Joël 02
01Bloas ramshoorn op Sion,
sloag alaarm op mien haailege baarg;
loat ale inwoners van t laand van benaauwdens op bainen trillen:
dag van de HEER komt ter aan! Stoef bie is e!
02n Donkere dag, routduuster,
n dag mit draaigende, graauwe wolken.
As t rodoagen over baargen,
komt n volk dichterbie, groot en staark,
zo as ter nooit ain west het ale tieden deur
en der nooit weer ain kommen zel,
zo laank as mensken leven.
03Van veuren vretend vuur,
van achtern verterende vlam.
Veur heur ligt t laand as n hof van Eden,
n koale wildernis blift over achter heur –
der is gain ontlopen aan,
veur niks en naimand nait.
04Peerden lieken t wel,
joa, striedpeerden, zo stoeven ze der over.
05Op t rabbeln van striedwoagens,
zo heurt t net as ze over baargen roazen,
op t kniddern van stro in t vuur,
op t geluud van n reusachteg volk,
dat zok kloarmoakt veur t gevecht.
06As mensken t zain, krimpen ze in nkander,
altmoal spierwit om kaam.
07Zo kommen ze aanstoeven,
veur gain mensk benaauwd,
as soldoaten bestörmen ze muren.
Elk komt ter liek op aan,
wil nait van wieken waiten.
08Ain drokt aander nait opzied,
elk blift op zien stee.
As ter al gounent bie omkommen,
zai verbreken t verband nait.
09Ze bestörmen stad,
klimmen over muren hèn,
goan mit geweld in hoezen,
as daiven kroepen ze deur vènsters.
10 As mensken t zain, schudt eerde
en trilt hemel;
zun en moan worden duuster,
steerns doun t licht oet.
11 Want t is de HEER –
hai let zien stem heuren
mit dunder en geweld veur zien leger oet,
zien kriegsmacht is kolesoal,
wat hai zegt wordt doan –
men staait ter versteld van.
Joa, dag van de HEER is groot,
dik ontzag hebben mensken der veur,
wèl kin dij dag verduren?
12 Doarom – zegt de HEER – kom nou bie mie weerom, mit hail joen haart, mit vasten, troanen en raauwen.
13 Scheur joen klááier nait, mor joen háárt! Kom bie de HEER, joen God, weerom. Hai is ja genoadeg en vol laifde. Hai staait altied kloar veur vergeven.
14 t Kin wezen dat hai zien vonnes intrekt en der spiet van krigt. Meschain het hai toch nog wat om joe te zegen! Den kin ie weer ovvers brengen van waait en wien aan de HEER, joen God.
15 Bloas ramshoorn op Sion,
kundeg n vastentied òf,
roup mensken op tou n plechteghaid.
16 Breng t volk bie nkander,
loat Israël zok zuvern.
Breng ze bie nkander, altmoal, ol mensken,
kinder, ook lutje potjes dij nog aan bòrst binnen.
Loat alderdeegs brudeman van bèr òf kommen,
en t bruudje oet heur sloapvertrek.
17 Priesters, knechten van de HEER,
ie mouten beden en smeken in tempel,
tussen veurhof en altoar:
“Och HEER, spoar joen volk, joen aigendom,
lever t nait oet aan t schelden en schimpen van aander volken.
Woarom zollen dij spotten maggen:
'Woar blift heur God nou?'”
