27 Dou kwammen zien leerlingen weerom. Ze keken der van op dat e mit n vraauw te proaten ston. Mor gainent zee tegen heur: “Wat wilst?” of vruig hom: “Woarom proat ie mit heur?”
28 Dou luit vraauw heur wotterkroek stoan, ging weerom noar stad en zegt tegen lu doar:
29 “Kom mit kieken! Der is doar n man, dij kon mie aal wat k doan heb vertellen. t Zol Messias toch nait wezen?”
30 Dou ging t volk tou stad oet noar Jezus tou.
31 In tied vruigen leerlingen hom: “Rabbi, zol ie nait wat eten?”
32 Hai zee weerom: “Wat ik te eten heb, doar heb ie gain wait van.”
33 “Der zol toch nait ain wezen dij hom wat te eten brocht het?” zeden leerlingen tegen nkander.
34 “Wat mie in levent holdt,” zegt Jezus tegen heur, “is doun wat hai dij mie stuurd het, van mie wil: t waark ofmoaken dat hai mie te doun geven het.
35 Zeg ie nait aaltied: ‘Nog vaaier moand, den kin wie inhoalen?’ Mor k zel joe ais wat zeggen: t zoad staait ter riep veur. t Kin zo zicht en inhoald worden!
36 Zichter wordt nou al oetbetoald en hoalt oogst veur t aiweg levent in. Zaaier en zichter kinnen dus tougelieks feestvieren goan.
37 ‘Ain zaait en d’aander zicht,’ slagt hier krekt op.
38 Ik heb joe der op oetstuurd om oogst in te hoalen, doar ie nait veur knooid of kraabd hebben; aandern hebben t swoare waark doan en ie hebben der wil van.”
39 Veul Samaritoanen oet dij stad kregen feduutsie in hom, deurdat vraauw rondoet zegd haar: “Aal wat k doan heb, kon e mie vertellen.”
40 Dou Samaritoanen bie hom kommen wazzen, vruigen ze hom of e nait n zetje bie heur blieven wol; doarom bleef e doar twij doagen.
41 Nog veul meer gingen dou in hom leuven om wat hai zulm te zeggen haar.
42 Tegen vraauw zeden ze: “Wie leuven nait meer om wastoe zegd hest. Wie hebben t nou ja zulm heurd en nou wait wie dat hai t is dij vervaast haile wereld redden komt.”