Jeremia 04
05Moak t in Juda bekend,
roup t om in Jeruzalem.
Bezuun t oet in t laand,
roup oet ale macht:
'Verzoameln! In börgen!'
06Geef aan Sion t signoal:
'Zuik n goud hènkommen!
Nait omdiedeldaanjen!'
Want ik breng ellèn over joe
oet t noorden vandoan,
n aldervrezelkste ramp.
07Laiw komt oet stroeken springen,
volkenvreterd rukt oet,
hai is al van stee kommen,
joen laand wordt verrinnewaaierd,
joen steden n puunbult zunder bewoners.
08Dou doarom joen raauwgoud aan,
jammer en jeuzel.
Nait meer te keren
is de HEER zien glìnne gram.
09Dij dag – godssproak van de HEER –
loaten keunenk en hofdainders
moudveren hangen;
binnen priesters en profeten
verbiesterd en versloagen.”
10 Dou zee k:
“Och, HEER, mien God,
wat heb ie dit volk en Jeruzalem bedrogen
mit te zeggen: 'Ie worden wel mit vree loaten.'
Mor nou is t mès ons op keel zet!”
11 “In dij tied zel zegd worden over dit volk en over Jeruzalem:
Van högten oet woestijn komt over mien volk
n verzengende wind,
nait om waait te wannen, gain wind om te waaiern,
12 nee, n dikke störm stuur ik op joe òf.
Ik kom zulm om te veroordailen.
13 Doar komt vijand aan as n duustere wolk.
Zien woagens lieken wel n orkoan,
zien peerden vlaigen haarder as oarends.
'O wai, wie goan der aan!'
14 Jeruzalem, was joe schoon van t kwoad,
den wor ie red.
Hou laank blief ie nog
bie joen minne veurnemens?
15 Heur ais, n bosschop oet Dan,
maal nijs oet t baarglaand van Efraïm,
16 Moak t dit volk bekend, roup t om in Jeruzalem:
Vijand is in aantocht oet n laand wied vot,
hai begunt te roupen tegen Juda's steden
van oorlog en geweld.
17 Van ale kanten worden ze insloten,
krekt as deur wachters bie heur akkers,
tegen mie wazzen ze rebels
– godssproak van de HEER.
18 Joen wangedrag het joe dit aandoan.
Aigen zunde dut joe zeer,
rakt joe daip in t haart.”
19 Wat dut t haart mie zeer!
Van pien krimp ik in nkander,
t haart geft t zuver op
en gaait in mie tekeer,
t is nait meer te haren!
Ik heur trompetten schettern,
t signoal veur aanvaal.
20 Men meldt aine ramp noa aander,
t haile laand gaait ter aan.
Inainen ligt mien tènt tegen de vlakte,
t tèntdouk aan flaren.
21 Hou laank mout ik banier nog zain,
dat schettern van trompetten heuren?
22 “Mien volk is lang nait wies,
kennen doun ze mie nait.
Dom volk is t, zunder hazzens,
t kwoad, doar binnen ze goud in,
mor t goie doun?
Doar hebben ze gain verstand van!”
23 Ik keek noar eerde:
ain en aal woestenij.
Noar hemel keek ik:
gain licht te zain.
24 Ik keek noar baargen: ze schudden as wat.
En noar högten: ze swaaiden der over.
25 Ik keek: gain mensk meer te zain,
en ale vogels vot.
26 Ik keek noar t laand: ain wildernis.
Ale steden in puun
deur de HEER zien glìnne gram.
27 Want zo zegt de HEER:
“t Haile laand wordt ain toesternust,
ik moak haile boudel mit grond liek.
28 Eerde zit ter om in treur,
hemel der boven wordt duuster.
Ik heb zegd, mien besloet staait vaast,
ik kom der nait op weerom.”
29 As ze peervolk heuren en lu mit pielenboog,
vluchten ze tou stad oet;
ze runnen in t bos
en kroepen in baargen bezied.
Ale steden liggen der verloaten bie,
der holdt gain volk meer tou.
30 Juda, woarom trek ie purper goud aan,
omhang ie joe mit gold,
woarom waark ie joen ogen bie?
Ie moaken joe mooi veur niks!
Joen vrijers hebben joe gain spier in reken,
op joen levent hebben ze t veurzain
31 Ik heur roupen en reren,
t liekt wel t schraiven van n vraauw dij vloagen het,
t gilpen van ain dij veur eerste moal n kind krigt.
t Is dochter Sion, ze hiemt ter over,
aarms stekt ze omhoog:
“O wai mie! Ik goa dood!
Dij moordenoars! Ze brengen mie om!”
