Ezechiël 21
01In t zeuvende joar, op tiende dag van viefde moand, kwam n koppeltje oldsten van Israël bie mie om de HEER te roadplegen.
02Dou kreeg ik dit woord van de HEER:
03“Manmensk, zeg tegen oldsten van Israël: 'Dit zegt God, de HEER: Kom ie mie roadplegen? Zo woar as ik leef: ik zel mie vervaast nait deur joe roadplegen loaten! – zegt God, de HEER.'
04Oordail over heur, manmensk, loat heur besevven wat veur gruweldoaden heur veurolden begoan hebben.
05Zeg tegen oldsten: 'Dit zegt God, de HEER: Op dag dat ik Israël oetkeurde, heb ik noazoaten van Jakob n plechtege aid sworen en heb ik mie in Egypte aan heur bekendmoakt mit mien zeggen: 'Ik bin de HEER, joen God.'
06Dij dag dee k ter n aid op dat ik heur oet Egypte vandoan laaiden zol noar t laand dat ik veur heur oetkeurd haar, n laand dat overlopt van melk en hunneg, t mooiste laand van haile wereld.
07Ik zee tegen heur: 'Elkenain mout dij aldervrezelkste goden dij ie vereren, votdoun. Gainain mag zok nog laanger onraain moaken mit dij drekgoden van Egypte. Ik, de HEER, bin joen God!'
08Mor ze wazzen opstandeg en wollen nait noar mie lustern. Gainent dee dij aldervrezelkste goden vot dij e vereerde. Ze keerden drekgoden van Egypte rug nait tou. Doarom wol ik mien gram over heur oetstörten doar in Egypte, en mien kwoadens op heur stillen.
09Om mien noam nait te ontwijden in ogen van volken doar ze maank woonden, laaidde ik heur oet Egypte vandoan. Zo muik ik mie aan dij volken bekend.
10 Ik laaidde Isrelieten vot, oet Egypte vandoan, en brochde heur noar woestijn.
11 Ik gaf heur mien wetten en regels dij leven brengen aan elk dij zok ter aan holdt.
12 Sabbat gaf ik heur ook, as taiken doar men aan zain kin dat ik, de HEER, van heur n haaileg volk moakt heb.
13 Mor in woestijn was t volk van Israël rebels. Ze trokken zok niks aan van mien wetten en regels dij leven brengen. En sabbat huilen ze haildaal nait in eren. Doarom wol ik doar in woestijn mien gram over heur oetstörten en heur ombrengen.
14 Mor ik dee t nait, want ik wol mien noam nait ontwijden in ogen van volken dij der getuge van west haren dou ik heur votlaaid haar.
15 Ik dee der in woestijn aal n aid op, dat ik heur nait noar t laand brengen zol dat ik heur verzegd haar, dat laand dat overlopt van melk en hunneg, t mooiste laand van haile wereld.
16 Ze leefden ja nait noar mien veurschriften, ze trokken zok niks aan van mien wetten, en ze huilen sabbat ook nait: heur haart ging oet noar dij drekgoden van heur.
17 Toch verrinnewaaierde ik t volk doar in woestijn nait, ik luit heur nait omkommen. Ik haar ja meedlieden mit heur.
18 Ik zee doar tegen heur kinder: 'Ie mouten nait leven noar wetten en regels van joen veurolden. Verslinger joe nait aan heur drekgoden.
19 Ik, de HEER, bin joen God. Hol joe aan mien wetten en regels en leef der noar.
20 Hol sabbat in eren. Dij mout taiken wezen veur joe en veur mie doar men aan zain kin, dat ik, de HEER, joen God bin.'
21 Mor heur kinder verzetten zok ook tegen mie. Ze huilen zok nait aan mien wetten en regels dij leven brengen. Ze volgden ze nait op en sabbat huilen ze nait in eren. Doarom wol ik doar in woestijn mien gram over heur oetstörten en mien kwoadens op heur vrij loop loaten.
22 Mor ik zag der van òf, omdat ik mien noam nait ontwijden wol veur ogen van volken dij der getuge van west haren, hou ik heur votlaaid haar.
23 Ik dee der in woestijn aal n aid op dat ik heur verspraaiden zol onder vremde volken en verstreuen in vèrre landen,
24 omdat ze zok niks aantrokken van mien regels en wetten en zok nait aan sabbat huilen, mor omdat ze achter drekgoden van heur olden aan gingen.
25 Ik gaf heur alderdeegs wetten dij nait deugden, en veurschriften doar ze nait bie in t levent blieven konden.
26 Ik muik heur onraain mit heur aigen ovvergoaven, ik luit ze heur kinder dij t eerst geboren wazzen, ovvern, zodat ze verbiesterd stoan zollen en besevven dat ik de HEER bin.'
27 Spreek doarom vannijs tegen t volk van Israël, manmensk, en zeg tegen heur: 'Dit zegt God, de HEER: Ook wieder nog hebben joen veurolden mie bespot mit heur ontraauw.
28 Ik brochde heur noar n laand, doar ik van sworen haar t aan heur te geven, mor bie ieder heuvel en bie ieder gruine boom dij ze zagen, ovverden ze heur vij en krenkten ze mie mit heur ovvers. Doar brochten ze heur lekker roekende ovvers en doar goten ze heur wien as ovver oet.
29 Ik vruig: 'Wat is dat toch veur stee doar ie hèn goan te ovvern?' 'n Ovverhögte,' zeden ze, en zo hait zo'n stee tot vandoag aan dag tou.'
30 Zeg doarom tegen t volk van Israël: 'Dit zegt God, de HEER: Is t nait zo dat ie joezulm nog aaltied onraain moaken, net as joen veurolden deden? En verslinger ie joe nait tot op dag van vandoag aan joen vrezelke ofgoden?
31 Moak ie joezulm nog aaltied nait onraain mit joen ovvergoaven, deur joen aigen kinder as ovver te verbranden en drekgoden te vereren? En mout ik mie den deur joe roadplegen loaten, volk van Israël? Zo woar as ik leef, ik zel mie vervaast nait deur joe roadplegen loaten!
32 Ie denken: Loat ons mor worden as volken dij in aander landen wonen en goden van holt en stain vereren! Dat docht ie zeker!
33 Zo woar as ik leef – zegt God, de HEER – ik zel joe stief aanpakken en joen krachtdoadege keunenk wezen, n keunenk dij zien gram over joe oetstört.
34 Oet landen vandoan doar ie over verspraaid binnen en oet volken vandoan doar ie maank wonen, zel ik joe bie nkander hoalen en wegvoeren, mit staarke haand en omhoogstoken aarm. Ik zel mien gram om joe vrij loop loaten
35 en joe wildernis van volken in joagen. Doar zel ie oog in oog mit mie te stoan kommen en ik zel joe aankloagen.
36 Zo as ik joen veurolden aankloagd heb in woestijn van Egypte, zo zel ik joe ook aankloagen – zegt God, de HEER.
37 Ik zel joe onder hedder zien staf deurgoan loaten en joe holden aan verplichtens van ons verbond.
38 Dij tegen mie in opstand kommen en rebels tegen mie binnen, zel ik van aandern schaaiden: ik zel heur votlaaiden oet heur ballengschop, mor nait om heur noar heur aigen laand weerom te brengen. Ie zellen waiten dat ik de HEER bin.
39 Luster toch, volk van Israël! Dit zegt God, de HEER: Goa mor achter joen drekgoden aan, goa doar mor gerust mit deur as ie nait noar mie lustern willen! Mor mien haailege noam zel ie nait laanger mit joen ovvers en drekgoden ontwijden.
40 Want allenneg op mien haailege baarg, op vernoamste baarg van Israël – zegt God, de HEER – mag t volk van Israël mie dainen, elkenain oet t haile laand. Doar zel joen gedrag mie deurhèn blied moaken. Kostboarste ovvers, t beste dat ie te geven hebben, mout aan mie wijd worden.
41 As ik joe weeromhoald heb oet volken vandoan doar ie maank leven, zel ie mie as n lekker roekend ovver, deurhèn blied moaken. Ik zel joe bie nkander brengen oet landen vandoan doar ie nou over verspraaid binnen. Zo zellen volken zain dat ik haaileg bin.
42 As ik joe noar joen laand breng, noar t laand doar ik van sworen heb dat ik joen veurolden t geven zol, zel ie besevven dat ik de HEER bin.
43 Doar zel ie weeromdenken aan doaden, doar ie joezulm mit onraain moakt hebben. n Dikke ofkeer krieg ie van joezulm om aal t kwoad dat ie doan hebben.
44 En den, volk van Israël, as ik mit joe dou wat paast bie mien noam en nait wat of bie joen minne en verdurven doaden paast, zel ie besevven dat ik de HEER bin – dat zegt God, de HEER.'”
02“Manmensk, richt die tou t zuden en kloag t aan. Profetaaier tegen stroeken en strevèllen in t kontraain van Negev.
03Zeg: 'Heur de HEER zien woorden! Dit zegt God, de HEER: Ik lucht die op, t vuur zel aal holt verteren, leventeg en dood krekgliek. Glìnne vlam zel nait oetgoan, aal gezichten van noord tou zuud zellen der deur verschruien
04en ales wat leeft, zel waiten dat ik t bin dij vlam aanstoken heb. t Vuur zel nait oetgoan!'”
05Mor ik zee: “Och heden, HEER, mien God! Zellen ze den nait zeggen: 'Doar hei hom weer mit zien roadseltoal!'”
06Ik kreeg dit woord van de HEER:
07“Manmensk, richt die tou Jeruzalem en kloag haailegdommen aan, profetaaier tegen t laand van Israël.
08Zeg: 'Dit zegt de HEER: Ik keer mie tegen die, ik trek mien sweerd oet schij en ik zel dien inwoners verrinnewaaiern, goien net zo goud as minnen.
09Van t zuden òf tot t noorden aan tou verrinnewaaier ik elkenain, goien en minnen. Doarom loat ik mien sweerd tou schij oetkommen,
10 en aal wat leeft, zel waiten dat ik, de HEER, mien sweerd oet schij trokken heb. En hai gaait ter nait weer in!'
11 En doe, manmensk, kaarm der over! Kaarm van verdrait doar zai bie binnen, kaarm as n broken man.
12 As ze den vroagen: 'Woarom kaarmst doe zo?' zeg den: 'Der komt n haile male bosschop! Benaauwdens zel aal mensken om t haart sloagen, aarms zellen heur slap bie t liggoam deelhangen, t wotter lopt heur bie bainen deel. t Komt ter aan, t is zo wied! – dat zegt God, de HEER.'”
13 Ik kreeg dit woord van de HEER:
14 “Manmensk, profetaaier! Zeg: 'Dit zegt God, de HEER:
n Sweerd is aanzet, n sweerd is slepen,
15-16 om te slachten is e slepen,
om te blikkern is e aanzet.
Zol wie blied wezen
dat mien zeun zien staf aal t holt niks in reken het?f + Tekst hier, en in vs 18 geliekegoud, is nogaal onbegriepelk. Hier is letterlek vertoald – t blift zodounde duuster wat of der staait.f*
t Sweerd is schaarpt om grepen te worden,
hai is aanzet, hai is slepen,
moordenoars griepen hom beet.
17 Roup t oet, manmensk,
en sloag die op heup,
want t sweerd treft mien volk,
hai treft vorsten van Israël,
mien volk wordt deelsoabeld deur t sweerd.
18 t Volk wordt op proef steld,
en wat as staf dij aal t holt niks in reken het, der ook nait meer is?
– dat zegt God, de HEER.
19 Manmensk, profetaaier,
sloag handen op nkander,
en loat t sweerd twij moal,
joa, drij moal swaaien.
t Moordend sweerd,
dat dwaars deur n bult volk hèn gaait,
dat daip in heur deurdringt.
20 Schrik slagt heur om t haart,
mennegain strovvelt en vaalt!
t Sweerd stuur ik op heur òf in aal heur steden,
t verrinnewaaiert, t dut zien waark.
Moakt is e om te blikkern,
aanzet om te slachten.
21 Dou n oetvaal noar rechts,
vaal aan noar links,
woar ofstoe ook mor hènstuurd wordst!
22 Ik zel mien handen ook op nkander sloagen,
ik zel mien kwoadens stillen.
Ik, de HEER, heb sproken.'”
23 Vannijs kreeg ik dit woord van de HEER:
24 “Manmensk, taiken twij wegen doar keunenk van Babel zien sweerd langs goan kin. Baaide wegen begunnen in t zulfde laand. Moak aan t begun van dij twij wegen, dij baaident op stad òf lopen, n open stee.
25 Bie aine weg langs gaait t sweerd noar Rabba in Ammon. Bie aander langs noar Juda, mit Jeruzalem as staarke stad.
26 Op twijsprong, aan t begun van baaide wegen, staait keunenk van Babylonië en hai vragt om n veurtaiken. Hai schudt de pielen, hai gaait bie zien godenbeeldjes te roade, hai schaauwt levers van daaiern.
27 t Löt, maarkt mit 'Jeruzalem', is rechts valen. Keunenk zel stad mit störmrammen aanvalen, hai zel mond opendoun en n striedkreet roupen,f + Betaikenis van t Hebreeuws is hier nait zeker. Kin ook wezen: “om te moorden”.f* hai zel stem oetzetten en roupen en reren of t oorlog is. Hai let störmrammen tegen poorten aanbatsen, hai moakt n waal veur t bestörmen, hai smit schaanzen op.
28 Judeeërs zellen denken dat dizze veurspellen nait woar is, aiden en aiden van traauw hebben ze der ja op doan! Mor heur schuld komt aan t licht: ze zellen grepen worden.
29 Dit zegt God, de HEER: Omdat ie miezulm aan joen verkeerd doun herinnerd hebben, omdat joen misdoaden aan t licht, en aal joen zunden en wandoaden veur t zicht kommen binnen, omdat ie miezulm aan joen gedrag herinnerd hebben – doarom zel ie in handen van vijand valen.
30 En wat die aanbelangt, doe minhoed, doe verdurven vorst van Israël: veur die is dag van ofreken kommen.
31 Dit zegt God, de HEER: Weg mit dij tulbaand! Vot mit dij kroon! Ales gaait op kop: leeg wordt hoog, hoog wordt leeg.
32 Puun, puun, niks aans as puun blift ter over. Mor eerst mout hai nog kommen, dij ik t oordail aanvertraauw.
33 Doe, manmensk, most profetaaiern. Zeg: 'Dit zegt God, de HEER, over Ammonieten en heur schoamachtege god,' zeg: 'Sweerd, om te slachten bistoe trokken, om te verrinnewaaiern bistoe aanzet, blikkern zelstoe, sweerd!
34 Ze zeggen dastoe niks veurstelst en ze doun veurspellens dij nait woar binnen. Toch zelstoe dij goddeloze en verdurven mensken om haals brengen. Veur heur is dag van ofreken kommen.
35 Weerom in schij, doe! Doar, doarstoe moakt bist, in t laand doarstoe votkomst, zel ik die stravven.
36 Mien gram over die zel ik vrij loop loaten, t vuur van mien kwoadens om die zel ik aanbloazen, en ik zel die aan minhoeden overlevern, aan manlu dij dood en verdaarf zaaien.
37 Doe zelst deur t vuur opvreten worden, overaal in t laand zel bloud lopen en aan die zel nait meer docht worden – ik, de HEER, heb sproken.'”
