37 Dou Paulus in kezèrn brocht worden zol, zee e tegen kommedant: “Mag k joe es wat zeggen?” Hai zee: “Ken ie den Grieks?
38 Bin ie den nait dij Egyptenoar dij n zetje leden rebulie muik en mit dij vaaierdoezend rebuliemoakers noar woestijn trokken is?”
39 “Ik bin n Jeud oet Tarsus in Cilicië,” zee Paulus, “börger van n stad dij der wezen mag. k Vroag joe toustemmen om t volk tou te spreken.”
40 Dat kreeg e. Dou gaf Paulus dij nou boven aan trappens ston, n taiken en dou t rusteg worden was, sprak e heur tou in t Hebreeuws:
01“Bruiers en voaders, luster noar wat of ik nou tegen joe zeggen wil om mie te verdedegen.”
02Dou ze heurden dat e heur in t Hebreeuws aantoalde, werden ze nog stiller.
03“Ik bin n Jeud,” zee e, “in Tarsus in Cilicië geboren, mor in dizze stad grootbrocht; aan Gamaliël zien vouten streng opvud volgens ons olders heur wet. k Was net zo’n fanetieke aanhanger van God as ie nou binnen.
04Mensken van dizze Weg heb k achtervolgd totdat k ze doodmoakt haar. Ik pakte ze op en zette ze in t gevang, manlu en vraauwlu.
05Dat kin opperpriester van mie getugen en haile road van oldsten. Van heur kreeg k alderdeegs braiven mit veur mien raais noar bruiers in Damascus. Ik haar ja in t zin ook lu doar in boeien noar Jeruzalem tou te brengen. Den konden ze doar straft worden.
06Mor wat gebeurde der? Onderwegens dou k al stoef bie stad Damascus was, t was om mirregstied, omstroalde mie inains n fèl licht oet hemel.
07k Vuil op grond en heurde n stem tegen mie zeggen: ‘Saul, Saul, woarom vervolgst doe mie zo?’
08k Antwoordde: ‘Wèl bin ie, Heer?’ ‘Ik bin Jezus van Nazaret,’ zee e. ‘dijstoe vervolgst.’
09Dij bie mie wazzen, zagen t licht aal, mor heurden stem nait van wèl of mit mie pruit.
10 k Zee: ‘Wat mout k doun, Heer?’ ‘Kom in t èn,’ zee de Heer tegen mie, ‘en goa noar Damascus tou. Doar zelst inlicht worden over ale opdrachten dijstoe oet te voeren hest.’
11 Vanwegens dat fèlle licht kon k niks meer zain. Doarom pakten lu dij bie mie wazzen mie bie haand om mie te laaiden. Zo kwam k in Damascus.
12 Nou was doar n zekere Ananias, dij vroom noar wet leefde. Hai ston bie ale Jeuden doar goud aanschreven.
13 Dij kwam noar mie tou en zee: ‘Saul, bruier, kiek mie ais aan.’ Op t aigenste ogenblik zag ik hom.
14 ‘Ons veurolders heur God,’ zee e, ‘het joe der veur oetzöcht om deur te kriegen wat of hai wil en de rechtveerdege te zain te kriegen en deur hom persoonlek aansproken te worden.
15 Ie mouten ja veur hom getuge wezen bie ale mensken van wat of ie zain en heurd hebben.
16 Nou den, wat zoes ie nog laanger? In de bainen, roup zien noam aan en loat joe deupen en joen zunden ofwasken.’