001Veur meziekmeester. Veur Jedutun. n Psaalm van David.
002Ik nam mie veur: ik wil mie der veur woaren,
dat ik zundeg mit mien tong;
ik zel mien mond bewoaken mit n moelkörf,
as nog ain goddeloze bie mie touholdt.
003Ik huil mie stom, ik zee gain woord,
ik sweeg, mor helpen dee t nait,
en mien verdrait wer aal slimmer.
004Mien haart wer mie hait in t lief
en deur mien gepoest, begunde vuur te branden,
deur mien tong kwam ik tot spreken:
005“Geef mie wait, HEER, van mien èn,
en wat is moat van mien doagen?
Den wait ik hou vergankelk ik bin.”
006Mien doagen heb ie mit handbraiten oetzet,
hou laank ik leef, dat dut joe niks,
n zuchtje wind geliek, zo staait elk mensk der veur, qs selaqs*
007de mensk dij komt en gaait ja as n schim,
n ongedureg poestje wind,
hai zammelt wat en wait nait wèl dat touvalen zel.
008Woar is, o Heer, t wachten nou nog op?
Mien hoop dij is op joe.
009Red mie van aal mien zunden,
bespoar mie t schimpen van goddelozen.
010 Ik bin riddersloagen, dou gain mond meer open,
want ie hebben t ommaans.
011 Schaai toch oet mit mie te kwellen,
ik bin besweken deur joen toudoun.
012 Ie wiezen ain terecht deur hom te stravven om de zunde,
en doar hai t mainste onder te doun het,
verteer ie as n kleermòt. qs selaqs*
013 Heur mien beden, HEER,
en lain joen oor aan mien roupen om hulp,
hol joe nait doof veur mien verdrait,
ik bin ja n vremde bie joe,
ik woon bie joe in, net as mien veurolders.
014 Let nait op mie,
den zel ik blied worden,
veurdat ik goa en der nait meer bin.
