01Mor veur goddelozen was God zien grammiedeghaid aan t èn tou genoadeloos. Ie, God, wozzen al in t veuren wat ze doun zollen:
02noadat ze eerst instemd haren dat ze votgingen en heur kop over haals votstuurd haren, zollen ze doar loater op weeromkommen en achter heur heer goan.
03Dou ze nog midden in heur raauw zatten en jammerden bie groaven van heur doden, kwam der weer n nij, onwies plan bie heur op: dij ze beden en smeekt haren tou heur laand oet te goan, zollen ze achter heer goan of wazzen t votlopers.
04Ze verdainden t löt dat heur tou t uterste dreef en heur ales wat gebeurd was, vergeten dee. Zo zollen zai heur ellèn nog slimmer moaken en heur straf haildaal ondergoan.
05Intussen dat joen volk n ongeheurde tocht moaken zol, zollen zai, de Egyptenoars, maal aan heur èn kommen.
06Geheurzoam aan joen odders, wer haile scheppen vannijs vörmd, in heur oorspronkelke vörm, zodat joen kinder niks overkommen zol.
07Ze zagen wolk dij as schaar over legerploats lag, ze zagen dreug laand veurndag kommen doar eerst nog wotter ston, n begoanboar pad deur Rode Zee, n gruine vlakte in stee van roeg en roazend wotter.
08Deur joen haand beschaarmd, trokken ze doar mit man en macht deurhèn, noadat ze de wonderboarlieke taikens zain haren.
09Ket-oet as peerden dij in t laand loaten worden en as hinkelepinkende lammer, zo blied wazzen ze. Ze zongen joen lof, Heer, dij heur red haar.
10 t Kwam heur ook weer in t zin wat ze, dou ze in vremde kontrainen verkeerden, beleefd haren: hou tou grond oet neefkes in stee van aander daaiern veurndag kwammen, en hou revier in stee van wotterdaaiern bulten kikkers oetspijd haar.
11 En loater, dou ze aalbegereg om t beste vlaais vruigen, zagen ze ook nog vogels op n nije menaaier oetkommen:
12 veur heur gerief zagen ze tou zee oet kwaddels opvlaigen.
13 Mor zundoars werden trovven deur stravven, deur swoare dundersloagen veuròfgoan. Zo kregen ze heur verdainde loon veur heur misdoaden, want heur daibe hoat tegen vremd volk was meer as slim.
14 Aandern haren doudestieds waaigerd onbekende manlu dij noar heur tou kwammen, op te nemen; mor zai muiken vremden dij heur zoveul gouds brocht haren, tou sloaven.
15 En dat nait allenneg: intussen dat eersten dij vremden as vijanden behandelden – zai zellen heur straf nait ontlopen -,
16 hebben aandern de vremden dij ze mit feestvieren inhoald haren en as gelieken behandeld, swoare sloavenaarbaid oplegd.
17 Doarom werden ze den ook mit blindhaid sloagen, net as eerder dijent dij bie deur van dij aine goie stonden en op taast heur aigen hoes zuiken mozzen, omdat ze deur n dikke duusternis omgeven wazzen.
18 Zo as bie n haarp moatslag veraandern kin en toon intussen geliek blift, veraandern elementen onderling. Dat bliekt dudelk as je goud kieken wat ter gebeurd is:
19 laanddaaiern veraandern in wotterdaaiern en swemmende daaiern verhoesden noar laand;
20 kracht van vuur wer in wotter nog groder en t wotter vergat dat e bluzzen kon.
21 Mor aan aander kaant, werden kwetsboare daaiern nait verzengd deur vlammen doar ze in rondlaipen, en t iesachteg eten oet hemel dat makkelk smelten kon, smolt nait.
22 In ale opzichten, Heer, heb ie joen volk groot moakt en verheerlekt. Ie hebben t nait in steek loaten, mor ie hebben t aaid en overaal biestoan.