48 Jeuden zeden tegen hom: “Ie binnen n dikke Samaritoan! Der hoest n kwoaie gaist in joe, dat mout ja wel!”
49 Mor Jezus zee: “Der hoest gain kwoaie gaist in mie. t Is net aansom: ik acht mien Voader hoog, terwiel dat ie mie verachten.
50 Ik bin nait oet op aigen eer, dat dut n aander aal en dij kin der over oordailen.
51 Eerliekswoar: ain dij leeft noar wat of ik zegd heb, zel dood vervaast nooit in ogen kieken.”
52 Dou zeden Jeuden tegen hom: “Nou begriep wie dat ter n kwoaie gaist in joe hoest. Abraham is doudestieds sturven, profeten ook. Hou kom je der bie om te zeggen: ‘Ain dij leeft noar wat ik zegd heb, zel vervaast nooit gewoar worden wat doodgoan is!’

37 Dat ie van Abraham ofstammen, wait k ja wel. Toch wil ie mie dood hebben, want mien bosschop, doar wil ie nait aan.
38 k Heb t over wat ik bie mien Voader zain heb. Ie doun toch ook wat joen Voader joe veurholdt?”
39 “Wie hebben Abraham as stamvoader.” zeden ze. Dou zee Jezus: “As ie echt van Abraham ofstammen deden, zol je ook doun zo as hai.
40 Mor nee, ie willen mie doodmoaken, en k heb niks aans doan as joe woarhaid deurgeven dij k van God heurd heb. Zukswat dee Abraham nait.
41 Ie doun net as joen voader.” Dou zeden ze: “Wie binnen gain onechten, wie hebben mor ain Voader en dat is God zulm.”

25 Zai bleven mor aanholden: “Wèl bin ie den?” “k Dou aans niks as joe dit oetleggen,” zee Jezus.
26 “k Zol n haile bult over joe zeggen kinnen woarom k joe veroordailen kin. Mor allenneg wat k van hom hierboven heurd heb, geef ik deur, want dij mie stuurd het doar kin je ja van op aan.”
27 Ze begrepen nait dat e t aalweg over zien Voader haar.
28 “Eerst zel ie Menskenzeun nog op n hoge poal stoken hebben,” ging Jezus wieder. “Den zel je gewoar worden, dat ik bin wèl k zeg te wezen. k Dou niks op aigen bandevout, mor bloots wat mien Voader mie veurholden het, dat dou k.
29 Hai het mie stuurd, mor hai is ook nog aalweg bie mie. Hai let mie nooit zakken, want ik moak hom t aaltied noar t zin.”

12 n Aander moal zee Jezus tegen lu: “t Licht veur ale mensken? Dat bin ik! Wèl zok bie mie aansloet, zel t licht hebben doar je in leven kinnen. Zonent huift vervaast nooit meer in duustern omscharreln.”
13 Dou zeden Farizeeërs: “Ie leggen over joezulm n verkloaren òf. Dat het haildaal gain weerde.”
14 Mor Jezus zee, om zok te verantwoorden: “k Leg wel n getugenis over miezulm òf, mor geldeg is t aal! k Wait ja woar of k vandoan kom en woar of k hèngoa. Mor ie waiten ja nait woar of k votkommen bin en al haildaal nait woar of k noar onderwegens bin.
15 Ie oordailen allain mor noar moat van mensken; ik oordail haildaal gainain.
16 Mor ook al geef ik n oordail, den is mien oordail toch geldeg. k Bin ja nait allenneg. Wie binnen mit zien baaident: mien Voader dij mie stuurd het en ik.
17 In joen wet staait toch dat je aankinnen op n ainsludende getugenis van twij personen?

01mor Jezus ging noar Olievenbaarg.

02Aanderdoagsmörgens was e al op tied in tempel. Aal t volk kwam weer op hom òf. Hai zat doar al kloar om heur les te geven.
03Gounent van schriftgeleerden en van Farizeeërs brochten dou mitnkander n vraauw bie hom dij trappaaierd was bie klongeln. Ze kon midden in kring stoan goan.
04“Meester,” zeggen ze tegen Jezus, “dizze vraauw is op doad en deel trappaaierd bie overspul.
05Noar Mozes zien wet vot, mout ze tou dood brocht worden deur staingooien. Dat vin ie den toch ook?”

001Bie joe, o HEER, zuik ik mien touvlocht,
loat mie nait beschoamd stoan,

002red mie, breng mie in vaaileghaid deur joen gerechteghaid,
heur mie aan en verlös mie.

003Wees veur mie n rots,
doar ik aaltied schoelen kin.

Ie hebben odders geven om mie te verlözzen,

want mien rots en vesting dat bin ie.

004Mien God, verlös mie oet handen van goddeloze,
oet greep van onrechtveerdege en onderdrokker.

005Want ie binnen mien hoop,
o God en HEER,

mien vertraauw van jongs òf aan.

35 Dou t dag worden was, stuurden pretoren heur bodes mit t bevel: “Loat dij mensken vrij!”
36 Cipier gaf t aan Paulus deur. “Pretoren,” zee e, “hebben waiten loaten dat wie joe baaident vrijloaten mouten. Ie kinnen der dus oetkommen en gerust wieder raaizen.”
37 Mor Paulus zee tegen hom: “Wat? Ze hebben ons in t openboar zunder vörm van perses oftiggeln loaten aalhouwel wie Romaainse börgers binnen en dou in t gevang zet. En nou willen ze ons der stiekem weer oetloaten? Mor zó gaait dat nait! Loaten ze zulm mor kommen en ons noar boeten tou brengen.”

25 Om middernaacht zongen Paulus en Silas in heur gebed God zien lof. Gevangenen lusterden noar heur.
26 Inains kwam der zo’n swoare eerdbeven, dat gevangenis schudde op zien grondvesten. Doalek vlogen ale deuren open en sprongen bie elkenain boeien lös.
27 Cipier schoot wakker. Dou e deuren van gevangenis openstoan zag, trok e n sweerd en wol e zokzulm van kaant moaken. Hai dochde ja: gevangenen binnen der vandeur.
28 Mor Paulus raip zo haard as e kon: “Dou joezulm nait te kòrt! Wie binnen der ja altmoal nog!”

11 Zo zaailden wie oet Troäs vandoan, liekoet noar Samotrake en aanderdoags noar Neapolis.
12 Doarvandoan ging we noar Filippi tou. Dat is n belangrieke stad in dat dail van Macedonië, n Romaainse kolonie. Dou we in dij stad n dag of wat touhuilen,
13 ging we op sabbat deur stadspoort bie revier langs. Wie dochten ja, doar zol wel n bedeploats wezen. Doar ging we zitten en begunden mit vraauwlu te proaten dij doar bie nkander kommen wazzen.
14 Der zat ook n vraauw te lustern dij Lydia haitte. Ze dee in purper en kwam oet stad Tyatira. Zai vereerde God. En de Heer muik heur zo nijsgiereg dat ze mit aandacht volgde wat of Paulus zee.
15 Dou ze zok mit heur hoesgenoten deupen loaten haar, nuigde ze ons en zee: “Nou ie van oordail binnen dat ik de Heer traauw bin, kom toch mit mie noar hoes en neem doar joen intrek.” Deur stief aan te dringen kreeg ze ons zowied.

36 n Dag of wat loater zee Paulus tegen Barnabas: “Wie mozzen nog ais weer bie ale steden langs doar wie de Heer zien woord verkundegd hebben, en kieken hou of t mit leerlingen staait.”
37 Nou wol Barnabas ook Johannes, dij Marcus nuimd wer, mit hebben.
38 Mor Paulus vuilde doar niks veur. Ain dij heur noa Pamfylië in steek loaten haar in stee van zok mit heur op t waark te gooien, zo’n man wol e nait mit hebben.
39 Ze kregen der zo’n spul over dat ze oetnkander gingen. Barnabas nam Marcus mit en voarde noar Cyprus.
40 Mor Paulus koos Silas en ging aan raais. Bruiers vertraauwden hom tou aan de Heer zien genoade.
41 Hai raaisde deur Syrië en Cilicië en muik doar gemaintes vastberoaden.