01Dit is God zien bosschop dij profeet Habakuk kregen het in n dreum.
02HEER, hou laank roup ik al nait om hulp,
mor ie lustern nait.
Ik roup en reer van moord en doodslag,
mor ie doun niks.
03Woarom mout ik aal dij gemaineghaid aanzain
en ie zain niks?
Ik heb aans niks veur ogen as kwoad en geweld,
overaal om mie tou roezie en hikhakkerij.
04Joen wet let heur kold, stainkold,
naargens is nog recht,
minne lu zitten achter goien heer,
t recht is zo lek as n teems.
05Kiek mor goud wat of ter bie volken om joe tou gebeurt,
doar zel ie glad versteld van stoan,
t zel der bie joe roar om weg goan,
oren zellen joe der van toeten.
06Ik stuur joe Babyloniërs op dak,
dat grammiedege en roege volk,
dat haile wereld ofstruunt
om andermans laand, steden, dörpen en hoezen.
07Mensken binnen doodsbenaauwd veur heur,
ze doun krekt wat heur in kop komt,
netgliek wèl of wat, t zel heurent wezen.
08Heur peerden binnen gaauwer as tiegers,
filaainer as wolven dij bie oavend op roof oet goan.
Heur peervolk staait op sprang,
komt ter van vèrren aanvlaigen as gieren op t oas.
09Heur leger het aans niks in t zin as moord en doodslag,
zai joagen mensken doodschrik op hoed,
drieven gevangenen bie nkander as muggen zoveul.
10 Keunenks hebben ze de gugel mit,
hoge heren scheren ze de gek aan,
ze geven gain spier om n verstaarkte stad:
ze moaken n schaans en nemen stad in.
11 Wieder gaait t weer,
as n vlaigende störm, stad verbie.
Heur kracht vertraauwen ze op, dat is heur god.