Joël 01

¹⁵ O, o, dij iezelke dag! Stoef bie is e,
dij dag van de HEER,

dij dag van wonder en geweld,

dij komt van de Geweldege!

¹⁶ Zag we mit aigen ogen t etendrinken al nait vernailen?
Is t blied gezang al nait verswonnen oet t hoes van ons God?

¹⁷ Onder dreuge kloeten ligt t zoad – veur niks,
opslagploatsen binnen verrinnewaaierd,

schuren en goulen vernaild:

t koorn is vot.

¹⁸ Heur, hou of t vij brolt:
baisten swaarven mor om,

gain gras te vinden.

Ook schoapen en aander klaain goud

hebben der onder te lieden.

¹⁹ Joe, HEER, roup ik aan:
t gruinvouer is deur vuur verteerd,

vlammen hebben bomen op t laand verschruid.

²⁰ Daaiern in t wild roupen alderdeegs om joe,
nou ale wotterlopen opdreugd binnen,

t leste gruin in t vuur verteerd is.

Joël 02

⁰¹Bloas ramshoorn op Sion,
sloag alaarm op mien haailege baarg;

loat ale inwoners van t laand van benaauwdens op bainen trillen:

dag van de HEER komt ter aan! Stoef bie is e!

⁰²n Donkere dag, routduuster,
n dag mit draaigende, graauwe wolken.

As t rodoagen over baargen,

komt n volk dichterbie, groot en staark,

zo as ter nooit ain west het ale tieden deur

en der nooit weer ain kommen zel,

zo laank as mensken leven.