17 In t èn, in t èn, wakker worden, Jeruzalem!
Ie hebben oet haand van de HEER,
oet beker van zien kwoadens dronken,
leegdronken heb ie kelk van bedwelmen
aan leste drup tou.
18 Van aal dij zeuns dij zai in wereld brochde,
was ter gainain om heur t pad te wiezen,
gainent pakte heur bie haand,
van aal dij zeuns dij zai grootbrochde.
19 Twij rampen binnen joe overkommen:
vernailen en verdaarf – wèl zol joe bekloagen?
honger en sweerd – wèl zol joe troosten?
20 Sevveloos liggen joen zeuns
op houken en hörns van stroat,
as antilopen in t net.
Overmand deur kwoadens van de HEER,
verlamd deur draaigen van joen God.
21 Luster doarom toch, ie ongelokkege,
dij doen binnen, mor nait van wien.
22 Zo zegt God, de HEER,
de God dij opkomt veur zien volk:
Hier! Ik pak die beker van bedwelmen oet handen,
oet kelk van mien grammiedeghaid
huif ie in t vervolg nait meer drinken.
23 Nee, nou geef ik hom in handen van dij joe der onder holden,
dij tegen joe zeden:
“Goa op grond liggen, den kin we over joe hèn lopen!”
Dou heb ie joen rug as n deel moakt,
as n stroat veur dij der over hèn wollen.
