09Zodounde is t recht vèr te zuiken,
en blift gerechteghaid boeten ons berèk.
Wie hopen op licht – mor kiek, niks aans as duustern.
wie wachten op helder dag – mor in donkern mout we goan.
10 As blinden grobbeln wie bie muren langs,
wie tasten as lu zunder ogen.
Wie strovveln op kloarlichten dag
of was t op routduuster oavend,
zond en aal, liek we wel doden.
11 Wie brommen altmoal as beren,
wie kloagen as koerende doeven.
Wie hopen op recht – mor dat blift oet,
op redden – mor dij komt nait in zicht.
12 Ons misstappen binnen nait te tellen in joen ogen,
ons zunden getugen tegen ons;
joa, ons minne doaden droag wie mit,
wie binnen bekend mit ons misdoaden:
13 rebels bin we, verbroken heb we t vertraauw in de HEER,
wie dwoalen òf van God,
roupen van verdrokken en verzet,
in ons haart zit we te brouden op laigen en bedraigen.
14 Zo mout t recht wieken,
is gerechteghaid vèr te zuiken.
Woarhaid strovvelt op t plaain,
eerliekhaid kin naargens hèn.
15 Woarhaid is naargens
en dij gain kwoad wil, plundern ze oet.
De HEER zugt dat ter gain recht meer is
en het ter n ofgries van.