Psaalm 42: 1-12

⁰⁰¹Veur koorlaaider. n Kunsteg laid van Korachieten.

⁰⁰²Zo as n hinde longert
noar wotterbeken,

zo longert mien ziel

noar joe, o God.

⁰⁰³Mien ziel smacht noar God,
noar God dij leeft,

wanneer mag ik kommen

om Gods aangezicht te zain?

⁰⁰⁴Ik mout troanen slikken
dag en naacht,

omdat ze haile dag tegen mie zeggen:

“Woar is dij God van die?”

⁰⁰⁵Ik denk aan
doar t gemoud mie vol van is,

dat ik mit aal t volk optrok,

noar t hoes van God tou –

jubelnd en zingend,

in optocht mit feestgangers.

⁰⁰⁶Woarom zo oetstuur, mien ziel,
woarom zo onrusteg?

Wacht op God,

want vannijs zel ik hom priezen,

mien Verlözzer en mien God.

⁰⁰⁷O, mien God, mien ziel is oetstuur,
doarom mout ik aan joe denken,

hier in t laand van Jordaan en Hermonbaargen,

op baarg Misar.

⁰⁰⁸Wottervloud ropt wottervloud op
bie t broezen van joen wotterstromen,

aal joen brekers en golven

sloagen over mie hèn.

⁰⁰⁹Bie dag let de HEER zien traauwe laifde blieken,
en bie naacht leeft zien laid in mie,

n gebed aan God dij over mien leven gaait.

⁰¹⁰ Ik zeg tegen God, mien rots:
“Woarom vergeet ie mie,

woarom loop ik in raauw,

onderdrokt deur vijand?”

⁰¹¹ t Gaait mie deur ales hèn
dat vijanden mie naren

en haile dag tegen mie zeggen:

“Woar is dij God van die?”

⁰¹² Woarom zo oetstuur, mien ziel,
woarom zo onrusteg?

Wacht op God,

want vannijs zel ik hom priezen,

mien Verlözzer en mien God.

Vo