Genesis Vannijs belooft God aan Oabraham n zeun (18: 1-15)

Genesis 18

⁰¹De HEER verscheen aan Abraham bie aikenbomen van Mamre, dou hai op t haitst van dag bie ingang van tènt zat.
⁰²Dou hai opkeek, zag e inains drij manlu veur hom stoan. Mit dat hai ze zag, hoastte hai zok bie ingang van tènt vandoan, heur in muit, boog hail daip en zee:
⁰³“Mien heer, as ie t goud mit mie veurhebben, goa den aan joen dainstknecht nait verbie.
⁰⁴Loat mie wat wotter veur joe hoalen, wask joen vouten en moak joe t makkelk onder boom.
⁰⁵Ik zel joe wat eten hoalen. Dou joe te goud en vervolg raais dij joe bie joen dainstknecht brocht het. Doarveur bin ie toch bie joen dainstknecht langskommen?” Zai zeden: “Dou noar dien woorden.”

⁰⁶Dou hoastte Abraham zok noar tènt, noar Sara: “Gaauw,” zee e, “drij moaten fien meel! Moak daig en bak ter kouken van.”
⁰⁷Abraham laip noar zien vij, zöchde n goud kaalf oet mit vlaais om te zoegen, gaf dij aan n knecht, dij in schrip ging om t kloar te moaken.
⁰⁸Hai kreeg botter, melk en t kaalf dat kloarmoakt was en zette heur t veur. In tied dat zai aan t eten wazzen, ston hai bie heur onder boom.

⁰⁹Ze zeden tegen hom: “Woar is Sara, dien vraauw?” Hai zee: “Doar in tènt.”
¹⁰ Hai zee: “Ik kom vervaast over n joar weer bie joe en den zel Sara, dien vraauw, n zeun hebben.” Sara heurde tou bie ingang van tènt achter hom.
¹¹ Abraham en Sara wazzen old, Sara was al over de joaren.
¹² Sara laagde bie zokzulm en zee: Nou ik òf bin, zol k laifde nog bedrieven? Mien man is ja al op joaren.
¹³ De HEER zee tegen Abraham: “Woarom laagt Sara nou en zegt: 'Zel ik echt nog n kind kriegen? Ik bin ja al old.'
¹⁴ Zol der veur de HEER wat te wonderboarliek wezen? Ankom joar op aigenste tied zel ik bie die weeromkommen en den zel Sara n zeun hebben.”
¹⁵ Mor Sara loog en zee: “Ik heb nait laagd.” Zai was baang. Mor hai zee: “Hest aal laagd!”