29-30 Dou e stoef bie Betfage en Betanië kwam, bie baarg dij ze Olievenbaarg nuimen, stuurde hai twij van zien leerlingen der op oet mit bosschop: “Goa noar t dörp tou, hier tegen joe over. Aan t begun van t dörp zel ie n vool aanbonden stoan vinden doar nog nooit ain op zeten het. Moak hom lös en breng hom hier heer.
31 As ter ain joe vragt: ‘Woarom moak ie hom lös?’ zeg den: ‘De Heer mout hom bruken.’”
32 Dijent dij der op oetstuurd wazzen, gingen hèn en t was net zo as hai heur t zegd haar.

09Zeuven weken mout ie oftellen. As zicht veur t eerst in t riepe witzoad sloagen wordt, mout ie dij zeuven weken begunnen òf te tellen.
10 Den mout ie veur de HEER, joen God, t Wekenfeest vieren mit goaven dij ie geven maggen, noargelang de HEER, joen God, joe zegend het.
11 Ie zellen deurhèn blied wezen veur de HEER, joen God, ie, joen zeun en dochter, joen sloaf en sloavin, Leviet dij bie joe touholdt, vremde, wedevraauw en wees dij ie bie joe hebben op t stee dij de HEER, joen God, oetkaizen zel om zien noam doar wonen te loaten.
12 Denk ter om, ie hebben zulm sloaf west in Egypte. Hol joe aan dizze veurschriften; kom ze noa!

01Zörg der veur dat ie in moand abib Pesach vieren veur de HEER, joen God. In moand abib het de HEER, joen God, joe ja bie nachten oet Egypte laaid.
02Den mout ie as pesachovver veur de HEER, joen God, bokken, schoapen en koien slachten op t stee dij de HEER oetkaizen zel om doar zien noam wonen te loaten.
03Ie maggen der niks bie eten dat rezen is. Zeuven doag mout ie der bie eten dat nait rezen is, t brood van verdrokken, omreden ie binnen ja kop over haals oet t laand Egypte trokken. Zo zel ie aal joen levensdoagen dag van joen oettocht oet Egypte gedenken.

001Veur meziekmeester. Van David, dainstknecht van de HEER.

002t Kwoad schuunt goddelozen in,
daip in zien haart staait hom gain ontzag veur God veur ogen.

003Hai nemt t nait al te naauw,
hai het gain benul van schuld, gain ofkeer van t verkeerde.

004Hai het mond vol van leugens en bedrog,
wies wezen en gouddoun – doar is e mit opholden,

005op bèr brudt hai zien leugens oet,
hai gaait verkeerde kaant oet,

t kwoade gaait hai nait oet zied.

006Joen gunst, o HEER, is hemelhoog,
joen traauw tot aan wolken tou,

007joen gerechteghaid as hoge baargen,
joen recht zo wied as oceoan,

mensken en daaiern red ie, o HEER.

008Wat is joen laifde wat weerd, o God,
mensken schoelen in schaar van joen vleugels,

16 Hai staait verbiesterd:
der is gainent, gainent dij tussenbaaident komt.

Doarom het zien aigen aarm hom hulpen,

zien gerechteghaid het hom ondersteund.

17 Hai dee gerechteghaid aan as n paanzer,
zette haail as n helm op kop,

dee vroak aan as n klaid,

sluig ofgunst om as n mantel.

18 Hai rekent mit elk òf noar dat e doan het:
grammiedeghaid veur zien tegenstanders,

vroak veur zien vijanden,

aailanden zet e t betoald.

09Zodounde is t recht vèr te zuiken,
en blift gerechteghaid boeten ons berèk.

Wie hopen op licht – mor kiek, niks aans as duustern.

wie wachten op helder dag – mor in donkern mout we goan.

10 As blinden grobbeln wie bie muren langs,
wie tasten as lu zunder ogen.

Wie strovveln op kloarlichten dag

of was t op routduuster oavend,

zond en aal, liek we wel doden.

11 Wie brommen altmoal as beren,
wie kloagen as koerende doeven.

Wie hopen op recht – mor dat blift oet,

op redden – mor dij komt nait in zicht.

01De HEER zien aarm kin t wel ofrekken as t om redden gaait,
en heuren kin e ook as t wezen mout,

02mor joen minne meneuvels
schaaiden joe van joen God;

deur joen zunden

holdt hai veur joe zien gezicht bezied

en heurt joe nait.

03Onder t bloud zitten joen handen,
aan joen vingers hangt misdoad;

wat joe over lippen komt, binnen leugens,

joen tong het t drok mit minne zoaken.

06Nou, is dit t vasten nait zo as ik t geern wil:
kettens van onrecht breken,

taauwen van t juk deursnieden,

onderdrokt volk vrijmoaken

en breken t juk van wèl den ook?

07Vasten is toch: joen brood dailen mit dij honger het,
aarme swaalkers aan onderdak helpen,

klaaier geven aan dij noakend omlopen,

joe nait onttrekken aan zörg

veur joen aigen vlaais en bloud?

08Den brekt joen licht deur as t rodoagen,
zel ie opklandern van zaikte en ongemak.

Den gaait joen gerechteghaid aan kop,

pracht van de HEER dekt joe in rug.

09As ie den roupen – de HEER geft beschaaid,
schraif ie om hulp – hai zel zeggen: “Hier bin ik!”

As ie t juk van onderdrokkers ofdoun,

nait laanger meer mit vinger wiezen,

gain proatjes meer verkopen veur t gerecht,

01Roup oet volle bòrst, bedapper joe nait,
zet joen stem oet as n bezuun.

Loat heuren aan mien volk hou rebels of ze binnen,

aan t hoes van Jakob zien zunden.

02Aine dag noa aander vroagen ze noar mie,
mien wegen willen ze geern waiten,

of was t n volk dat gerechteghaid dut

en nait sloeren let t recht van heur God.

Om rechte beslizzens vroagen ze mie,

geern willen ze dicht bie mie wezen.

03“Woarom zol wie vasten? Ie zain t ja toch nait!
Woarom ons zulm vernedern? Ie geven der ja gain acht op!”

Op dag dat ie vasten, bin ie nog op aigen veurdail oet

en beul ie joen sloaven òf.

14 Men zegt: “Hoog stroaten op, hoog ze op,
moak boan der deur, roem ales op

doar mien volk last van het!”

15 Want, zo zegt de hoogverheven HEER,
dij troont veur aiweg – dij Haailege hait:

Ik bin de Haailege dij woont

op n verheven en haaileg stee,

mor net zo goud bie lu mit spiet en beraauw:

ik geef t vernederd gemoud nij levent,

en aan t versloagen haart weer moud.