01Den zel rechtveerdege zien vijanden frank en vrij in muit treden, aalmoal dij hom onderdrokten en dij zien schrippen en knooien bespoddelk muiken.
02As ze hom zain worden ze aldernoarste benaauwd, stomverboasd dat e tegen ale verwachtens in, red is.
03Poesten en stìnnen zellen ze van schrik en verbiestern, en tegen nkander zeggen:
04“Dat is man doar we eertieds gek mit haren en doar we spot mit dreven, wie onwiezen! Wie vonden zien levent mor haalfwies en zien dood n vernedern.
05Mor hou is t meugelk: nou wordt e as kind van God beschaauwd en het e zien aandail bie engels!
06Kloarbliekelk bin wie ofdwoald van t goie pad. t Licht van gerechteghaid het veur ons nait schenen en zun is veur ons nait opkommen.
07Wie binnen vaast kommen te zitten in stiekels van onrecht en verdaarf, wie binnen deur n onbegoanboare wildernis trokken, en van t pad van de Heer wol wie niks waiten.
08Wat veur nut het ons overmoud nou had? Wat het riekdom doar we zo prat op gingen, ons opsmeten?
09t Is aalmoal verbie goan as n schaar, as n gerucht dat bie ons langs vlogt;
10 as n schip dat deur t wilde wotter broest: gain spoor let e noa, t pad dat kiel in golven boant, is nait te vinden;
11 as n vogel dij verbie vlogt in lucht: van zien vlucht let e gain spoortje achter, hai sweepket lichte lucht mit zien wieken en zoest ter deurhèn mit kracht van zien vleugels. Mor as e verbie is, is ter van zien boan niks meer te vinden;
12 of as n piel dij op t doul ofschoten wordt: lucht wordt deursneden en komt votdoalek weer bie nkander en gain spoor van schot is meer te zain.
13 t Is mit ons nait aans: geboren en vergoan zunder n taiken van deugd achter te loaten, ten onder goan deur ons slechthaid.”
14 Goddelozen heur hoop is net kaf dat in wind votwaait, net stoefsnij, votjagd deur störm, net rook dat deur wind votpoest wordt. Hai vervlogt net as t aandenken aan n gast dij mor ain dag west het.
15 Mor rechtveerdegen leven veur aiweg en aaid. Zai vinden heur loon bie de Heer, de Alderhoogste zörgt veur heur.
16 Doarom kriegen ze oet de Heer zien haand n schitternde kroon en n prachtege diadeem. Hai beschaarmt heur mit zien rechterhaand, achter t schild aan zien aarm binnen ze vaaileg.
17 Van zien inzet moakt hai n oetrusten, scheppen wordt zien woapen in t gevecht mit zien vijanden.
18 Gerechteghaid trekt e aan as n harnas, t oordail doar niks aan te veraandern vaalt, zet e as helm op kop.
19 Zien haaileghaid doar t nait van te winnen is, bruukt e as schild,
20 zien glìnne gram moakt e tou n schaarp sweerd. Haile noatuur vecht mit hom tegen onwiezen:
21 weerlichtstroalen flitsen sekuur tou strakke boog van wolken oet, recht op heur doul òf,
22 hoagelstainen worden mit koegelsgeweld op heur òf slingerd, golven van zee goan tegen heur tekeer, revieren spoulen heur zunder genoade vot,
23 n dikke poest wind blast heur ondersteboven, n swoare störm slagt heur oet nkander.
Zo zel ongerechteghaid haile wereld verrinnewaaiern, zo stöt t kwoad machthebbers heur tronen ondersteboven.