Jesaja 49
14 Sion zee: “De HEER luit mie in steek,
de HEER het mie vergeten.”
15 Kin n vraauw heur potje vergeten,
zol n moeke nait begoan wezen
mit t kind dat ze droagen het?
Mor al zollen dij t ook vergeten,
ik vergeet joe nooit!
16 Kiek mor, ik heb joe krast
in paalm van mien haand,
joen muren heb ik aalaan veur ogen.
17 Dij joe weer opbaauwen kommen der haard aanrunnen,
dij joe n moal verrinnewaaierden en vernailden,
zai goan der vandeur.
18 Dou ogen open en kiek om joe tou:
altmoal kommen ze bie nkander en kommen op joe òf.
Zo woar as ik leef – godssproak van de HEER -;
as n pronkjewail zel ie ze altmoal droagen
as n bruud hang ie ze om.
19 Want joen puunbulten, joen verloaten steeën en joen vernailde laand,
hebben veur joen bewoners gain roemte genog,
en dij joe opvreten hebben, wied vot binnen ze.
20 Zeuns van joen kinderloze joaren roupen joe in t oor:
“Dit stee is mie nait roem genog,
schik ais wat op, dat ik ook plak heb!”
21 Den zeg ie bie joezulm:
Dij kinder, hou kom ik ter aan?
Ik was toch kinderloos en onvruchtboar,
verbannen en verstöt,
wèl het ze den grootbrocht?
Joa, ik was allenneg achterloaten,
woar kwammen zai den heer?
22 Zo zegt God, de HEER:
Kiek, mien haand dou ik omhoog noar de volken,
veur de noatsies steek ik t voandel in lucht.
Zai zellen joen zeuns op aarm noar joe toubrengen,
joen dochters zellen op scholder droagen worden.
23 Keunenks zellen joe grootbrengen,
keuneginnen joe aan bòrst hebben.
Deelvalen zellen ze veur joe mit neus aan grond,
joe t stof van vouten slikken.
Den zel ie erkennen dat ik de HEER bin,
dat zai, dij op mie vertraauwen der nait sneu bie weg kommen.
24 Pakt ain n staarke zien roofgoud òf?
Zol n gevangene van n tiran ontkommen kinnen?
25 Toch zegt de HEER:
Alderdeegs ain dij vaast zit
zel van n staarke ofpakt worden;
en gevangene van n tiran zel ontkommen.
Ik zel bestrieden dij joe bestrieden,
en zulm zel ik joen kinder redden.
26 Dij over joe boas speulen, zellen heur aigen vlaais eten,
ze zellen zok doen drinken aan heur aigen bloud – of was t wien.
Ale mensken zellen erkennen,
dat ik, de HEER, joen redder bin,
joen verlözzer, de Staarke van Jakob.
01Zo zegt de HEER:
Woar is dien moekes oftraauwbraif doar ik heur mit votstuurd heb?
Of aan wèl van mien schuldaaisers heb ik joe verkocht?
Nee, om joen aigen misdoaden bin ie verkocht,
om joen misstappen wer joen moeke votstuurd.
02Woarom was ter gainain dou ik kwam?
Woarom zee gainent wat dou ik raip?
Was mien haand nait laank genog om joe te bevrijden,
of zol ik t nait in de macht hebben joe te redden?
Kiek, ik huif mor ain woord te zeggen
of zee vaalt dreug en revieren worden n woestijn;
vizzen verrötten omdat t aan wotter mekaaiert,
ze kommen om van dörst.
03Ik wikkel hemels in routduustern,
n raauwklaid dou ik ter overhèn.
04God, de HEER, het mie leerd hou of k proaten mout,
om weer op te fleuren lu, dij aan t èn binnen.
Mit ain woord moakt hai mie smörgens wakker,
smörgens schaarpt hai mien oren
dat ik as n schouljong goud lustern zel.
05God, de HEER, het mie t oor open doan
en ik heb mie nait verweerd,
ik bin der nait veur weken.
