Rieke haar n hail bult koien en schoapen,
03mor aarme haar bloots ain luk lamke, dij hai kocht en opsaaierd haar. Hai gruide bie hom op midden maank zien kinder, at van zien brood, dronk oet zien spoulkom en slaip bie hom op schoot. t Was net zien dochter.
04Op n dag kwam der ain op veziede bie rieke man. t Begrootte hom om ain van zien aigen daaier te slachten veur zien gast. Doarom pakte hai aarme man zien eulaam òf en muik dij tou veur t moal.”
05David wer glìn vergrèld op dij rieke kerel en zee tegen Natan: “Zo woar as de HEER leeft, dij kerel mout dood.
06Mor eerst zel e betoalen! Vaaier moal de weerde van t laam. Deurtrapt gemaine kerel dat e is.”
07Dou zee Natan tegen David: “Dij kerel – dat bin ie zulm! Dit zegt de HEER, Israëls God: 'Ik bin t dij die aansteld heb as keunenk van Israël. Ik bin t dij die aal mor weer red het oet handen van Saul.
08Ik heb die t haile bezit van dien heer geven en aal zien vraauwlu doar nog bie tou. Ik heb die heer en meester moakt van Israël en Juda. En as dat nait genog was, den haar ik die der nog wel veul meer bie geven.
09Woarom hest mien geboden mit vouten treden en doan wat mie aldernoarste min noar t zin was? Uria hest ja vermoord deur t sweerd van Ammonieten en zien vraauw hestoe dienent moakt.
10 Hier most nou op reken: aal dien levensdoagen zel t moord en doodslag wezen in dien hoesholden, omdastoe mie veracht en Uria zien vraauw ofstolen hest.
11 Dit zegt de HEER: Ik zel onhaail over die aanrichten deur dien aigen femilie. Mit aigen ogen zelstoe zain dat ik die dien vraauwlu ofhoal en heur geef aan ain dij die hail noa staait. Dij zel op kloarlichten dag bie dien vraauwen sloapen.
12 Doe hest t in t geniep doan, mor ik zel dit gebeuren loaten veur t oog van hail Israël op kloarlichten dag.'”
13 “Ik heb zundegd tegen de HEER,” zee David tegen Natan. Natan zee: “De HEER vergeft die dien zunde; doe zelst nait staarven.
14 Mor omdastoe de HEER zo slim te schaande moakt hest veur zien vijanden, zel dien jonkje wel staarven.”
15 Dou ging Natan noar hoes. De HEER muik t potje van David en Uria zien vraauw slim zaik.
16 David smeekte God om hulp veur t jonkje. Hai vastte aal doagen en dee n bouteklaid aan. Snaachts slaip e op deel.
17 Zien oldste bedaindes moanden hom nait laanger op grond te sloapen, mor hai wol nait noar heur lustern en ook gain eten van heur aannemen.
18 Zeuvende dag sturf t kind. Bedaindes duurden hom nait te vertellen dat t jonkje dood was. Ze zeden: “Dou t kind nog leefde, wol hai al nait noar ons lustern. Hai kin zokzulm wel wat aandoun as wie hom t vertellen.”
19 David vernam wel dat ze aan t lustern en flustern wazzen. Hai begreep dat t potje sturven was en vruig: “Is e dood?” “Joa, hai is dood,” zeden ze.
20 David kwam in t èn, wosk en zaalfde zok, trok aander goud aan en ging noar t haailegdom van de HEER om te beden. Dou ging e weer noar hoes. Hai vruig om eten en ze brochten hom dat.
21 Zien bedaindes vruigen hom: “Hou kin dat nou? Dou t kind nog leefde heb ie vast en reerd, mor nou hai sturven is, kom ie in t èn en eet ie weer.”
22 “Dat is woar,” zee David, “dat dee ik ook. Want ik dochde: Wèl wait is de HEER mit mie begoan en blift t jonkje in t levent.
23 Mor nou is e dood – woarom zol ik den nog vasten? Weeromhoalen kin k hom ja nait. Ik goa wel noar hom tou, mor hai komt nait weerom bie mie.”
24 David troostte zien vraauw Batseba. Hai haar gemainschop mit heur en zai kreeg weer n jonkje. Hai nuimde hom Salomo. De HEER mog t jonkje geern lieden.
25 Hai stuurde profeet Natan noar David mit opdracht: “Nuim hom Jedidja: 'Ik hol van hom.'”
