Ezechiël 24
15 Ik kreeg dit woord van de HEER:
16 “In ain slag zel ik t laifste dastoe hest van die ofpakken. Mor doe magst ter nait om raauwen of treuren en der gain troan om loaten.
17 Kloag in stilte, raauw nait om dode. Wikkel die n tulbaand om kop en dou dien sandoalen aan. Most dien board nait onderstoppen en nait aan t brood kommen dat mensken die brengen.”
18 Dij mörgen sprak ik t volk nog tou, en soavends kwam mien vraauw oet tied. Aander mörgen dee ik, wat mie opdroagen was.
19 t Volk vruig mie: “Wil ie ons oetduden, woarom ie joe zo gedroagen? Wat betaikent dat veur ons?”
20 Ik zee: “Ik kreeg n woord van de HEER.
21 'Zeg tegen t volk van Israël', zee e, 'dit zegt God, de HEER: Ik goa mien haailegdom ontwijden, t stee doar ie joen tröts en staarkte aan ontlainen, joen laifste bezit, t stee doar joen haart noar oetgaait. Zeuns en dochters dij ie doar achterloaten hebben, zellen doodkommen deur t sweerd.
22 Ie mouten krekt zo doun as ik doan heb: ie maggen joen board nait onderstoppen en nait aan t brood kommen dat mensken joe brengen.
23 Wikkel joe n tulbaand om kop en dou joen sandoalen aan, raauw nait en treur net zo min. Joen schuld wordt joen ondergang. Bie nkander zel ie zitten te jammern en te jeuzeln.
24 Zo zel Ezechiël veur joe n woarschaauwen wezen: zo as hai doan het, mout ie ook doun. As t onhaail komt zel ie besevven dat ik God, de HEER bin.'”
25 “Manmensk, op dag dat ik heur touvlocht – heur allergrootste bliedschop, heur alderlaifste bezit, heur alderdaipste verlangst – van heur wegneem, mit heur zeuns en dochters der bie,
26 dij aigenste dag zel ain dij t overleefd het, bie die kommen en die dat melden.
27 Dij dag zel mond die weer opendoan worden, doe zelst weer proaten kinnen en nait laanger stom wezen. Zo zelstoe veur t volk n woarschaauwen wezen. En zai zellen waiten dat ik de HEER bin.”
