Jozua 14
06Lu van stam Juda wazzen al eerder in Gilgal bie Jozua kommen. Kaleb, Jefunne zien zeun, n Kenizziet, was doar ook bie en zee tegen Jozua: “Doe waist vanzulm nog wel wat of Mozes tegen ons baaident zegd het dou wie nog in Kades-Barnea wazzen.
07Ik was vatteg joar dou Mozes, de HEER zien knecht, mie in Kades-Barnea der op oetstuurde om in t laand Kanaän rond te kieken. Dou ik weeromkwam, heb ik hom persies verteld hou of t ter doar bieston.
08Ons kammeroaden muiken t volk benaauwd zodat ze moudveren hangen luiten. Mor ik haar volste vertraauw in de HEER, mien God.
09Doarom het Mozes mie dou steevaast beloofd dat aal t laand doar ik mien voutstappen op zet haar, aaltied van mie en mien geslacht wezen zol.
10 En nou mout je ais begriepen: dat is nou vievenvatteg joar leden en aal dij tied dou Israël in woestijn omswon, het de HEER mie t levent spoard, zo as hai beloofd haar. Nou bin k vieventachteg en kiek es hier,
11 k bin nog net zo veerdeg as dou Mozes mie der op oetstuurde. Kin nog ales aan, of is t ook vechten.
12 Kom aan, dou mie dat baarglaand nou mor, dat de HEER mie doudestieds beloofd het. Wie hebben joe dou al verteld dat doar Enakieten wonen in grode steden mit dikke muren der omtou. Wel wait kin ik heur, mit de HEER zien hulp, doar votjoagen. Hai het mie dat ja touzegd.”
13 Dou gaf Jozua, Kaleb zegen en paartte hom Hebron tou.
14 Stad is aan distied tou aaid nog in bezit van noazoaten van Kaleb, omdat hai volste vertraauw haar in de HEER, Israël zien God.
15 Hebron haitte veurtied: Kirjat-Arba. Dij Arba was ain van grootsten van Enakieten. Zo kwam der rust en vree in t laand.
