Jeremia 17
05Zo zegt de HEER:
Vervlökt is wèl op mensken baauwt,
dij steunt op vlaais en bloud,
zok ofkeert van de HEER.
06Hai is n koale stroek in steppe,
nooit krigt e regen,
op dreuge woestijngrond staait e,
in onlaand, doar niks gruit.
07Mor zegend is wèl op de HEER baauwt,
van touvlocht bie hom zeker is.
08Hai is n boom aan kaant van daip,
mit worrels tot in t wotter.
Last van hetten het e nait,
zien blad blift mooi gruin.
Hai lidt nait onder dreugte,
dragt aaltied vrucht.
09Niks is zo filaain as t haart van mensken,
deurhèn min, wèl het ter verstand van?
10 Tot op boom ken ik, de HEER,
joen haart en nieren.
Ik beoordail elk noar zien doaden,
noar t waark dat e oet stro zet.
11 Zo as n petries op aaier zit,
dij e zulm nait legd het,
zo is ain dij schatten bie nkander rapt
doar e gain recht op het.
In blui van zien levent,
mout e der ofstand van doun;
as zien èndje noadert
wordt kloar hou haalfwies of e is.”
12 “n Hoge, roemruchte troon
is van t begun òf aan,
stee van ons haailegdom.
13 HEER, Israëls vertraauw,
elk dij joe verroaden dut, staait beschoamd;
dij joe rug toukeren, binnen veur dood opschreven,
verloaten hebben ze ja wèl van leventeg wotter.
14 HEER, moak mie beter en ik zel beter worden;
red mie en ik zel red worden.
Veur joe is ja ale eer!
15 Heur, wat ze tegen mie zeggen:
'Woar blifst nou mit t woord van de HEER?
Loat t mor ais gebeuren!'
16 Ik heb ter nait bie joe op aanstoan
dat ie rampen sturen,
n onhaailsdag heb ik nait begeerd.
Ie kennen ales wat mie over lippen kwam,
van aal mien woorden bin ie op hoogte.
17 Mit aandrang vroag ik joe,
wor nait mien ondergang.
Ie binnen mien touvlocht
in tied van nood.
18 Loat mien achtervolgers
mit sneue neus stoan – mor mie nait.
Joag heur schrik op hoed – mor mie nait.
Stuur dag van t onhaail op heur òf – vernail heur!”
