11 Ie ellèndege en ainzoame stad,
beukt deur störm, gain moud insproken.
Ik baauw joe op mit stainen van turkoois,
leg joen fonnementen op saffier.
12 Joen weergangen moak ik van robijn,
van karbonkelstain joen poorten,
joen haile ringmuur van edelstain.
13 Aal joen zeuns leren heur waark van de HEER,
joen kinder zellen leven in paais en vree,
14 op grondslag van gerechteghaid wor ie baauwd.
Vuil joe vèr boven verdrokken verheven,
doar huif ie joe nait baang veur te moaken,
ook vèr boven ale verschrikken,
dij zel joe nait te noa kommen.
15 Vaalt men joe aan – dat komt nait van mie.
Mor ain dij joe aanvaalt,
zel nait tegen joe bestand wezen.
16 Kiek, ikzulm heb smid schoapen,
dij t kolenvuur aanpookt,
zien waarkraif veurndag hoalt;
zo heb ik ook vernailer schoapen,
om haile boudel mit grond liek te moaken.
17 Gain enkel woapen tegen joe smeed
zel t winnen,
elk dij n perses tegen joe aanspant,
hom zel ie de mond snoeren.
Dij de HEER dainen, zellen dat aarven,
dat is heur haail, dat ik heur bezörg
– godssproak van de HEER.