Braif aan Hebreeërs 12
01Mit zoveul getugen om ons tou, mout we ales ofleggen doar we last van hebben. Zunden ook, dij ons zo makkelk in weeg zitten. Vastberoaden mout we boan lopen dij veur ons ligt.
02Jezus mout we doarbie veur ogen holden. Hai is ons ja veurgoan op t pad van t geleuf en het hom tou t èn tou oetlopen. Bliedschop haar hai hebben kind, mor in stee doarvan het e t kruus op zok nomen. Dij schaande het e nait rekend. Doarom zit e nou aan rechterzied van God zien troon.
03Denk aan hom, dij zoveul van zundoars te verduren kreeg. Dat zel joe helpen om moudveren nait hangen te loaten en keroazie nait te verlaizen.
04Joen gevecht tegen zunde het joe ja nog gain drupke bloud kost!
05Bin ie den t vermoan al vergeten dat joe zegt, net of was ie zien aigen kinder: “Mien zeun, denk ter nait te licht over as de Heer die straft. Nait mismoudeg worden as e die op stee zet.
06De Heer straft ja dij hai geern lieden mag. Hai geft elkenain op hoed dij e as zien zeun aannemt.”
07As straf mout ie dit droagen: God behandelt joe as kinder. Is ter wel n zeun, dij deur zien pa nait straft wordt?
08As ie nooit gain straf kriegen, zo as ale aandern ondergoan mouten, den bin ie onechte en gain aigen kinder.
09En wieder: as ons voader (op eerde) ons aanpakte, haar we wel ontzag. Mout we den nait veul meer ons overgeven aan Voader van hemelse gaisten en zo in levent blieven?
10 Ons voaders hebben ons ja bloots veur n zetje straft, zo as heur dat goud tou dochde. Mor hai, God, de Voader, dut t veur ons aigen bestwil, mit bedoulen dat we dail kriegen aan zien haaileghaid.
11 Gain mensk krigt geern straf. Nee, op dat ogenblik bin je aaltied triesterg. Mor as ie joe der deur vörmd loaten hebben, plok ie der loater vruchten van: n levent in vree en gerechteghaid.
12 Doarom: oetsteken dij slappe handjes en strekken dij knikkende knijen!
13 Op rechte poaden lopen goan! Wat oet t lid is, mout beter worden en nait laanger kreupel wezen!
