Galoaten 4 : 1-11

⁰¹Ik wol mor zeggen: zo laank as aarfgenoam nog minderjoareg is, verscheelt e niks van n sloaf, schoon dat e boas is over ales.
⁰²Hai staait onder voogden en beheerders aan t tiedstip tou dat zien voader vastlegd het.
⁰³Zo ging ons t ook: dou we minderjoareg wazzen, ston we as sloaven onder hemelliggoamen.
⁰⁴Mor dou dij tied ter heer was, het God zien Zeun der op ofstuurd. n Vraauw brochde hom ter wereld. Hai kwam onder wet te stoan.

⁰⁵Den kon e wèl of onder wet zatten vrijkopen, dat wie ons plak as kinder kriegen zollen.
⁰⁶Wil ie t bewies dat ie nou kinder binnen: God het Gaist van zien Zeun in ons haarten kommen loaten. En dij ropt God aan as “Abba,” Voader.”
⁰⁷Nou bistoe dus gain sloaf meer, mor kind. En astoe kind bist, den bist ook aarfgenoam. Dat hest aan God te daanken.
⁰⁸Nou heb ie destieds goden daind dij aigliek gain goden binnen.
⁰⁹Mor nou ie God vonden hebben – of laiver: nou God joe vonden het – hou kin ie hom nou hakken zain loaten en zuiken hemelliggoamen weer op, dij swakke en aarme stumpers? Wol ie dij nou weer vannijs dainen?
¹⁰ Ie holden joe ja weer aan bepoalde doagen en moanden en tiedstippen en joaren.
¹¹ Ik bin baang dat aal mien schrippen om joe vergees west het.