Ezechiël Ezechiël wordt roupen (1: 1- 3:15)

Ezechiël 01

⁰¹Op viefde dag van vaaierde moand in t dattegste joar, dou ik maank ballengs bie t Kebardaip touhuil, zag ik hemel opengoan en kreeg ik n vizioun van God.
^2-3 (t Was t viefde joar van keunenk Jojakin zien ballengschop. Op viefde dag van dij moand wer t woord van de HEER richt tou priester Ezechiël, zeun van Buzi. t Gebeurde in t Chaldeeënlaand aan t Kebardaip. Doar wer hai grepen deur haand van de HEER.)

⁰⁴Ik zag hou of n störmwind opzetten kwam oet t noorden vandoan: n dik pak glìnne wolken, n vuur van weerlicht. En doar middenin glìnsterde wat, dat ter oetzag as wit gold.
⁰⁵In t midden van t vuur zag ik wat, dat leek op vaaier wezens. Ze zagen der zo oet: ze leken wel op mensken,
⁰⁶mor ze haren elk vaaier gezichten en vaaier vleugels.
⁰⁷Heur bainen wazzen recht en heur vouten leken op houven van n kaalf. Ze blonken as oppoetst koper.
⁰⁸Onder heur vleugels, aan aal vaaier zieden, zag k menskenhanden. Gezichten en vleugels van de vaaier wezens zagen der zo oet:
⁰⁹heur vleugels ruiken nkander en omreden ze haren aan ieder kaant n gezicht, huifden de vaaier wezens zok onder t goan nait om te draaien.
¹⁰ Heur gezichten leken van veuren op t gezicht van n mensk, van rechts op moel van n laiw, van links op kop van n bol en van achtern op bek van n oarend.
¹¹ Dat wazzen heur gezichten. Twij van heur vleugels stonden wiedoet noar boven en ruiken nkander. Mit baaide aandern dekten ze heur liggoam òf.
¹² Elk ging liek veuroet, woar of gaist van God heur ook mor hèn dreef. Ze huifden zok nait om te draaien, woar of ze ook hèn gingen.
¹³ Dij wezens leken op wat of ter oetzag as brandende, glìnne kolen, ze zagen der oet as fakkels. Der schoot n vuur hènneweer tussen heur, n glìn vuur, en weerlicht kwam tou t vuur oet.
¹⁴ Zo vlogen dij wezens hènneweer, krekt weerlicht.

¹⁵ Ik keek vannijs noar dij wezens en zag bie aal vaaier n rad op grond stoan, aan veurkaant.
¹⁶ Roaden glìnsterden, of ze moakt wazzen van turkoois en ze leken aal vaaier op nkander. t Leek net of ter n rad middenin n aander rad zat.
¹⁷ Ze gingen mit de vaaier wezens mit, zunder om te draaien.
¹⁸ Roaden wazzen aldervrezelkst hoog en aal vaaier velgens der van zatten vol ogen.
¹⁹ As dij wezens votgingen, gingen roaden mit; as ze van grond omhoog gingen, gingen roaden mit omhoog.
²⁰ Doar gaist heur hèn stuurde, gingen zai hèn. Ze volgden gaist en roaden gingen tougelieks mit heur omhoog, want zulfde gaist stuurde wezens en roaden.
²¹ As wezens votgingen, gingen roaden mit; as wezens stilstoan bleven, bleven roaden ook stoan. As ze van grond omhoog gingen, gingen roaden tougelieks mit omhoog: zulfde gaist stuurde wezens en roaden ja.

²² Boven koppen van dij wezens was n soort verwulf, dat glìnsterde as ies – alderbenaauwdst! Dat verwulf strekte zok oet boven heur kop.
²³ Doar stonden ze onder mit heur vleugels liekoet, op zo'n menaaier, dat ze nkander aantipten; dij twij aander vleugels wazzen dichtvòlden en dekten heur liggoam òf.
²⁴ Dou heurde ik t geluud van heur vleugels. As ze bewogen, klonk t as broezen van zee, as stem van Aalmachtege, as t lewaai van n dik koppel volk, as t donzen van n leger. As ze stilstonden, luiten ze vleugels hangen.
²⁵ En der kwam n stem boven tou t verwulf oet boven heur kop – mor zulm stonden ze stil, mit vleugels dichtvòlden.
²⁶ Boven t verwulf, boven heur koppen, zag ik wat dat leek op n troon van saffier of zukswat. En doarop, op wat zo t rekent n troon was, zag ik gedoante van n mensk.
²⁷ Vanòf wat zien middel leek te wezen noar boven tou, zag ik wat dat glìnsterde as wit gold, net of gluide der vuur omtou. Noar ondern tou zag ik wat dat op vuur leek. t Glìnsterde t oet.
²⁸ Krekt as regenboog der oet zugt dij in regentied aan lucht staait, zo zag dat gluien der oet.
Dit was aanblik van de HEER zien verschienen in aal zien stoatsie. Dou ik dat zag, luit ik mie plat veurover valen. En ik heurde n stem
⁰¹dij tegen mie zee: “Manmensk, goa stoan! Den zel ik die aantoalen.”
⁰²Mit dat dizze woorden klonken, kwam der n gaist in mie en dij hulp mie in t èn. Vannijs wer der tou mie sproken:
⁰³“Manmensk, ik stuur die noar Isrelieten tou, dat rebelse volk dat tegen mie in opstand kommen is. Tot op dag van vandoag verzetten ze zok tegen mie, krekt zo as heur veurolden doan hebben.
⁰⁴Dat volk het n stieve kop en is opsternoat. Noar heur stuur ik die tou mit bosschop: 'Dit zegt God, de HEER …!'
⁰⁵En of ze nou lustern willen of nait, t is ja n rebels volk, ze zellen besevven dat ter maank heur n profeet west het.
⁰⁶Mor wat die zulm aanbelangt, manmensk, doe huifst nait benaauwd veur heur te wezen en ook nait veur wat of ze zeggen, ook al binnen t net brannekkels en stiekelbozzen en al bedraaigen ze die as schorpiounen. Loat die deur dat volk gain schrik op hoed joagen en wees nait benaauwd veur wat ze zeggen, hou rebels of ze ook binnen.
⁰⁷Doe most heur waiten loaten wat ik te zeggen heb, of ze nou lustern willen of nait en hou rebels of ze ook binnen.
⁰⁸Doe, manmensk, luster noar wat ik tegen die zeg: wees nait rebels zo as dit rebelse volk. Dou dien mond ais wied open en eet op wat ik die geef.”

⁰⁹Ik keek, en zag n haand dij mie toustoken wer en dij n boukrol vaast haar.
¹⁰ Veur mien ogen wer dij openrold. Ik zag dat e van binnen en van boeten haildaal beschreven was. Der ston op: Kloagzangen, gepoest en gestìn.

⁰¹Vervolgens zee stem tegen mie: “Eet op, manmensk, wat die veurholden wordt. Eet dizze boukrol op en goa den noar Isrelieten tou te profetaaiern.”
⁰²Ik dee mond open en kreeg boukrol te eten.
⁰³“Manmensk,” zee stem, “stop die t lief en moag mor vol mit dizze boukrol en eet die der zat aan.” Ik at hom op: hai was zo zuit as hunneg.

⁰⁴Stem zee tegen mie: “Manmensk, goa noar Isrelieten tou en breng heur mien zeggen over.
⁰⁵Ik stuur die nait noar n onverstoanboar volk tou mit n toal dijstoe nait begriepen kinst, mor noar t volk van Israël.
⁰⁶Nee, ik stuur die nait noar ain van dij bult onverstoanboare volken tou, mit toalen dijstoe nait onder pet hest. As ik die doarnoar toustuurde, den zollen zai wis wel noar die lustern.
⁰⁷Mor Isrelieten zellen nait noar die lustern willen. Ze willen ja ook nait noar mie lustern. t Haile volk van Israël het n stieve kop en is opsternoat.
⁰⁸Doarom moak ik die krekt zo stief as zai en net zo opsternoat.
⁰⁹Ik moak die haarder as n vlint, joa, zo haard as stoal. Doarom huifst nait baang veur heur wezen en doarom huifst die deur heur nait ofschrikken loaten, hou rebels of ze ook binnen.”
¹⁰ Stem ging wieder: “Manmensk, luster goud noar ales wat of ik tegen die zeggen zel. Knup die t goud in oren!
¹¹ Goa noar ballengs tou, dien aigen volk. Profetaaier tegen heur en zeg tegen heur: 'Dit zegt God, de HEER …' – of ze nou lustern willen of nait.”

¹² Dou tilde gaist mie op en ik heurde achter mie n vrezelk donzend geluud: “Te priezen is in hemel stoatsie van de HEER!”
¹³ t Was t geluud van dij wezens heur vleugels dij nkander ruiken, en van t rabbeln van roaden noast heur, t was t geluud van n vrezelk donzen.
¹⁴ Gaist tilde mie op en nam mie mit, en doar ging k hèn, maalkopt en oetstuur. De HEER zien haand haar mie vastgrepen.
¹⁵ Zo kwam ik weer in Tel-Abib te laande, bie ballengs dij bie t Kebardaip wonen. En doar, doar zat ik maank heur, zeuven doag laank, haildaal riddersloagen.