25 Om middernaacht zongen Paulus en Silas in heur gebed God zien lof. Gevangenen lusterden noar heur.
26 Inains kwam der zo’n swoare eerdbeven, dat gevangenis schudde op zien grondvesten. Doalek vlogen ale deuren open en sprongen bie elkenain boeien lös.
27 Cipier schoot wakker. Dou e deuren van gevangenis openstoan zag, trok e n sweerd en wol e zokzulm van kaant moaken. Hai dochde ja: gevangenen binnen der vandeur.
28 Mor Paulus raip zo haard as e kon: “Dou joezulm nait te kòrt! Wie binnen der ja altmoal nog!”
29 Hai luit licht brengen, runde noar binnen tou en trillend over aal zien leden vuil e veur Paulus en Silas op knijen.
30 Hai brochde ze noar boeten tou en zee: “Manlu, wat mout ik doun om red te worden?”
31 “Leuf in de Heer Jezus,” zeden ze, “den zel ie red worden. Ie en aal joen volk.”
32 Dou verkundegden ze de Heer zien woord aan hom en aan ale lu dij bie hom in hoes woonden.
33 Dat aigenste uur van naacht nam e heur mit en wosk heur wonden oet. Vot ter noa luit e zok mit aal zien volk deupen.
34 Dou brochde hai ze noar boven in zien hoes en zette heur n moal veur. En mit aal zien hoesgenoten vierde hai feest, omreden hai leufde nou in God.
