2 Keunenks Elisa helpt n aarme wedevraauw (4:1-7)

2 Keunenks 04

⁰¹n Moal vruig n vraauw van ain van profeten Elisa om hulp: “Joen knecht, mien man, dij zo as ie waiten altied n groot ontzag haar veur de HEER, is oet tied kommen. Nou is schuldaaiser kommen en wil mien twij kinder as zien sloaven mitnemen.”
⁰²“Wat kin ik veur joe doun?” vruig Elisa. “Vertel mie ais, wat heb ie nog in hoes?” “Allenneg n kroekje eulie, meneer,” zee ze, “aans niks.”
⁰³Dou hai weer: “Vroag bie aal joen noabers lege kannen en kroeken te lain, zoveul as ie der mor kriegen kinnen.
⁰⁴As ie weer thoeskommen, dou deur den achter joe en joen kinder dicht en gait joen eulie in dij kannen en kroeken over. Aaldeur as ter ain vol is, mout ie dij aan zied zetten.”
⁰⁵Dou vraauw thoes was, dee ze deur achter zok dicht. Ondertussen dat heur kinder kannen en kroeken ain veur ain aanlangden, goot zai ze vol mit eulie.
⁰⁶Dou ze aalmoal vol wazzen, zee ze tegen heur zeun: “Breng mie der nog ain!” “Der binnen gainent meer,” zee e. En mit was t doan mit eulie.
⁰⁷Wedevraauw ging weerom noar godsman tou en vertelde hom wat ter veurvalen was. “Verkoop dij eulie en moak joen schulden liek,” zee e. “Van wat of ter overblift, kin ie en joen kinder leven.”