001Veur meziekmeester. Van David, n psaalm.
HEER, ie deurgronden mie, ie kennen mie ja,
002ie hebben wait van mien zitten en mien opstoan,
van vèrren heb ie deur wat ik in gedachten heb,
003mien goan en mien liggen, doar wait ie van,
mit aal mien wegen bin ie vertraauwd.
004Joa, der komt mie gain woord op tong,
of zekerwoar, HEER, ie waiten t aalmoal.
005Van achtern en van veuren, ie binnen om mie tou,
ie leggen joen haand op mie.
006t Is mie te wonderboar om te bevatten,
t gaait mie te hoog, ik kin der nait bie.
007Woar kin ik aan joen gaist ontkommen,
woar kin ik wieken veur joen aangezicht?
008Of zol ik noar hemel klimmen – doar bin ie,
of mie deelloaten in t dodenriek, – ie binnen der.
009Nam ik vleugels van t mörgenrood,
woonde ik aan leste zee,
010 ook doar zol joen haand mie laaiden,
zol joen rechterhaand mie beetholden.
011 As ik zeggen zol: “Duuster mag mie overvalen,”
den is naacht licht om mie tou,
012 veur joe is t duustern nait duuster,
naacht is zo licht as dag,
duustern is aan t licht geliek.
013 Ie hebben mien nieren vörmd,
in moekes schoot heb ie mie weefd.
014 Daanken wil ik joe, dat ik n wonder bin doar men ontzag veur hebben mout,
t is wonderboar wat ie moaken,
dat wait ik haile wel.
015 Mien gedoante was gain gehaaim veur joe,
dou ik moakt wer in t verburgen,
as weefwaark in t onderste van eerde.
016 Dou ik nog oprold zat, wer ik deur joen ogen zain,
ze werden aalmoal beschreven in joen bouk,
de doagen dij kommen zollen, al was der nog gainain van.
017 Wat binnen joen plannen kostboar veur mie, God,
wat binnen dat ter ontelboar veul,
018 as ik ze opschrieven wol, ze binnen machteger as zaand, zo veul.
Ik wor wakker en bin nog bie joe.
019 Zol ie, o God, de goddelozen mor ombrengen,
– ie lu, dij bloud vergaiten, wiek joe –
020 dij heur plannen moaken tegen joe,
dij lichtveerdeg joen noam in mond nemen, joen tegenstanders.
021 Zol ik nait hoaten, HEER, dij joe hoaten,
zol ik gain ofkeer hebben van lu dij tegen joe opstoan?
022 Ik hoat heur, zo as ik mor hoaten kin,
zai binnen mien vijanden worden.
023 Deurgrond mie, God, en ken mien haart,
onderzuik mie en lees mien gedachten,
024 kiek of ik n weg begoa dij verdrait dut,
en laaid mie op aiwege weg.
