Jesaja 59
01De HEER zien aarm kin t wel ofrekken as t om redden gaait,
en heuren kin e ook as t wezen mout,
02mor joen minne meneuvels
schaaiden joe van joen God;
deur joen zunden
holdt hai veur joe zien gezicht bezied
en heurt joe nait.
03Onder t bloud zitten joen handen,
aan joen vingers hangt misdoad;
wat joe over lippen komt, binnen leugens,
joen tong het t drok mit minne zoaken.
04Gainain daint mit recht n aanklacht in,
gain perses wordt meer eerlek voerd.
Men baauwt op niks of naks,
men lugt mor om roak,
swoar gaait men van kwoaie opzet,
en onhaail brengt men in wereld.
05Aaier van n adder brouden ze oet,
ze weven spinwebben.
Dij van heur aaier et, gaait ter aan dood,
as men ze openbrekt, kropt ter n slaang oet.
06Heur raag kin men gain klaaier van moaken,
wat ze moakt hebben, kin men nait aantrekken.
Heur waark is haailloos,
kloar geweld is t, wat heur handen doun.
07Heur vouten stoeven op t onrecht òf,
zo haard as ze kinnen vergaiten ze onschuldeg bloud.
Heur plannen binnen haailloos,
t is ain en aal puun en ofbroak doar of ze kommen.
08Weg van vree waiten ze niks van,
in heur voutspoor is gain recht te bekennen.
Kronkelpoaden, aans nemen ze nait,
dij der op komt, kent gain vree.
09Zodounde is t recht vèr te zuiken,
en blift gerechteghaid boeten ons berèk.
Wie hopen op licht – mor kiek, niks aans as duustern.
wie wachten op helder dag – mor in donkern mout we goan.
10 As blinden grobbeln wie bie muren langs,
wie tasten as lu zunder ogen.
Wie strovveln op kloarlichten dag
of was t op routduuster oavend,
zond en aal, liek we wel doden.
11 Wie brommen altmoal as beren,
wie kloagen as koerende doeven.
Wie hopen op recht – mor dat blift oet,
op redden – mor dij komt nait in zicht.
12 Ons misstappen binnen nait te tellen in joen ogen,
ons zunden getugen tegen ons;
joa, ons minne doaden droag wie mit,
wie binnen bekend mit ons misdoaden:
13 rebels bin we, verbroken heb we t vertraauw in de HEER,
wie dwoalen òf van God,
roupen van verdrokken en verzet,
in ons haart zit we te brouden op laigen en bedraigen.
14 Zo mout t recht wieken,
is gerechteghaid vèr te zuiken.
Woarhaid strovvelt op t plaain,
eerliekhaid kin naargens hèn.
15 Woarhaid is naargens
en dij gain kwoad wil, plundern ze oet.
De HEER zugt dat ter gain recht meer is
en het ter n ofgries van.
16 Hai staait verbiesterd:
der is gainent, gainent dij tussenbaaident komt.
Doarom het zien aigen aarm hom hulpen,
zien gerechteghaid het hom ondersteund.
17 Hai dee gerechteghaid aan as n paanzer,
zette haail as n helm op kop,
dee vroak aan as n klaid,
sluig ofgunst om as n mantel.
18 Hai rekent mit elk òf noar dat e doan het:
grammiedeghaid veur zien tegenstanders,
vroak veur zien vijanden,
aailanden zet e t betoald.
19 In t westen zel men ontzag hebben veur noam van de HEER
en in t oosten veur zien glorie.
Want hai komt opzetten as hoogwotter,
opjagd deur oam van de HEER.
20 As verlözzer komt hai noar Sion,
noar aal Jakob zien zeuns,
dij heur opstandeghaid muit
– godssproak van de HEER.
21 Wat mie aanbelangt: dit is mien verbond mit heur – zegt de HEER:
mien gaist dij op joe rust,
en mien woorden dij ik joe in mond legd heb,
zellen nait verswinnen oet joen mond,
nait oet mond van joen kinder,
en net zo min oet dij van joen klaainkinder,
van nou òf aan tot in aiweghaid – zegt de HEER.
