Jesaja 58
01Roup oet volle bòrst, bedapper joe nait,
zet joen stem oet as n bezuun.
Loat heuren aan mien volk hou rebels of ze binnen,
aan t hoes van Jakob zien zunden.
02Aine dag noa aander vroagen ze noar mie,
mien wegen willen ze geern waiten,
of was t n volk dat gerechteghaid dut
en nait sloeren let t recht van heur God.
Om rechte beslizzens vroagen ze mie,
geern willen ze dicht bie mie wezen.
03“Woarom zol wie vasten? Ie zain t ja toch nait!
Woarom ons zulm vernedern? Ie geven der ja gain acht op!”
Op dag dat ie vasten, bin ie nog op aigen veurdail oet
en beul ie joen sloaven òf.
04Joen vasten lopt oet op kivven en kifken,
gemain sloag ie der mit voest op lös.
Nee, bie zoks vasten,
beroup ie hemel nait.
05Is dat sums vasten zo as ik t geern hebben wil,
n dag doar lu zok klaain bie moaken?
Kop hangen loaten as n raait,
op grond liggen in zak en aask?
Nuim je dat sums vasten,
n dag doar de HEER nocht aan het?
06Nou, is dit t vasten nait zo as ik t geern wil:
kettens van onrecht breken,
taauwen van t juk deursnieden,
onderdrokt volk vrijmoaken
en breken t juk van wèl den ook?
07Vasten is toch: joen brood dailen mit dij honger het,
aarme swaalkers aan onderdak helpen,
klaaier geven aan dij noakend omlopen,
joe nait onttrekken aan zörg
veur joen aigen vlaais en bloud?
08Den brekt joen licht deur as t rodoagen,
zel ie opklandern van zaikte en ongemak.
Den gaait joen gerechteghaid aan kop,
pracht van de HEER dekt joe in rug.
09As ie den roupen – de HEER geft beschaaid,
schraif ie om hulp – hai zel zeggen: “Hier bin ik!”
As ie t juk van onderdrokkers ofdoun,
nait laanger meer mit vinger wiezen,
gain proatjes meer verkopen veur t gerecht,
10 dailen mit dij honger het,
hom geven doar ie t zulm geern mit doun,
dij te kòrt kommen heur gerak geven,
den zel joe t licht opgoan in t duustern,
joen naacht helder dag worden.
11 Altied deur nemt de HEER joe mit aan haand,
hai geft joe in verdreugde streken
aal doar ie verlet om hebben,
hai zel joe kracht geven.
As n toen zel ie wezen dij wotter krigt op tied,
as n wèl doar men nooit vergees om wotter komt.
12 Ie zellen weer opbaauwen
wat aiwen heer n puunbult was,
fonnementen van vrouger tieden
trek ie weer op.
Men zel joe nuimen:
“Volk dat goaten dicht,
wegen weer begoanboar moakt.”
13 As ie nait laanger hèn poazen over sabbat,
op mien haailege dag nait handeltjen,
sabbat bie joe noam krigt van feestdag,
n haailege dag wordt ter ere van hom,
dij dag deur joe eerd wordt,
deur nait te doun wat ie zulm geern willen,
joe nait inloaten mit joen broodwinnen
en dingen van dag en deur,
14 den zel ie wil hebben aan de HEER.
Over hoogste toppen van eerde zel ik joe rieden loaten,
joe nocht geven aan t aarfdail van Jakob, joen voader.
Joa, dit het de HEER zulm zegd!
