01Zo zegt de HEER:
Stoa veur t recht, dou gerechteghaid,
want stoef bie is komst van mien verlözzen,
en mien gerechteghaid zel eerdoags blieken.
02Gelokkeg mensk dij zo dut,
menskenkind dij zok ter staark veur moakt,
dij aan sabbat denkt, dij in acht nemt,
dij zien haand ter van ofholdt om kwoad te doun.
03Vremde dij zok bie de HEER aansloet
huift nou nait zeggen:
“Wis, de HEER zet mie apaart van zien volk.”
Ook dij lubt is, mag nait denken:
“Ik bin mor n dorre boom.”
04Want zo zegt de HEER:
Aan dij lubt binnen, dij mien sabbat holden,
dij kaizen veur wat mie goud tou liekt
en vastholden aan mien verbond,
05aan zokkent dou ik in mien hoes
en binnen mien muren
n gedenktaiken en n noam,
meer weerd as zeuns en dochters.
n Aiwege noam dou ik heur,
ain dij nooit nait oetwist wordt.
06Vremden dij zok aansloten hebben bie de HEER,
om hom te dainen en de HEER zien noam laif te hebben,
om zien knechten te wezen,
– krekt zo as ale lu dij sabbat holden,
hom in acht nemen
en zok vastholden aan mien verbond –
07aal dijent loat ik noar mien haailege baarg toukommen,
blied moak ik heur in mien hoes van gebed.
Heur ovvers binnen welkom op mien altoar.
Want mien hoes zel nuimd worden:
“Hoes van gebed veur ale volken”.
08Dit is godssproak van de HEER,
dij t opjagd volk van Israël weer bie nkander brengt:
Ik wil nog aander lu zammeln
en bie heur doun dij ik al bie nkander brocht heb.