Twijde braif aan Korintiërs Nait groots worden (12: 1-10)

Twijde braif aan Korintiërs 12

⁰¹Mout ter snaard worden? Den wil ik t nou ais hebben over viziounen en openboarens dij de Heer gaf, of heb ie der ook niks aan.
⁰²Ik ken ain dij bie Christus heurt. Vattien joar leden wer man mitnomen aan daarde hemel tou. Of zien liggoam t ook mit beleefde of dat t doar boetenom ging, dat zol k nait waiten. Dat wait God.
⁰³k Wait dat dij aigenste man mitnomen wer tou t parredies in. Al weer: mit of zunder liggoam, dat wait ik nait. Dat wait God.
⁰⁴Doar het e dingen heurd dij stil blieven mouten, doar gain mensk over proaten mag.
⁰⁵Van zo aine wil k snaren, mor nait van miezulm. Nee, of t mos al wezen over mien swakke steeën.
⁰⁶Aalhouwel, as ik áál snaren wol, den zol dat nait zo maal wezen: t is ja woar wat ik den zeggen zol. Toch hol ik dat mor veur mie. Aans zol ain mie meer touschrieven as dat e van mie zugt of heurt.
⁰⁷En om veur te kommen dat ik groots worden zol op dij biezundere openboarens, is mie n stiekel in t liggoam stoken, n engel deur Soatan stuurd om mie opstoppers te geven dat ik mor nait groots worden zol.
⁰⁸Aan drij keer tou heb ik de Heer smeekt, hai zol hom votgoan loaten.
⁰⁹En wat zee e tegen mie? “Doe hest genog aan mien genoade. Kracht komt ja eerst op volle staarkte, as e mit n swak stee te doun krigt.” t Laifste zol ik den ook nog meer snaren van mien swakke steeën. Den kin Christus zien kracht in mie n woonstee vinden.
¹⁰ Doarom kin k ter blied om wezen dat ik in belang van Christus swakke steeën heb: zo voak as ze mie belaidegen, ik in nood verkeer, ze mie achternoazitten, der gain deurkommen meer aan is. Juust as k swak bin, bin k ja staark.