01Doarom kregen vijanden van joen volk heur verdainde straf mit dat soort baisten en werden ze ploagd deur n dikke nust ongedaaierte.
02In stee van dizze straf, heb ie joen volk gouddoan: ie gavven heur kwaddels te eten, n ongewone eterij om honger te stillen doar ze zo onder te lieden haren.
03En aalhouwel dij aandern honger leden, konden ze gain hap deur keel kriegen dou ze dij gedrochten zagen dij op heur ofstuurd wazzen. Mor joen volk haar t mor eefkes krap en kon doarnoa alderdeegs over ongewone eterij beschikken.
04Bie dij onderdrokkers was aan honger niks te doun, mor aan joen volk mos allenneg mor zain loaten worden hou slim of heur vijanden tamtaaierd werden.
05Ook dou joen volk deur n aldervrezelkste ploag trovven wer en der mensken omkwammen deur beten van kronkelnde slangen, duurde joen grammiedeghaid nait aan t bittere èn tou.
06Ellèn doar ze mor n pooske onder te lieden haren, was bedould om heur te woarschaauwen. Om heur weer in t zin te brengen wat joen wet veurschrift, kregen ze n taiken van heur redden.
07Dij zien oog op dat taiken richtte, wer red. Nait deur wat e zag, mor deur joe, redder van ale mensken.
08Zo heb ie ons vijanden goud biebrocht dat ie t binnen dij oet ale kwoad verlöst.
09Zai werden ja doodbeten deur sprinkhoanen en muggen en der was gain middel te vinden om heur te redden. Ze haren t verdaind om op dij menaaier straft te worden.
10 Mor joen kinder haren alderdeegs nait van beten van vergiftege slangen te lieden, want joen barmhaarteghaid kwam heur helpen en muik heur weer beter.
11 Zo werden ze der tou aanpittjed om zok joen woorden in t zin te brengen. Al gaauw werden ze red: zo mos veurkommen worden dat ze deur t aalmoal te vergeten, nait meer openstonden veur weldoaden dij ie heur bewezen.
12 Ze binnen nait beter worden deur kruderijen of winsels: joen woord, Heer, moakt t aal beter.
13 Ie hebben ja macht over leven en dood, ie brengen mensken noar ondern, noar t dodenriek, en ie hoalen heur weer noar boven.
14 Mensk kin in zien slechthaid wel doodmoaken, mor levensgaist der weer inbrengen, kin e nait, en ziel dij in t dodenriek te laande kommen is, kin e nait verlözzen.
15 Aan joen haand vaalt nait te ontkommen.
16 Goddelozen dij joe kennen wollen, werden tamtaaierd deur joen machtege aarm. Ze werden achternoazeten deur ongeheurde dunderbuien, hoagel en slagregens, ze werden verteerd deur vuur oet hemel.
17 En t mainst wonderboarlieke van ales is nog wel: in t wotter dat aans ales oetdooft, kreeg t vuur nog meer kracht. Want noatuur stridt aan rechtveerdege zien kaant.
18 Nou ais werden vlammen temperd dat baisten dij op goddelozen ofstuurd wazzen nait verbraandden, dat mensken t onder t verstand kriegen zollen dat ze deur God zien oordail bedraaigd werden,
19 den weer sluigen vlammen ongeheurd hoog op, alderdeegs midden in t wotter, dat t gewas van t zundege laand verrinnewaaierd wer.
20 Mor doar tegenover heb ie joen volk engelnspies te eten geven. Ie gavven heur brood tou hemel oet, kloar en aal, alderheerlekst eten en aangenoam veur elk dij t pruifde.
21 Dat eten muik joen goudens veur joen kinder zichtboar. t Schikte zok noar wènsen van de bruker en veraanderde zodounde in wat elk mor wol.
22 Al zag t ter net zo oet as snij en ies, t was bestand tegen vuur en smolt nait. Dat mos heur dudelk moaken dat vrucht van t laand van heur vijanden vernaild was deur vuur dat alderdeegs in hoagelbuien braandde en weerlichtte in slagregens,
23 mor dat dat vuur ook zien kracht minderde om te zörgen dat rechtveerdegen te eten haren.
24 Joa, scheppen staait in dainst van joe, dij heur moakt het. Zai bruukt heur krachten om rechtveerdegen te stravven, mor bruukt ze ook om goud te doun aan heur dij op joe vertraauwen.
25 Doarom het scheppen zok doudestieds dainstboar moakt aan t eten dat ie roem en rij gavven, deur elke keer weer te veraandern, om elk dij verlet haar te geven wat e vruig.
26 Zo mozzen joen kinder, Heer, dij ie laif haren, inzain dat n mensk nait vud wordt deur alderhande gewazzen, mor dat t joen woord is dat elk in leven holdt dij op joe vertraauwt.
27 t Eten, dat alderdeegs tegen vuur bestand was, verswon mor zo deur waarmte van t eerste zunlicht.
28 Doar mout wie van leren om joe te daanken veurdat zun opgaait en joe aan te roupen veurdat mörgenlicht aanbrekt.
29 Want hai dij nait daankt, zugt zien hoop votsmelten as riep bie winterdag, t stroomt vot as verspilderd wotter.