Jeremia n Woord veur Damascus (49:23-27)

Indexen Jeremia (56)
Opschrift (1: 1-3)
Jeremia wordt roupen (1: 4-19)
t Volk is de HEER vergeten (2: 1- 4: 4)
Ellèn oet t noorden (4: 5-31)
n Leste inzeggen (5: 1-31)
Jeruzelem, baarg joe! (6: 1-30)
Tegen tempel en eredainst (7: 1- 8: 3)
Nait te bekeren, dit volk (8: 4- 9:23)
Gainain kin tegen de HEER aan (10: 1-16)
Haile koppel oet nkander jagd (19:17-25)
Verbroken verbond (11: 1-17)
Komplöt tegen Jeremia (11:18-12: 6)
Woar of t op oetlopt (12: 7-14)
t Taiken van lennendouk (13: 1-14)
Judoa wordt votvoerd (13:15-27)
t Taiken van dikke dreugte (14: 1-15:21)
Dag van t onhaail (16: 1-17: 4)
Vaaier oetsproaken (17: 5-18)
Sabbat (17:19-27)
waarkploats van poddebakker (18: 1-17)
Goud mit kwoad vergelden, mag dat? (18:18-23)
Vergroezelde stainen kroek (19: 1-14)
Jeremia achter troalies (20: 1-18)
Tegen keunenks van Judoa (21: 1-23: 8)
Tegen minne perfeten (23: 9-39)
Twij körven mit viegen (24: 1-10)
Vijand oet t noorden (25: 1-13)
Woarschaauwen aan volken (25:14-38)
Perfeet in kniep (26: 1-24)
Kwezzie mit perfeten (27: 1-22)
Jeremia en Chananja (28: 1-17)
Braif aan verbannen lu (29: 1-32)
Tied van vree komt ter aan (30: 1-24)
Hoop veur toukomst (31: 1-39)
Akker in Anatot (32: 1-44)
t Laand weer zo as t vrouger was (33: 1-26)
Hou of t wordt mit Sedekia en t aander volk (34: 1-22)
Rekabieten heur veurbeeld (35: 1-19)
t Verhoal over boukrol (36: 1-32)
Jeremia en keunenk Sedekia (37: 1-38:28)
Jeruzelem innomen (39: 1-18)
Gedalja, goeverneur van Judoa (40: 1-41:18)
Vlucht noar Egypte (42: 1-43:13)
n Woord veur Judeeërs in Egypte (44: 1-30)
Baruch wordt ontzain (45: 1-5)
n Woord veur volken: eerst veur Egypte (46: 1-28)
n Woord veur Filistijnen (47: 1-7)
n Woord veur Moäb (48: 1-47)
n Woord veur Ammon (49: 1- 6)
n Woord veur Edom (49: 7-22)
n Woord veur Damascus (49:23-27)
n Woord veur Aroabische stammen (49:28-33)
n Woord veur Elam (49:34-39)
n Woord veur Boabel (50: 1-51:64)
Ondergang van Jeruzelem (52: 1-27)
Judoa vottranspetaaierd (52:28-34)

Jeremia 49

23 Dit zegt de HEER over Damascus.
Hamat en Arpad stoan versteld,

ze hebben roare berichten vernomen.

Zörgen loaten heur nait mit rust,

krekt zo as zee nait in rust komt.

24 Damascus let moudveren hangen
en slagt op de vlocht.

t Is haildaal verbalderd,

deur benaauwdens overmand,

as n vraauw in heur vloagen.

25 Wat ligt ze der verloaten bie,
dij schitternde stad, dij börg, zo vol leven.

26 Dij dag sneuveln jongkerels in stroaten
en soldoaten kommen om

– godssproak van de HEER van de machten.

27 Ik steek börg Damascus in brand,
Benhadad zien bolwaark gaait op in de vlammen.

Scroll naar boven