01Over joen haailegen stroalde liekewel t kloarste licht. Dij aandern, dij aal heur stemmen heurden mor heur nait zain konden, prezen heur gelokkeg omdat zai nait zo'n lieden had haren.
02Ze wazzen heur ook dankboar omdat ze gain vroak nammen veur t onrecht dat heur eerder aandoan was en vruigen heur bie wieze van gunst of ze votgoan wollen.
03Ie gavven joen volk dou n vlammende zoel van vuur as padwiesder op onbekende weg, n zun dij heur nait steken zol op heur wied en zied bekende tocht.
04Mor dij aandern verdainden dubbeld en dwaars van t licht beroofd, en opsloten te worden in duustern. Zai haren ja joen kinder heur vrijhaid ontnomen en heur opsloten, joen volk, dat t licht van wet dat nooit vergaait, over wereld verspraaiden zol.
05Ie hebben heur dij besloten haren haailegen heur kinder dood te moaken – ook al wer ain jonkje dat te vonde legd was, red – veur straf aal heur kinder ofhoald. Boetendes heb ie heur zulm in t wilde wotter ombrocht.
06Dij naacht werden ons veurolders veurtied woarschaauwd, zo konden ze moud vatten, wis as ze wazzen van beloftes doar ze op vertraauwden.
07Wat joen volk verwachten dee, was: redden veur rechtveerdegen en ondergang veur heur vijanden.
08En wat ie bie tegenstanders bruukten as straf, heb ie ons dij deur joe roupen binnen, as genoade toudaild.
09Vrome dainstknechten van t goie volk brochten in t gehaaim heur ovvers. Ainsgezind nammen haailegen t goddelk gebod in acht dat ze goie dingen en minne dingen mit nkander dailen zollen. Zo konden zai al in t veuren loflaiden van heur veurolders begunnen te zingen.
10 Doar tegenin klonk bie heur vijanden aldervrezelkst roupen en reren en was overaal t jammern te heuren om heur betreurde kinder.
11 Sloaf en heer kregen zulfde straf, keunenk en gewone man ondergingen t zulfde löt.
12 Aalmoal mit nkander haren ze heur doden, ontelboar en op aigenste menaaier aan heur èn kommen. Der wazzen alderdeegs te min mensken om ze te begroaven, want in ain klap was heur kostboar noageslacht omkommen.
13 Ze haren altied bloots op heur teuverkunsten vertraauwd, mor nou ze heur eerstgeboren kinder verloren haren, wollen ze wel tougeven dat dit volk zeun van God was.
14 Dou naacht op haalfschaid was en ales in daibe rust verzonken,
15 kwam joen aalmachteg woord van troon in hemel òf en sprong as n grimmege krieger midden in t vervlökte laand,
16 mit t schaarpe sweerd van joen ondubbelzinnege opdracht. Hai stelde zok op, vouten haar e op eerde en kop tegen hemel aan, en zaaide overaal dood en verdaarf.
17 Dou inainen werden ze opschrikt deur iezelke dreumen en overvalen deur onverwachte angsten.
18 Haalfdood störtten ze deel, ain hier, aander doar, in t volle besef woarom ze dood gingen.
19 Dreumen dij heur zo benaauwd moakt haren, haren heur dit verteld, zodat ze nait omkommen zollen zunder te waiten woarom zai zo swoar trovven werden.
20 Mor rechtveerdegen kregen ook mit dood te moaken: in woestijn werden ze tamtaaierd, mor goddelke grammiedeghaid duurde nait laank,
21 want n onbesproken man nam t votdoalek veur heur op. Hai bruukte woapen van zien priesterdainst: gebed en reukovver om t weer goud te moaken. Hai ging tegen grammiedeghaid in en muik n èn aan ale ellèn. Doar bewees hai mit dat hai joen dainstknecht was.
22 Nait mit aigen liggoamskracht wer e ellèn boas en ook nait mit woapengeweld, mor mit zien woord bedwong hai dijgene dij straf voltrok, deur heur beloftes aan veurolders en verbonden dij mit heur sloten wazzen, weer in t zin te brengen.
23 Dou lieken bie bulten op nkander kwammen te liggen, kwam hai der maank, keerde aanvaal en snee t pad noar leventegen òf.
24 Op zien laange mantel ston haile wereld, in vaaier rieg edelstainen wazzen grode noamen van veurolders kaarfd en op zien diadeem op kop ston joen groothaid schreven.
25 Doar ging kwoade macht veur omliggen, doar wer e baang veur. Doar kon grammiedeghaid wel mit tou, t was ofdounde zo.