017 Wat mie aangaait: ik roup God aan,
en de HEER zel mie redden.
018 Soavends en smörgens en smirregs
stìn ik en kloag ik
en hai heurt mie.
019 Hai verlöst mie in vree
van dij tegen mie strieden,
mit aal houveul ze tegen mie binnen.
020 God heurt en vernedert heur.
– Hai troont van oldsheer – qs selaqs*
van opholden willen ze ja nait waiten,
ze hebben veur hom gain ontzag.
021 Men rekent òf mit dij heur traauw wazzen,
en brekt t verbond.
022 Zien proat is smuier as botter,
mor stried is in zien haart,
zien woorden binnen zuiter as hunneg,
mor t binnen blaanke sweerden.
023 Gooi joen last op de HEER,
hai zel veur joe zörgen,
hai zel nooit touloaten
dat rechtveerdege oetglidt.
024 Mor ie, o God, zellen heur
in grafkoel zakken loaten.
Dij kerels van bloud en bedrog
zellen nog nait op t haalfschaid van heur doagen kommen,
mor ik, ik vertraauw op joe.