001Veur koorlaaider. n Kunsteg laid van Korachieten.
002Zo as n hinde longert
noar wotterbeken,
zo longert mien ziel
noar joe, o God.
003Mien ziel smacht noar God,
noar God dij leeft,
wanneer mag ik kommen
om Gods aangezicht te zain?
004Ik mout troanen slikken
dag en naacht,
omdat ze haile dag tegen mie zeggen:
“Woar is dij God van die?”
005Ik denk aan
doar t gemoud mie vol van is,
dat ik mit aal t volk optrok,
noar t hoes van God tou –
jubelnd en zingend,
in optocht mit feestgangers.
006Woarom zo oetstuur, mien ziel,
woarom zo onrusteg?
Wacht op God,
want vannijs zel ik hom priezen,
mien Verlözzer en mien God.
007O, mien God, mien ziel is oetstuur,
doarom mout ik aan joe denken,
hier in t laand van Jordaan en Hermonbaargen,
op baarg Misar.
008Wottervloud ropt wottervloud op
bie t broezen van joen wotterstromen,
aal joen brekers en golven
sloagen over mie hèn.
009Bie dag let de HEER zien traauwe laifde blieken,
en bie naacht leeft zien laid in mie,
n gebed aan God dij over mien leven gaait.
010 Ik zeg tegen God, mien rots:
“Woarom vergeet ie mie,
woarom loop ik in raauw,
onderdrokt deur vijand?”
011 t Gaait mie deur ales hèn
dat vijanden mie naren
en haile dag tegen mie zeggen:
“Woar is dij God van die?”
012 Woarom zo oetstuur, mien ziel,
woarom zo onrusteg?
Wacht op God,
want vannijs zel ik hom priezen,
mien Verlözzer en mien God.