01n Mensk, geboren oet n vraauw –
kòrt binnen zien doagen, boorndevol onrust.
02As n bloum schut e op en verkwient,
as n schaar glipt e verbie en is vot.
03En op zo ain heb ie t verzain,
en doagen hom veur t gerecht?
04Kin der wel wat zuvers kommen van wat onzuver is?
Dat kin ja nait!
05As doagen van n mensk al vaststoan,
as ie t aantal moanden dat e leeft, bepoald hebben,
en grèns steld hebben doar e nait overhèn mag,
06kiek den aander kaant op en loat hom geworden,
dat e nog wat aan zien dag het, krekt as n lös aarbaider.
07Veur n boom is ter aaltied nog hoop:
as e kapt wordt, kin e weer oetlopen,
der kommen weer nije loopsels aan.
08Of wordt zien worrel old in grond,
of staarft zien stob in eer,
09zo gaauw as e wotter rokt, bot e weer oet,
en krigt e vannijs twiegen as n jonge loot.
10 Mor as n mensk aan zien èn komt, den is t doan.
Hai poest zien leste oam oet – en woar is e den?
11 Zo as t wotter van zee vervlogt,
revieren dor en dreug worden,
12 zo gaait n mensk der bie liggen en komt nait weer in t èn.
Zo laank as hemel bestaait, wordt e nait meer wakker,
hai wordt nait wekt oet zien sloap.
13 Geef mie toch n verschoel in t dodenriek,
stop mie doar bezied tot joen kwoadens biedraaid is,
kiek den weer noar mie om, as tied ter heer is.
14 Mor as n mensk staarft, kin hai den weer leventeg worden?
Den zol k mien haile tied oetdainen,
net zo laank dat k oflöst wer.
15 Ie zollen mie roupen en ik zol antwoord geven,
ie zollen weer wènst hebben noar t waark van joen handen.
16 Ie zollen aal mien gangen noalopen,
mor mien zunden nait tellen.
17 Mien wandoaden zol ie in n pong doun, verzegeld en aal,
noar mien misstappen keek ie nait meer oet of om.
18 Mor zo as n baarg in groes vaalt en vergaait,
of n rots verschoft van zien stee,
19 zo as wotter stainen ofslipt,
en slagregens grond votspoulen –
zo ontneem ie n mensk ale hoop.
20 Ie overmeestern hom, veur aaid is e verloren,
ie loaten hom van kleur verschaiten, ie sturen hom vot.
21 Zien zeuns moaken noam – hai wait ter niks van;
en wordt t niks mit heur – hai vernemt t nait.
22 Hai vuilt allenneg zien aigen pien,
hai treurt bloots om zokzulm.”
