01Dou Mozes dizze haile rede veur Israël holden haar,
02zee hai tegen heur: “Ik bin nou honderdtwinneg joar. Ik bin nait zo gangboar meer. Boetendes het de HEER tegen mie zegd: ‘Doe magst Jordaan, doarstoe nou veurstaaist, nait oversteken.’
03De HEER, joen God, zel zulm veur joe aan, oversteken. Hai zel dizze volken veur joe oetreuden en ie zellen heur laand in bezit nemen. Jozua, dij zel veur joe oetgoan bie t oversteken, zo as de HEER zegd het.
04De HEER zel krekt zo mit heur doun as hai doan het mit Sichon en Og, keunenks van Amorieten, dij hai verdelgd het, net as heur laand.
05De HEER zel heur aan joe overleveren en ie mouten ales mit heur doun volgens t gebod dat ik joe opdroagen heb.
06Wees staark en moudeg, wees nait benaauwd en loat joe nait deur heur ofschrikken, want de HEER, joen God, zel mit joe goan. Hai zel joe nait lösloaten en nait bie joe votgoan.”
07Dou raip Mozes Jozua en zee tegen hom, doar hail Israël bie was: “Wees staark en moudeg. Ie zellen mit dit volk in t laand kommen doar de HEER heur voaders van sworen het, dat hai heur t geven zol. Ie zellen heur t aarven loaten.
08De HEER zulm zel veur joe aangoan. Hai zel mit joe wezen. Hai zel joe nait lösloaten en gaait nait bie joe vot. Wees nait benaauwd en loat joe nait ofschrikken.”