01Wieshaid zingt heur aigen lof,
middenmaank heur volk geft ze hoog op van zokzulm,
02in gemainschop van Alderhoogste verheft ze heur stem,
ten overstoan van zien legermacht geft ze hoog op van zokzulm:
03“Ik bin oet mond van Alderhoogste kommen,
as dook heb ik eerde bedekt.
04Ik zette mien tènt deel in hoge hemel,
mien troon ston op n zoel van wolken.
05Allenneg bin ik hemelboog deur lopen,
en bin ik daipte van ofgrond deur trokken.
06Over golven van zee, over haile eerde,
over aal volken en noatsies kreeg ik t veur t zeggen.
07Overaal zöcht ik n stee om te rusten,
in wèl zien kontraain zol k wonen goan?
08Dou gaf schepper van aal dingen mie n opdracht,
hai dij mie schoapen het, gaf mien tènt n ruststee.
Hai zee: 'Sloag dien tènt op in Jakob zien laand,
vin in Israël dien aarfdail.'
09In t aanbegun, veur aal tieden, het hai mie schoapen,
nooit nait zel ik staarven.
10 Ik dee dainst in zien haailege tènt,
zo kreeg ik n vaast stee op Sion.
11 In stad dij hom laif was, gaf e mie n ruststee,
over Jeruzalem kreeg ik t te zeggen.
12 Ik beworrelde middenmaank dat volk vol glorie,
de Heer zien kontraain wer mienent.
13 As n ceder op Libanon wos ik op,
as n cipres in baargen van Hermon.
14 As n paalmboom in Engedi wos ik op,
as n oleander in Jericho,
as n prachtege olieveboom in t heuvellaand,
as n pletoan wos ik op.
15 As kenail en keméledoorn,
as de beste mirre rook ik heerlek,
as galbanum, cistus en baalzem,
as n wolk van wierook in tabbernoakel.
16 As n terebint stook ik mien takken oet,
mien schitternde, mooie toeken.
17 As n wiendroef kreeg ik prachtege loden,
mien bloumen werden mooie, volle vruchten.
18 Ik bin mouder van ontzag en woare laifde,
van kennes en haailege hoop.
Ik wer geven aan aal mien kinder, veur aiweg,
aan aalmoal dij de Heer oetkeurd het.
19 Kom bie mie, astoe noar mie verlangst,
en eet die zat aan mien vruchten.
20 Want denken aan mie is zuiter as hunneg,
mie bezitten zuiter as hunneg in roat.
21 Dij mie et, krigt nog meer honger,
dij mie drinkt nog meer dörst.
22 Dij mien zin dut, komt nait mit sneue neus te stoan,
dij noar mien wieshaid handelt, zundegt nait.”
23 Dit aalmoal ligt besloten
in bouk van t verbond van alderhoogste God,
wet, dij Mozes ons geven het,
as aarfdail van gemainschop van Jakob.
24 Zuik altied dien kracht in de Heer,
hol die aan hom vaast, den moakt hai die staark.
Aalmachtege Heer is ainegste God,
der is gain redder boeten hom.
25 Wet stroomt over van wieshaid,
zo as Pison en Tigris overstromen in tied van nije vruchten.
26 Wet stroomt over van kennes,
zo as Eufraat en Jordaan overstromen in mènnerstied.
27 Wet stroomt over van onderricht,
zo as Nijl en Gichon overstromen in tied van droevenplok.
28 Eerste mensk leerde hom nait haildaal kennen,
leste zel hom net zo min begriepen.
29 Want gedachten dij der in stoan, binnen voller as zee,
daiber as daipste ofgrond is t inzicht dat e geft.
30 Ik, Sirach, bin as n daip dij wotter krigt oet revier,
as n wotterloop stroom ik noar n hof.
31 Ik zee: “Ik zel mien hof wotter geven,
ik zel mien bloumbèr begaiten.”
En zie dèr, mien daip wer n revier,
en mien revier wer n zee.
32 Ik moak mien onderricht zo kloar as t rodoagen,
ik loat zien licht tot k-wait-nait-woar schienen.
33 Ik gait mien leer oet as woorden van n profeet,
ik geef hom deur tot aan t verste noageslacht tou.
34 Ik heb mie nait bloots veur miezulm inspand,
mor veur aalmoal dij wieshaid zuiken.
