01Pronk van hemel is t heldere hemelverwulf,
aanzain van hemel is ain en aal pracht.
02Zun verkundegt bie t opkommen,
hou wonderboar t waark is van Alderhoogste.
03Om mirreg verzengt e t laand,
wèl kin zien hetten oetholden?
04Dij n ovent opstookt, waarkt in hetten,
mor zun verschruit baargen drij moal zo haard;
vuur oamt e oet,
zien fèlle stroalen verblinden ogen.
05Groot is de Heer dij hom moakt het,
op dij zien odders gaait e rond over zien boan.
06Moan verschient mit vaaste regelmoat,
n aiweg taiken van wizzelnde tieden.
07Moan bepoalt feesten,
n licht dat vol wordt en weer ofnemt.
08Moand is noar hom nuimd,
wonderliek binnen zien gedoantes.
Hai is n insterment van hemelse machten,
stroalend aan t hemelverwulf.
09Pronk van hemel is pracht van steerns,
lichtende sieroaden aan hemel van de Heer.
10 Op Haailege zien odders, stellen ze zok op,
ze worden nait muid op heur wachtposten.
11 Kiek noar regenboog en pries dij hom moakt het,
hai is zo prachteg en zo mooi helder.
12 Hai legt om hemel tou n kring van pracht,
handen van Alderhoogste hebben hom spand.
13 Op zien odders jagt snij omdeel,
en kommen weerlichtsloagen van zien oordail aanrunnen,
14 worden zien schatkoamers opendoan,
en vlaigen wolken der as vogels oet.
15 Deur zien macht moakt e wolken haard,
en brokkeln der hoagelstainen òf.
16-17 t Geluud van zien dunder dut eerde trillen,
baargen schudden as hai verschient,
en op zien wil gaait zudewind te keer,
mit noorderstörm en dwirrelwind.
Snij streudt e oet as vogels dij omdeel vlaigen,
as n swaarm sprinkhoanen vaalt dij noar beneden.
18 t Is n lust veur t oog, zo mooi en zo wit,
t haart verwondert zok as regen noar beneden komt.
19 Hai streudt riep oet as zolt over eerde,
bevroren is dij zo schaarp as stiekels.
20 Oet t noorden begunt n kolde wind te bloazen,
wotter bevrust en wordt ies.
t Legt n kòrst over t wotter,
t wotter trekt n harnas aan.
21 Wind verschruit baargen, dut onlaand branden,
verzengt t jonge gras as vuur.
22 Mor dook brengt t aalmoal weer bie,
daauw komt en verkwikt noa hetten.
23 Noar zien plan het e oervloud bedwongen,
en doar aailanden poot.
24 Dij zee bevoart, vertelt hou gevoarlek of dij is,
wie stoan versteld over wat wie te heuren kriegen.
25 Doar zugt men vremde en wonderlieke dingen:
alderhande daaiern, zeemonsters dij hai schoapen het.
26 Deur zien toudoun is zien waark belokt,
deur zien woord bestaait ales.
27 Houveul of wie ook zeggen, t is nooit genogt,
in ain woord: hai is ales.
28 Woar hoal we kracht vandoan om hom te priezen?
Hai is groder as ales wat e moakt het.
29 Wat mout we n ontzag veur de Heer hebben, wat is hai groot,
wat is zien macht wonderboar!
30 Verheerlek de Heer en pries hom zo veul as t kinst,
want hai gaait die altied te boven.
Verheerlek hom mit ale kracht dijstoe hest,
wor der nait flaauw van, want t is nooit genogt!
31 Wèl het hom zain? Wèl kin hom beschrieven?
Wèl moakt hom zo groot as hai is?
32 Veul is verburgen, groder nog as dit,
van zien waarken zain we mor n beetje.
33 De Heer het ales moakt,
en aan vrome mensken het hai wieshaid doan.
Hier volgt n loflaid op veurolden.
