Joël 01
15 O, o, dij iezelke dag! Stoef bie is e,
dij dag van de HEER,
dij dag van wonder en geweld,
dij komt van de Geweldege!
16 Zag we mit aigen ogen t etendrinken al nait vernailen?
Is t blied gezang al nait verswonnen oet t hoes van ons God?
17 Onder dreuge kloeten ligt t zoad – veur niks,
opslagploatsen binnen verrinnewaaierd,
schuren en goulen vernaild:
t koorn is vot.
18 Heur, hou of t vij brolt:
baisten swaarven mor om,
gain gras te vinden.
Ook schoapen en aander klaain goud
hebben der onder te lieden.
19 Joe, HEER, roup ik aan:
t gruinvouer is deur vuur verteerd,
vlammen hebben bomen op t laand verschruid.
20 Daaiern in t wild roupen alderdeegs om joe,
nou ale wotterlopen opdreugd binnen,
t leste gruin in t vuur verteerd is.
Joël 02
01Bloas ramshoorn op Sion,
sloag alaarm op mien haailege baarg;
loat ale inwoners van t laand van benaauwdens op bainen trillen:
dag van de HEER komt ter aan! Stoef bie is e!
02n Donkere dag, routduuster,
n dag mit draaigende, graauwe wolken.
As t rodoagen over baargen,
komt n volk dichterbie, groot en staark,
zo as ter nooit ain west het ale tieden deur
en der nooit weer ain kommen zel,
zo laank as mensken leven.
