Braif aan Hebreeërs 10
01Wet geft ja bloots n glimp van dingen dij kommen, nait heur woare gedoante. Doarom kin dij wet nooit deur t aal joar brengen van dezulfde ovvers, lu dij aan dij eredainst dailnemen, volmoakt moaken.
02Aans haren ze dij ovverdainsten ja wel overgeven. Lu dij dij ovvers brengen, zollen ja noa ainmoal zuverd te wezen, gain besef van n min gewaiten meer hebben.
03Mor dij ovvers dainen nou net om elk joar vannijs zunden weer in t zin te brengen.
04Der is ja ook gain denken aan dat bloud van bollen en bokken zunden tou wereld oethelpen kin.
05Doarom zegt Christus as e in wereld komt:
“Ovvers van vlaais of ovvers van meel heb ie nait hebben wild,
mor ie hebben veur mie n liggoam beraaid.
06Brandovvers wazzen joe nait noar t zin
en ovvers om zunden weg te nemen, net zo min.
07Dou zee ik: 'Kiek, God, hier bin ik.'
Krekt zo as in boukrol over mie schreven staait:
'Kommen bin ik om joen wil te doun.'”
08Eerst zegt e: “Vlaais en meel, brand- en zundeovvers, wol ie nait hebben. Ze wazzen joe nait noar t zin,” – al mag wet den ook veurschrieven dat ze brocht worden mouten.
09Mor loater het e zegd: “Kiek, hier bin ik om te doun wat ie willen.” Hai schaft t eerste òf en zet ter wat nijs veur in stee.
10 Zo bin we den deur God zien wil, vrij van zunden. Want Jezus Christus het zien levent veur ainmoal en aaltied veur ons altmoal geven.
11 En nog ais: doagelks staait elke priester in zien dainst. Elk ogenblik brengt e zulfde ovvers, dij zunden nooit wegnemen kinnen.
12 Mor Christus het ain enkeld ovver veur zunden brocht en is doarnoa veurgoud zitten goan aan God zien rechterzied.
13 Hai wacht allain mor òf tot zien vijanden veur zien vouten deellegd worden.
14 Want mit ain ovver het e heur, dij haailegd worden, veur aaltied tou volmoakthaid brocht.
15 Wie hebben hierveur ook n getugenis van hillege Gaist. Noadat de Heer ja zegd het:
16 “Dit is t verbond, dat ik noa drij doagen mit heur sloeten zel,” gaait e deur: “Mien wetten schrief ik in heur haart, in heur verstand zel ik ze kaarven.
17 Aan heur zunden en minne doaden zel ik nait laanger denken.”
18 As dij dingen vergeven worden, is ter ja gain verlet meer om n ovver veur zunden.
