01n Lòie kerel liekt op n voele stain,
elk sliept hom oet om zien schaande.
02n Lòie kerel het wat van mis op misbult,
elk dij hom aankomt, veegt handen òf.
03n Zeun dij niks biebrocht is, is n schaande veur zien voader,
en zo'n dochter is n schoadepost veur hom.
04n Verstandege dochter krigt n man,
mor n lichtzinnege dochter is n verdrait veur heur verwekker.
05n Schoamteloze vraauw brengt schaande over heur voader en heur man,
aalbaaident hebben heur niks in reken.
06n Verhoal op t verkeerde ogenblik is as feestmeziek in tied van raauw,
mor sweepsloagen en tucht getugen altied van wieshaid.
07Kinder dij t goudgaait in heur levent,
loaten lege komòf van heur olders nait blieken.
08Kinder dij t haart hoog hebben, astrant binnen en nait opvud,
moaken grode ofkomst van heur aigen volk swaart.
09Dij n onwieze wat leren wil,
liekt op ain dij potdiggels aan nkander liemt,
of ain dij slept, wakker moakt oet daibe sloap.
10 Rezenaaiern tegen n onwieze
is as rezenaaiern tegen ain dij zit te nikkoppen
en dij op t leste vragt: “Wat is ter?”
11 Schraif om n dode want hai het gain licht,
schraif om n onwieze want hai het gain verstand.
Schraif minder om n dode want hai is tou rust kommen,
mor t levent van n onwieze is slimmer as dood.
12 Raauw om n dode duurt zeuven doag,
mor raauw om n onwieze dij goddeloos is, aal zien levensdoagen.
13 Proat nait te veul mit n onwieze,
goa nait noar n onverstandeg mensk tou,
want in zien kòrtzichteghaid het hai die haildaal niks in reken.
Paas veur hom op, den krigst gain last,
en worstoe nait swaartmoakt deur proatjes dij e rondstreut.
Goa hom oet weeg, den hest vree
en huifst die nait te aargern aan zien onverstand.
14 Wat is swoarder as lood?
Het t n aander noam as onwies?
15 Zaand, zolt en n klomp iesder
binnen makkelker te droagen as t onverstand van n mensk.
16 n Holten gebint dat vastzit in n gebaauw,
rakt bie n eerdbeven nait oet t verband.
Zo wordt verstand dat steunt op beroad,
as ter goud op aankomt nait benaauwd.
17 Verstand dat op inzicht steunt,
is as n oetsneden versieren op n gladde muur.
18 Stainjes dij op n hoog stee liggen,
binnen nait tegen wind bestand.
Net zo min is n twievelnd haart dat steunt op inzicht van n onwieze,
nait bestand tegen schrik.
19 Dij t oog rakt, let troanen stromen,
dij t haart rakt, moakt gevuilens lös.
20 Dij mit n stain noar vogels smit, jagt ze vot,
dij n vrund offrontaaiert, moakt n èn aan vrundschop.
21 Astoe tegen n vrund t sweerd trekst,
verhoop den nait: der is n pad weerom.
22 Astoe tegen n vrund mond openscheurst,
wees den nait benaauwd: kinst t weer mit hom goudmoaken.
Mor veur schelden, grootseghaid, verroad van n gehaaim en n male streek,
gaait elke vrund op loop.
23 Win t vertraauwen van dien noaste as e aarm is,
den zelst dailen in zien gelok as hom t goud gaait.
Blief bie hom in tied van nood,
den zelst dailen in zien aarvenis.
Magst nooit ain minachten om hou of e der oetzugt,
mor magst ook gain rieke bewondern as e gain verstand het.
24 Veur en aleer der vuur is, geft ovent rook en kwaalm,
zo wordt ter scholden veurdat ter bloud vluit.
25 k Schoam mie der nait veur n vrund te beschaarmen,
ik zel om hom nait beziedkroepen.
26 As mie om hom wat maals overkomt,
zel elk dij t heurt, veur hom oppazen.
27 Wèl zet mie n wacht veur mond,
legt mie n zegel van verzichteghaid op lippen,
dat ik nait kom te valen
en tong mie ondergang dut?
