01Verlang nait noar n bult kinder as dij nait deugen willen,
wees nait blied mit jonges dij goddeloos binnen.
02Astoe n bult kinder krigst, wees der den nait blied mit
as ze gain ontzag veur de Heer hebben.
03Vertraauw der nait op dat ze leven blieven,
verloat die nait op zo'n dikke koppel,
want doe zelst veurtiedeg in t swaart goan,
doe zelst heur inains staarven zain.
Beter ain kind dij dut wat God wil, as doezend aander,
beter dastoe zunder kinder oet tied komst, as dastoe goddeloze kinder hest.
04Deur ain verstandeg man blift stad bewoond,
mor n volk dat wet nait in eren holdt, wordt verrinnewaaierd.
05Zokse dingen heb k al voak zain,
en over nog slimmer dingen heb k heurd.
06Onder zundoars wer t vuur aanbuit,
onder ongeheurzoam volk begunde gram vuur te vatten.
07Hai was reuzen oet olde tieden nait genoadeg,
dij zok van hom ofkeerd haren – machteg as ze wazzen.
08t Volk doar Lot as vremde bie verkeerde, spoarde hai nait,
hai haar n ofgries van heur en heur grootseghaid.
09t Begrootte hom nait van t volk dat ten onder goan zol,
van heur dij om heur zunden oetreud werden.
Dat dee hai aalmoal mit stiefkoppege volken,
en alderdeegs zien aigen pazzipanten konden hom nait beproaten.
10 Zo dee e ook mit zèshonderddoezend man voutvolk,
dij, stieve koppen as ze haren, op n bult laipen.
Hai sluig heur mit swepen, mor muik heur ook weer beter,
zo het de Heer heur deur straf en meedlieden red.
11 Ook al zol der mor ain n stieve kop hebben,
t zol n wonder wezen as e der zunder straf veur votkwam.
Want de Heer is barmhaarteg, mor hai kin ook kwoad worden,
hai kin vergeven, mor hai kin zien gram ook oetstörten.
12 Zo groot as zien barmhaarteghaid is, is zien straf ook;
hai oordailt n mensk noar dat e doan het.
13 Zundoar ontkomt nait mit zien roofgoud,
t geduld van n vroom mensk blift nait onbeloond.
14 De Heer geft ale kaans om goud te doun,
elk mensk krigt loon noar waarken.
15 De Heer het farao n stieve kop geven,
dat dij niks van hom waiten wol,
mor doaden van de Heer in haile wereld bekend worden zollen.
16 Haile scheppen kin zain hou barmhaarteg of e is,
zowel licht as duustern het hai mensk geven.
17 Most nait zeggen: “Ik blief bezied veur de Heer,
wèl doarboven zol aan mie denken?
In aal t volk vaal ik toch nait op,
wèl bin ik in dij onmeetboare scheppen?”
18 Besef dat hemels, aan hoogste hemel tou,
daipte van zee en eerde, trillen zellen as hai kikt,
joa, haile wereld dij schoapen is en bestaait deur zien wil.
19 Den zellen baargen en fonnementen van eerde
ook schudden en beven as hai kikt.
20 Mor wèl het dat aalmoal deur,
wegen van de Heer, wèl het doar verstand van?
21 As n störm dij gain mensk zain kin,
zo zit t mainste van zien doun en loaten bezied.
22 Zien rechtveerdege doaden: wèl kundegt dij aan,
wèl wacht ter op?
Ofsproak mit dodenriek is wied vot,
eerst aan t èn wordt t aal noagoan.
23 Zo denkt n mensk zunder verstand,
zo onverstandeg denkt n haalfmaal dij t pad biester is.
24 Kind, luster noar mie en dou kennes op,
neem mien woorden ter haarten.
25 Ik zel die mit zin onderricht geven,
die sekuur vertellen wat ik wait.
26 Waarken van de Heer binnen in t aanbegun deur hom schoapen,
en dou hai ze muik, gaf e ze ook heur stee.
27 Wat ze doun mouten, het e veur aaid regeld,
en heur waarkterraain veur generoatsies vaststeld.
Honger hebben ze nait en ze worden nait muid,
ze geven heur waark nooit over.
28 Ain holdt aander der nait onder,
aaid blieven ze doun wat heur opdroagen is.
29 Doarnoa keek de Heer noar eerde,
hai muik dij vol mit goie goaven.
30 Mit alderhande leventege wezens het e hom bedekt,
en aalmoal kommen dij bie hom weerom.
