001Gebed van Mozes, man van God.
HEER, ons touvlocht heb ie west
van older op older.
002Van veurdat baargen geboren wazzen,
en van veurdat eerde en wereld mit geboortepien ontstoan wazzen,
joa, van aiweghaid tou aiweghaid, bin ie God.
003Ie loaten n mensk weeromkeren tou stof,
en zeggen: “Keer weerom, menskenkinder.”
004Doezend joar is ja veur joe
as dag van guster, -verbie-,
as n wachtdainst bie naacht.
005Ie doun heur vot, net as sloap in mörgen,
net as gras dat oetwaast,
006smörgens gruit en bluit,
en soavends slap wordt en verdreugt.
007Zo vergoan wie deur joen vergrèldhaid,
deur joen grammiedeghaid bin wie oetstuur.
008Ons zunde zet ie veur joe deel,
wat wie beziedholden wollen, staait in t licht van joen ogen.
009Zo goan ons doagen verbie deur joen vergrèldhaid,
wie brengen ons levensdoagen as n zucht aan t èn.
010 Ons levent duurt seuventeg joar
en as wie staark binnen, tachteg.
Wat t weerd was: schrippen en knooien,
t gaait haard en wie vlaigen noar t èn!
011 Wèl het ter wait van hou slim of joen vergrèldhaid is,
wèl het genog ontzag veur joen grammiedeghaid?
012 Leer ons zo ons doagen tellen,
dat ons haart ter wies van wordt.
013 Keer weerom, HEER, hou laank nog?
Heb te doun mit joen knechten.
014 Wees rij mit joen gunst in vrouge mörgen,
den zel wie joechaaien en blied wezen, aal ons levensdoagen.
015 Moak ons blied, noar doagen dat ie ons ellèn brochten,
krekt zoveul as wie t kwoad zain hebben.
016 Loat joen waark zain aan joen knechten,
joen glorie aan heur kinder.
017 Loat goudgunsteghaid van de HEER, ons God, over ons wezen,
loat wat ons oet handen komt bestendeg wezen,
joa, loat bestendeg wezen wat ons oet handen komt.
