07Op n haile hoge baargtop muik ie joen liggerij in odder;
doar ging ie hèn om joen ovver te brengen.

08Achter deur en stiel
zet ie joen onnure beelden hèn.

Wied bie mie weg heb ie joe schoamteloos oetkled;

ie kroepen op bèr, sloagen t dek wied open.

Ie moaken n akkoordje mit wèl ie zo geern sloapen willen,

ie bekieken heur schoamte.

09Mit eulie goan ie òf noar Melech,
rij smeer ie joe veur hom in.

Joen bodes stuur ie wied weg,

joa, tot daip in onderwereld tou.

10 Muid moakt joe aal dat geraais,
mor zeggen: “t Nut altmoal niks!” nee, dat dee ie nait.

Aaldeur weer kwam ie vannijs op krachten,

doarom vaal ie der nait bie deel.

09Ie altmoal, daaiern tou t veld oet,
en daaiern oet t bos, kom, eet joe zat!

10 Wachters van mien volk binnen blind,
gain enkel benul hebben ze,

stomme honden bin t, blavven kinnen ze èns nait,

aal gappend liggen ze op grond,

niks laiver as sloapen willen ze.

11 Vreterds binnen t, zat kinnen ze nait.
Dat binnen nou hedders, lu mit gain enkel besef;

heur aigen weegs goan ze altmoal,

elk oet op aigen gewin, aan leste man tou.

12 “Kom aan, ik pak wien,
wie gaiten ons aan haals tou vol draank.

En mörgen gaait t net zo as vandoag,

joa, nog helfte mooier!”

01Zo zegt de HEER:
Stoa veur t recht, dou gerechteghaid,

want stoef bie is komst van mien verlözzen,

en mien gerechteghaid zel eerdoags blieken.

02Gelokkeg mensk dij zo dut,
menskenkind dij zok ter staark veur moakt,

dij aan sabbat denkt, dij in acht nemt,

dij zien haand ter van ofholdt om kwoad te doun.

03Vremde dij zok bie de HEER aansloet
huift nou nait zeggen:

“Wis, de HEER zet mie apaart van zien volk.”

Ook dij lubt is, mag nait denken:

“Ik bin mor n dorre boom.”

01Kom, dij dörst het, kom hierhèn om wotter!
En ie ook, dij gain sènt hebben,

kom hier, koop koorn en eet, t kost niks,

drink wien en melk, altmoal vergees!

02Woarom geld oetgeven veur wat gain brood is
en loon aan wat doar je nait zat aan worden?

Luster goud noar mie,

en eet goie kost,

dou joe te goud aan t lekkerste eten.

03Leg joen oor te lustern en kom bie mie,
heur goud tou en ie zellen leven.

n Aiweg verbond zel ik mit joe sloeten,

bewies van traauw dij ik David touzegd heb.

11 Ie ellèndege en ainzoame stad,
beukt deur störm, gain moud insproken.

Ik baauw joe op mit stainen van turkoois,

leg joen fonnementen op saffier.

12 Joen weergangen moak ik van robijn,
van karbonkelstain joen poorten,

joen haile ringmuur van edelstain.

13 Aal joen zeuns leren heur waark van de HEER,
joen kinder zellen leven in paais en vree,

01Jubel, onvruchtboare,
dij nooit kinder kregen het,

breek in jubeln oet en zing van joechaai,

al heb ie nooit vloagen kind.

Want verloaten vraauw het meer kinder

as vraauw, dij n man het – zegt de HEER.

02Moak meer roemte in joen tènt,
zet zaail van tènt wied open,

dou nait zuneg aan.

Moak joen schoorlienen laanger,

sloag joen tèntpinnen goud vaast.

03Want ie zellen joe oetdijen noar links en noar rechts,
joen noazoaten zellen boas worden over volken,

wonen goan ze in steden dij verloaten wazzen.

07Rinkjevield wer e, mor hai gaf hom deel,
dee mond nait open,

net as n schoap noar slachtbaank tou.

As n ooi, stom onder handen van schoapscheerders,

dee e mond nait open.

08Oppakt wer e en veroordaild: t kostte hom de dood.
Wèl ston stil bie zien löt,

ofsneden as e wer oet t laand van leventegen,

doodsloagen om rebulie van mien volk?

09Men dee hom n graf bie misdoadegers,
n grafstee maank rieke lu.

Toch haar e niks verkeerds doan,

nooit n onwoar woord zegd.

13 Kiek, mien knecht zel der greep op kriegen,
aal meer in reken kommen, haile hoog verheven wezen.

14 Wat wazzen lu verbalderd,
tamtaaierd as e was en schonden,

mor naauw meer n mensk,

15 t verstand van volken staait ter bie stil
en keunenks stoan sproakeloos.

Ze zain wat heur nait verteld was,

besevven doar ze niks van vernomen haren.

07Hou welkom binnen op baargen
vouten van bode dij goud nijs meldt,

van bode dij vree aanzegt,

n goud bericht brengt en zegt tegen Sion:

“Joen God is keunenk!”

08Luster! Joen toornwachters roupen aal haarder,
mitnkander jubeln ze t oet,

want ze zain mit aigen ogen

hou de HEER noar Sion weerom komt.

09Jubel en joechaai, altmoal mitnkander,
puunbulten van Jeruzalem,

want de HEER het zien volk moud insproken,

hai het Jeruzalem verlöst,

01Wor wakker, wor wakker,
rap dien krachten bie nkander, Sion!

Dou dien mooiste goud aan,

Jeruzalem, haailege stad!

Nee, van nou òf aan komt ter gainain meer bie joe in

dij onbesneden is of onnuur.

02Klop t stof van joe òf,
kom in t èn, Jeruzalem!

Goa op dien troon zitten.

Moak kettens lös bie die om nek,

gevangene, dochter Sion.