01Ik wol mor zeggen: zo laank as aarfgenoam nog minderjoareg is, verscheelt e niks van n sloaf, schoon dat e boas is over ales.
02Hai staait onder voogden en beheerders aan t tiedstip tou dat zien voader vastlegd het.
03Zo ging ons t ook: dou we minderjoareg wazzen, ston we as sloaven onder hemelliggoamen.
04Mor dou dij tied ter heer was, het God zien Zeun der op ofstuurd. n Vraauw brochde hom ter wereld. Hai kwam onder wet te stoan.
05Den kon e wèl of onder wet zatten vrijkopen, dat wie ons plak as kinder kriegen zollen.
06Wil ie t bewies dat ie nou kinder binnen: God het Gaist van zien Zeun in ons haarten kommen loaten. En dij ropt God aan as “Abba,” Voader.”
07Nou bistoe dus gain sloaf meer, mor kind. En astoe kind bist, den bist ook aarfgenoam. Dat hest aan God te daanken.
08Nou heb ie destieds goden daind dij aigliek gain goden binnen.
09Mor nou ie God vonden hebben – of laiver: nou God joe vonden het – hou kin ie hom nou hakken zain loaten en zuiken hemelliggoamen weer op, dij swakke en aarme stumpers? Wol ie dij nou weer vannijs dainen?
10 Ie holden joe ja weer aan bepoalde doagen en moanden en tiedstippen en joaren.
11 Ik bin baang dat aal mien schrippen om joe vergees west het.
